Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Lijf en ledematen, Technologie
Ik houd van oude foto's. Liefst van gebeurtenissen uit het sepia- en zwart-wit-grijze verleden. Foto's waarop mensen in het moment van volle actie zijn gevangen. De wetenschap dat al die mensen niet meer in leven zijn is ergens fascinerend. De foto is de enige fractie van een seconde die van hen is bewaard is gebleven, vaak zonder dat ze zich de vastlegging ervan op dat moment bewust waren. De overige beelden van hun bestaan zijn verdampt in de tijd, hun botten reeds lang geruimd, hun stem verwaaid, de herinnering aan hen vervlogen.
Tegenwoordig is de techniek tot slechts ietsje meer in staat. We leggen bewegende beelden vast in kleur en de geluiden in dolby digital. En ondanks onze hi-tech borstklopperij stelt het allemaal in wezen weinig voor. Het werkelijke leven bestaat uit méér dan het visuele en het auditieve. Zolang we de geuren, de smaken en de aanrakingen niet digitaal kunnen opnemen is er geen levensechte herbeleving.
De mens streeft naar alsmaar ouder worden. Maar kunnen we niet beter streven naar het vermogen alle zintuiglijke waarnemingen vast te leggen? Dat zou de kwaliteit van leven pas écht verbeteren. Ga maar na: een gemiddeld mens brengt pakweg een derde van zijn bestaan door in een fase waarin alles nog slechts krakkemikkig functioneert. Even lekker achter de jongens of meiden aan is er niet meer bij. Kans om de elfstedentocht te winnen heb je niet meer. Hoe voelde die prins of prinses op dat witte paard ook weer, die na één nacht alweer spoorslags verder reed? Al die aanrakingen, strelingen, kussen, omhelzingen en hete passie van geliefden, minnaars, minnaressen? De warmte van de baby aan de borst? De geur van sudderlapjes die nog niet in Croma of Becel waren gebakken? De lauwe smaak van schoolmelk die te lang bij de verwarming had gestaan? De eerste keer klaarkomen?
Dan zou het mooi zijn wanneer je alle sensaties nog eens in je lijf en hersenen zou kunnen laten afspelen. In sommige science fiction films is het thema al behandeld, maar doorgaans uitgewerkt in de perverse zin, of als party-drug.
Een normaal dagelijks gebruik van deze techniek zou echter de levensvreugde enorm doen toenemen. Lekker in de aanleunwoning achter de geraniums met gesloten ogen nagenieten van alle sensaties uit de meer actieve jaren. Of ervaren dat het vroeger echt niet beter was en dat het gelukkig bijna allemaal achter de rug is.
Hoe dan ook: hier ligt de werkelijke uitdaging voor de Philipsen, de Sonies en de Canons. Zie dát nu maar eens op super-dvd te krijgen in plaats van die flauwe onzin uit Hollywood. That's real entertainment!
Want weet u nog hoe uw eerste liefde voelde, rook en smaakte?
Welbeschouwd: zielig eigenlijk, écht zielig, zo'n videotheek...
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Zoals u wellicht reeds is opgevallen is de rubriek 'beslommeringen' omgedoopt tot 'rechtsbuiten'.
Marktonderzoek wees uit dat dit een betere titel is omdat iedereen denkt dat het dan over voetballen gaat.
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Een memo aan de gewaardeerde bezoekers:
- Dit is géén lifelog!
- Dit is géén linklog!
- Dit is géén log!
- Om u voor te zijn: dit is óók niet niks!
Wij houden niet van vakjes, hokjes en etiketjes.
Wanneer u wilt weten wat Verbal Jam dan wèl is kunnen we in z'n algemeenheid stellen: Verbal Jam is 'je van hèt!'.
laat dat duidelijk zijn
Dinsdag 20 Augustus 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Zoals u ook al aan het vorige bericht kon zien probeer ik het linkdumpen even uit. Voorlopige conclusie: het is inspannend en slaapverwekkend tegelijk.
Het weer bij Verbal Jam: hier en daar een lamlendige bui.
ik denk dat ik maar even ga liggen...
Dinsdag 20 Augustus 2002 in categorie Sport
Wil ik ook eens proberen een balletje hoog te houden, wordt hij door de bliksem getroffen...
Wel weer genoeg gesport vandaag...
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Lijf en ledematen
Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:
"Dan mag u even in de wachtkamer gaan zitten."
Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan mag u even in dit potje plassen."
"Dan mag u even uw mouw opstropen."
Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen! Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u mag zich wel eens laten nakijken!"
Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.
Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet wilt mogen!
"Dan mag u hier even blazen."
"Dan mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U mag ook even uw benen spreiden."
"Dan mag u nu even met mij meekomen."
"Dan mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."
Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden.
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Satire
Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:
"Dan
mag u even in de wachtkamer gaan zitten."
Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat
mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan
mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan
mag u even in dit potje plassen."
"Dan
mag u even uw mouw opstropen."
Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen!
Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U
mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U
mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U
mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U
mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u
mag zich wel eens laten nakijken!"
Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan
mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.
Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan
mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet
wilt mogen!
"Dan
mag u hier even blazen."
"Dan
mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U
mag ook even uw benen spreiden."
"Dan
mag u nu even met mij meekomen."
"Dan
mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."
Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden.
