Archief: artikelen van
Zondag 20 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Dit is een prelude op het volgende stuk. Een voorafje zogezegd.
Een van de best gekozen weblognamen vond ik 'Lekker belangrijk' (r.i.p.). Die twee woorden 'poppen' namelijk regelmatig in mijn brein op als ik weer de zoveelste in kolomvorm gegoten egotrip op het web lees. Lekker belangrijk doen. Denken die mensen nou echt dat ze daarmee beroemd worden? Ik zou zeggen: ga dan meteen voor de categorie 'essay', dat staat het allerbelangrijkst. Noem jezelf ook 'web-publicist'. Ik zie dat FvJ nog wel eens doen trouwens. Lekker belangrijk.
Beroemd worden wilde ik ook toen ik twintig was. Gelukkig ontdekte ik op tijd dat mijn ego daarvoor onvoldoende opblaasbaar was. Daarna werd het leven een stuk relaxter. Ik kan het iedereen aanbevelen. Laat die andere stakkers maar Lekker Belangrijk zijn.
Mocht u toch in de verleiding komen, handel dan als volgt. Vraag aan elk van uw dierbaren: "Hoe denk je dat ik de geschiedenis in zal gaan?" Hun antwoorden zullen even ontnuchterend als hilarisch zijn. En heilzaam uiteraard. Het is even doorbijten. Daarna beseft u dat u de echte naam van de huidige Paus niet eens kent. Laat staan dat over honderd jaar nog iemand weet wie deze vertegenwoordiger van Christus op aarde was. Hij had nog een daad kunnen stellen door zichzelf aan het kruis te laten nagelen. Helaas nu te laat, tegenwoordig is hij daar te krom voor. Dat wordt buigen of barsten. Voor het kruis waarschijnlijk. Hij gaat dus niet als eerste gekruisigde kerkvader de geschiedenis in.
Stof zijt gij en in de stofzuigerzak zult gij wederkeren. Onontkoombaar. Ook Pim Fortuyn, Ron Brandsteder, Patty Brard, Catherine Keyl, Wim Duisenberg en Marco Borsato. Ik weet nu al niet of ik hun namen goed spel, laat staan dat iemand over honderd jaar nog de moeite neemt om dat op te zoeken. Dus doe maar lekker belangrijk. Wij kunnen intussen onze tijd beter besteden.
En dan nu: un enfant terrible tres important!
Lees gewoon verder.
Vrijdag 18 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Wat moeten mensen wel niet denken als ze voor het eerst op deze site komen en de beginzin van zo'n stukje als 'reageren' lezen? Ik beland direct op diverse zwarte lijsten. Of in de favorieten. In beide gevallen kan ik beter op mijn woorden passen.
maar dat denk ik wel vaker achteraf
Dinsdag 15 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag hem ik weer iets triviaals geleerd. En als het triviaal is heeft het meestal met computers te maken.
Ik leerde dat een notebook-computer met Windows XP
home edition absoluut niet op het
werk thuis hoort.
Puur seksisme van Microsoft: de
home-edition hoort achter het aanrecht bij wijze van spreken. Die hoort niet op het werk, in de grote wereld van netwerken en NT-servers. Daarvoor hebben ze de
professional edition. Maar in tegenstelling tot de home edition werkt de professional edition zowel op de zaak als thuis. Da's dus makkelijk.
Hieruit valt een maatschappelijke opvatting te distilleren. Microsoft vindt dat u het werk wel mee naar
huis mag nemen, maar uw huiselijke toestanden horen
niet op de
zaak! Geraffineerde manipulatie.
Ja, zo had u het nog niet bekeken hè?
Vandaag had ik voor het eerst een 'legale' versie van XP in handen. Ik schrijf 'legaal' bewust tussen aanhalingstekens. Niet omdat hij volgens Microsoft
illegaal is, maar omdat hij volgens
mijn maatstaven illegaal is. Deze 'legale' versie dicteert namelijk dingen die ik zelf wel uitmaak. Zoals het stickertje dat bij de 'legale' versie wordt geleverd. Ik ben verplicht dat op de buitenkant van de computer te plakken, ten bewijze van het feit dat er mij niet heb ingelaten met criminele handelingen jegens MS. Het is gelukkig een klein stickertje, dus ik zal het in mijn hol plakken. Mag Bill persoonlijk mijn bilnaad komen controleren. Krijgt hij wèl meteen mijn wind van voren.
Hoewel... Ik kan hem maar beter uit die buurt houden. Je weet tenslotte maar nooit hoe ruim hij het begrip 'security patch' opvat.
Bij nader inzien plak ik daarom een vrolijke sticker over het Microsoft plakplaatje heen.
'Houd Fokker in de lucht' bijvoorbeeld, want iets anders dan deze antieke heb ik even niet liggen.
Ondanks de kekke kleurtjes van XP is het nieuwste besturingssysteem van Microsoft
niet creatief. Daarvoor moeten ze eerst een Windows XP
Sabbatical Edition uitbrengen.
sorry, moest even over computers.
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag eerst maar eens die
virtuele onverlaat de kans geven. Dat is al weer te lang geleden.
Ook al weer te lang geleden:
Politieke Berichten. Wordt door deze kamer van Kerstreces teruggeroepen. Heeft nou wel lang genoeg geduurd.
Wij zijn als
beste nieuwkomer genomineerd, achter
ome Bie. Mwa, eervol. En bijna goed. En met heel veel dank aan dat selecte groepje lezers van Verbal Jam.
Verder hoort god ons brommen, want wij gooien in dit stadium natuurlijk niet onze eigen glazen in
Wij schrijven deze alinea in de stijl van
Zijperspace, want dit log missen wij tussen de nominaties. Er had wellicht een categorie 'meest toegewijde' weblogger moeten zijn. Goed dat hij er niet om maalt.
Alle genomineerde nederbloggies mogen hun handen dichtknijpen dat 'den belg' niet meedoet. Dan kwamen wij in het hele stuk niet voor, net als bij het nationaal dictee.
Zondag 13 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ga dan maar foto's kijken bij
visual jam. Daar heb ik er weer een paar bij gezet. Niets wereldschokkends, hoog Natuurmonumentengehalte, dus niet klagen dat je sexplaatjes had verwacht.
Ik bekijk mijn wijk met andere ogen nu ik een digitaal cameraspeeltje heb. Hij verhoogt zogezegd mijn woongenot. Vertel dit niet aan de taxatiecommissie van de Onroerende Zaak Belasting, want dan gaat het me straks weer extra geld kosten.
Zondag 13 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Mijn moeder fotografeert altijd alles. Bloemen, beesten, beestjes en ook de verse bos bloemen, de overvloedige kerstmaaltijd en de smeuïge verjaardagstaart. Zij heeft een zeker mededogen met de vergankelijkheid der dingen kennelijk.
Dat heb ik zelf ook in behoorlijke mate. Ik voel dat vooral bij mensen. Het diepe besef van het ene moment zijn en er het andere moment niet meer zijn. Ik kan gefascineerd kijken naar de hand van een hoogbejaarde op de stoelleuning. Het gevoel is nog sterker wanneer de persoon in kwestie niet lang meer te leven heeft. Nu ben je er nog, nu zie ik nog leven. Straks likken daar de beestjes of de vlammen aan.
Of verder weg, op televisie, op film, op foto, op de radio.
In Timisoara 1989. De Roemeense dictator Nicolae Ceaucesku met vrouw Elena voor het vuurpeleton: nu sta je, direct lig je.
Op 4 oktober 1992 boven Amsterdam Zuid-Oost. De Israëlische piloot die onverbiddellijk naar de Kruitberg stort: de ene seconde een laatste koelbloedig 'Going down', het volgend verschikkelijk moment verdampt uit de tijdlijn. Ruimteveer Challenger in 1986 trots op weg naar de kosmos, maar voordat de ouders van Christa McAuliffe hun ogen willen geloven reeds in de hemel geland.
Afghanistan 2001. De vrouw in de burka die wordt geëxecuteerd.
De moslim in Bosnië met het pistool van zijn beul in de nek. De vader uit Sebrniza, naast zijn jonge zoon langs de kant van de weg gezet. Hun laatste waarneming is de Serviër achter de grijnzende loop van zijn Kalasjnikov.
De laatste seconde, op de drempel tussen 'to be and not to be'. De levensloop flitst voorbij.
Het zou goed zijn voor de wereldvrede wanneer de beulen op zo'n moment die 'film' eens zouden kunnen meekijken. Ze zouden de diepste zin van de religie of overtuiging die ze zeggen te belijden doorgronden. Bin Laden, Mladic, Milosevic, Sharon, Arafat, de oude Hezbollah- en Hamas-fanatici die de jeugd hersenspoelen tot wandelende bommen, Pinochet, Videla, Bush die de doodstraf nog zo nuttig vindt, de krijgsmacho's in Afghanistan, de Taliban, de katholieke Ieren, de Protestantse Ieren, de Pekineese Partijbonzen. Gek, ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat ik er een paar vergeet...
Zo'n 'film' laat zien welke enorme 'investeringen' er jaren achtereen in een enkele mens zijn gedaan. Hoeveel moeite het heeft gekost om dat mensenleven ter wereld te brengen, op te voeden, op te leiden, te socialiseren. Denkt de beul nog aan de baby?
Zo ja, dan zou hij geen beul meer zijn. Van de ene seconde op de andere. Hij zou zijn verdere leven verjaardagstaarten fotograferen.
De meeste mensen doen dat gelukkig uit zichzelf omdat ze
wel goed zijn opgevoed. Zoals mijn moeder. Zoals de meeste moeders.
We spreken daarom af dat Zorregieta op 2 februari naar het Plaza de Mayo gaat. Hopelijk beseft hij daar ineens dat hij veel belangrijker dingen heeft gemist dan het huwelijk van zijn dochter.
was je nou maar foto's gaan kijken, hè?
Zaterdag 12 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
De laatste week gaat er van alles mis daarbuiten op het net. Bij de een crasht de computer, bij de ander was het podium tijdelijk ingestort, bij mij werkt het reactiegedoe niet.
We zijn hier ten huize overgeschakeld op DSL. En DSL bevalt me wel (goeie slogan). Beter dan Joe Pie Sie, dat werkte nie. Nou ja, niet overdrijven. Ik behoorde tot de gelukkigen die relatief weinig werden gesaboteerd door Neerlands meest droevige beursganger.
Gelukkig hebben wij DSL via de Universiteit van Amsterdam en niet via KPN. Want dat zou wel even goed balen zijn geweest, met die recente prijsverhoging.
Met dit schrijfsel is ook van alles mis. Dat gaat nergens over. Maar ik moest testen of mijn updates nog geregistreerd worden in de Loglijst. Mooi initiatief van Jan-Willem (wild guess omtrent JW). Handig om bij te houden wie er weer iets nieuws geschreven heeft. Sla echter Dode Zielen maar over, want die zit de laatste tijd alleen maar wat te head-bangen op z'n toetsenbord om zichzelf in de top tien te houden. Die top tien mag er van mij toch wel uit. Ik hoef alleen maar te weten of er nog iets te lezen valt. Aan de andere kant is het voor de programmeur natuurlijk een grote verleiding om dit soort statistieken in te bouwen. Dit plezier gun ik JW graag.
Weet iemand trouwens nog een reactie-tooltje voor me dat er goed uitziet en dat wel in de lucht blijft?
einde test
