Vrijdag 02 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Er schoot mij vandaag een goede aanduiding voor antraxbrieven te binnen: poederpost.
Bin Laden heeft besloten niet naar het carnaval te gaan deze keer. Dat zou teveel opvallen nu al die maskers verboden zijn.
Tijdens de Ramadan gaat de oorlog gewoon door. Dat scheelt weer voedselpakketten.
Sommige mensen vinden het onkies om grappen te maken over alles dat gerelateerd is aan de terreur van 11 september. Ze zijn bang dat ze in de lach schieten.
Ik vind dat je er wel grappen over kunt maken. Van oudsher is humor een middel tegen traumatische ervaringen. Het betekent allerminst dat de situatie zelf niet serieus wordt genomen.
Ook over Hitler werden grappen gemaakt.
Bin Laden is uitgegroeid tot een mediaberoemdheid. Sommige mensen doen ook alles om op televisie te komen...
Hopelijk geen witte kerst dit jaar.
Halloween was tam deze keer. Niemand schrok nog ergens van.
Er is afweergeschut geplaatst rondom Kernwasser Wunderland.
Wie zegt eigenlijk dat Laden nog leeft?
En als hij nog wel leeft zal ik je zeggen waar hij zit: in de verlaten Amerikaanse ambassade te Kabul. Op televisie zagen we hoe dit gebouw in brand werd gestoken, maar dat was alleen een rookgordijn.
Na zijn aftreden gaat Kok eens lekker met zijn tulband in de tuin zitten. Hij woont bij mij in de buurt, dus tegen die tijd ga ik toch eens kijken. Hij leek trouwens wel een stuk jonger met dat ding op.
Zo zie je maar weer: White Power leidt tot White Powder.
Perspectief: 11 september was de verjaardag van mijn reeds lang overleden grootmoeder.
oktober 2001: warmste maand sinds begin van onze weertelling
Maandag 29 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb de herfstvakantie gebruikt om de virtual kid aan dit weblog toe te voegen. Ik heb er nu al spijt van. Die koter blijkt behoorlijk bijdehand en lastig. Het is hem ook niet snel naar de zin te maken. Eerst vond hij de lay-out van z'n pagina maar niks. Ik heb hem uitgelegd dat er een beetje eenheid van vorm moest zijn. Maar hij heeft eigenlijk wel gelijk dat het nu niet bepaald oogt als een 'kids-pagina'.
Hij neemt wraak door mij op allerlei manieren te treiteren, te provoceren en af te branden. Ik laat hem z'n gang gaan, want dit schijnt hem enorm tot schrijven te motiveren.
Maar voor mijn ego is het ongezond. Het is verleidelijk te gaan censureren, maar dat zou de doodsteek zijn voor dit initiatief. Ik zal alles lijdzaam ondergaan in de hoop op verbetering.
Ik dacht hem ietwat tegemoet te komen door een vis over zijn beeldscherm te laten zwemmen. Hij hield niet van vis. Vis dus weer gevangen en verwijderd.
Hij heeft wat plaatjes uitgezocht van internet en een enkele uit mijn map 'photoshop-excercities'. Ook hierbij moest ik me soms beheersen. Zo'n knakker heeft het talent om juist dat ene ridicule plaatje eruit te halen dat ik niet op zijn pagina zou willen hebben. Maar hij vond dat ik zo mooi op Bin Laden leek op die manier. Hij zijn zin dus.
Voor mij is het een goede les: laat een idee minstens een week bezinken. Scheelt een hoop tijd en ergernis.
Cats had gelijk.
Donderdag 25 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Op internet kun je van alles beweren. Daar wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt. Nu ik een beetje thuis ben in het verschijnsel weblog ga ik de virtuele werkelijkheid oprekken: ik ga de kinderen ook mee laten doen. Of ik ze nu heb of niet. Dat laat ik in het midden.
Een goed idee van mezelf, dacht ik vannacht. Dit wordt een mooi experiment.
Als ik wel kinderen heb, kan ik ze hiermee creatief stimuleren. Hen betrekken in de bezigheden van hun vader. Of ze daarentegen juist van deelname aan dit project uitsluiten en ze naar eigen goeddunken virtueel verbeteren. Want kinderen zijn nooit wat je ervan had verwacht.
Wanneer ik geen kinderen heb is het een goede gelegenheid voor een proefrit. Een soort 'child-simulator'. Eens zien of zo'n koter eigenlijk wel bevalt. Want wat ik om me heen zie aan kindergedrag stemt mij niet vrolijk. Iedere ouder verdraagt het in de hoop op een liefdevol verzorgde oude dag.
Hoe het ook zij, virtuele kinderen hebben vele voordelen, of ze nu een afspiegeling zijn van de werkelijkheid of slechts fantasie. Het scala aan pedagogische middelen is gewoon veel uitgebreider. Dit biedt de opvoeder in elk geval een uitlaatklep. Waar hij of zij in de dagelijkse werkelijkheid steeds verder juridisch wordt ingeperkt, biedt het internet soelaas. Daar kijkt men niet op een oorvijg meer of minder. Uiteindelijk zal dit het welzijn van de 'echte' kinderen ten goede komen: vader kruipt gewoon achter het toetsenbord als zijn handen gaan jeuken.
Kortom: aan de slag! Ik maak in dit weblog een speciale pagina voor mijn (virtuele) kinderen. De naam ligt voor de hand: Virtual Kids.
Houd mijn weblog dus in de gaten, want binnenkort kunt u hier getuige zijn van de eeuwig durende strijd tussen ouder en kind.
Als Cats dit nog eens had mogen meemaken!
Dinsdag 23 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb mijn eigen weblogpagina gemaakt. Dat werkt een stuk beter. Er moet nog wel een aantal zaken aan worden toegevoegd, maar de essentie staat overeind.
Van het rare datumformaat ben ik nu ook af. Toch is er nog wel een dillemma: zet ik de nieuwste stukken bovenaan of onderaan? Beide opties hebben voor en nadelen. Het nieuwste bovenaan is het meest actueel, maar chronologisch kan je het niet noemen. Het is alsof je eerst het laatste hoofdstuk van een boek leest.
Andersom werkt het voor de lezer niet motiverend wanneer hij of zij zich eerst door de rijstebrij van oude kost moet heenlezen.
Hier ga ik dus iets op verzinnen! Het beste lijkt mij toch om het chronologisch te doen. Daarnaast maak ik dan een apart vak waarin de laatst toegevoegde bijdrage staat.
Dikwijls sta ik versteld van mijn eigen slimheid!
Vrijdag 19 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb dit weblog overgezet naar een ftp-server. 't Is gelukt, maar voor de argeloze thuiscomputeraar lijkt me dit toch wat hoog gegrepen. Hier moet je absoluut bedreven in zijn. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik gelukkig geen argeloze thuiscomputeraar ben. Maar ik leef wel met ze mee. Hoewel: als het te simpel wordt krijg je misschien te veel slap geouwehoer. Dat was de reden dat ik al jaren geleden stopte met IRC.
Toch twijfel ik of ik argeloos ben...
