Dinsdag 27 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Onder de motorkap van Verbal Jam heeft
Xiffy weer enkele slimme dingen zitten sleutelen, waarmee ik erg ingenomen ben. Het zijn zaken waarvan de gemiddelde lezer niet in
himmelhoch jauchzende extase zal geraken, maar die toch weer intrinsieke waarde toevoegen.
- de zoekfunctie in Tijdloos Lezen werkt nu zoals het moet.
- bij Teruglezen verschijnt automatisch de aangeklikte maand in de titelbalk boven de middenkolom.
- bij Tijdloos Lezen zijn de titels nu in kolommen gerangschikt. Dat scheelt een hoop scrollen.
ik ben weer dik tevreden
Dinsdag 27 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
door lifestyle-redactrice mevr. Drs. Lucrazya Liederlekens
Verschillende mensen in mijn omgeving klagen deze dagen weer over teveel vet aan het lijf. Ik ben dan ook blij dat dit medium mij de gelegenheid biedt u enige voorlichting op dit terrein te geven. Het wordt namelijk hoog tijd dat het denken over menselijk volume in deze maatschappij weer eens wordt omgebogen naar het Rubensiaanse schoonheidsideaal. Op zijn minst dient u tevreden te zijn met de omvang die de natuur u aanmeet, zonder bij elk pondje extra direct drastisch te gaan afromen.
De terreur van flinterdunne fotomodellen moet maar eens afgelopen zijn. Ik heb altijd medelijden wanneer ik zo'n stakerig dametje over straat zie lopen. Ik denk dan altijd: "Ach gut, meisje, bij de eerste de beste flinke beurt knap je als een lucifershoutje..." Dat lijkt mij voor zo'n man dan ook niet leuk, want die zit na afloop met de brokken.
Dames, laat ik u nu verzekeren: het is een mythe dat mannen vallen op slanke vrouwen. Een wandelend stokbrood
is niet sexy! Mannen hebben veel liever enig houvast. Uiteraard binnen zekere grenzen, de hamlappen moeten niet over de rand van het ledikant hangen, maar in zijn algemeenheid is uw marge ruimer dan u denkt. U moet maar denken: een randje vet maakt het vlees sappig.
Ikzelf ben ook iets voller geschapen, dit tot volle tevredenheid van mijn echtgenoot, getuige de plastische troetelkreten als 'tochtige vaars' en 'malse zeug' die hij veelvuldig slaakt wanneer hij mij van achteren bestijgt. Het betekent dat ik als vrouw serieus wordt genomen. In de ruimste zin des woords, als ik even zo ontdeugend mag zijn. Dat ik letterlijk voor vól wordt aangezien.
Ook heren moeten zich niet laten intimideren door het huidige schoonheidsideaal. Dat buikje mág best. In de zeventiende eeuw was het een bewijs van welstand en macht, en eigenlijk is dat nóg zo. De tijden dat al die spierbundels namelijk écht waren liggen ver achter ons, in de prehistorie. Tegenwoordig is het allemaal nep. Wie de biceps dag in dag uit in de sportschool op peil moet houden heeft geen fut meer over voor zijn minnares. Bij de zeldzame keren dat Arnold Schwarzenegger nog een hoogtepunt bereikt, produceert hij slechts een modderig drupje anabolisch ejaculaat met blauwalgen. Groeihormonen en spierversterkers maken impotent, dat is bekend.
Menig man kijkt met afgunst naar een Chippendale. Uit mijn ruime praktijkervaring als therapeut weet ik dat u geen enkele reden tot jaloezie hoeft te hebben. De positie van de Chippendale is ronduit tragisch en niet te benijden. Ten eerste zijn het gewoon seizoenarbeiders, oproepkrachten met weinig sociale voorzieningen. Voorts mogen zij op het podium nóg zo fier staan vendelzwaaien met hun xxx-large penissen, eenmaal in de kleedkamer raken zij dikwijls in een diepe identiteitscrisis wanneer zij door hun manager gesommeerd worden deze protese van industrieel rubber weer af te doen. Het is hen namelijk niet toegestaan het verlengstuk ook buiten diensttijd te dragen, teneinde te voorkomen dat het bedrog uitkomt.
Nee, het is een meelijkwekkende beroepsgroep, net als de rest van de balletwereld lijdend onder de calorie-terreur. Hun enige vertier is het jaarlijkse uitje naar de gay-parade, alwaar zij zich nog het liefst uitdossen als dikke dame.
Maar ik dwaal af. Neem mij niet kwalijk. Dat overkomt mij blijkbaar altijd als ik het over mannen heb. Terzake en terug naar ons vrouwen.
Ook in de cultuur vinden wij het bewijs dat 'gevuld' gewilder is dan 'mager'. Als ik mij goed herinner betitelde de schrijver Gabriel García Márquez in zijn boek 'Liefde in tijden van cholera' de dunne vrouw laatdunkend als 'gratenpakhuis'. In bed compenseert zij dit ledig gewicht met vurige erotische activiteit, maar dat blijkt voor de gemiddelde man op den duur toch véél te vermoeiend.
Een bekend sekssymbool van films uit de jaren vijftig en zestig,
Jayne Mansfield, vond magere vrouwen ook maar niets. Zij schijnt eens te hebben gezegd dat vrouwen met 'ruimte tussen de dijen' geen echte vrouwen waren. Kijk, dat is dan toch weer een opsteker!
Welnu dames, en ook een enkele heer, ik hoop enige wanhoop bij u te hebben weggenomen. Blijf verre van de modifast, trilapparaten, sportscholen en andere martelvoorzieningen! Leef uw lijf 'to the max'! Heftig kráken moet die lattenbodem!
Volg mijn devies: laat u slechts nemen door een partner die u neemt zoals u bent.
pfoe, nu eerst even m'n corset wat losser...
Maandag 26 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Wat hebben wij op deze derde dag van de bouwfraude enquête bijgeleerd?
Allereerst dat het in de bouwwereld uiterst huiselijk toegaat. De begrippen 'koffierondje' en 'bestek' werden veelvuldig gebezigd. Je hóórde bijkans het knusse gerinkel van de vorkjes en mesjes, je kon de geur van vers gezette koffie zó door de beeldbuis opsnuiven.
De formulering van de dag was: "In mijn beleving..."
In
mijn beleving is dit gewoon weer een van de vele manieren om toch een beetje onder ede te liegen.
Voorts viel mij op dat aannemers overdreven vaak "ik neem aan dat..." zeggen. Uiteraard, een aannemer neemt aan. Dat wisten we al. Maar tegen welke prijs? Dáár gaat het om!
Aangezien vorige parlementaire enquêtes nog redelijk fris in het geheugen liggen kon men niet meer wegkomen met een smoes als: "Dat kan ik mij niet meer herinneren..."
Dit moest dus worden omgebouwd tot: "Dat heb ik niet meer paraat."
Het was vandaag absoluut ook Nationale Secretaressedag. In de verhoorzaal dan. De mooie mevrouw Van Gelder maakte vandaag een einde aan de mythe dat secretaresses er louter zijn voor het erotisch gerief van de baas. Die tijden zijn voorbij.
Met de accuratesse en efficiency die van een directie-secretaresse mag worden verwacht naaide zij vakkundig haar voormalige directeuren. Met voorsprong het spectaculairste onderdeel van de dag, dit bouwfraude-
gangbangen... Iedereen heeft genóten!
Het WK hebben we gemist, maar dit vergoedt veel...
Zondag 25 Augustus 2002 in categorie Media
Al die daken die instorten onder de waterlast hebben u waarschijnlijk eveneens verbaasd. Of niet natuurlijk, in het licht van de parlementaire enquête over de bouwfraude.
Het 'däk' van Ikea schijnt het ook begeven te hebben. Maar dat is doorgestoken kaart. In het hoofdstuk 'Badkamer' van de nieuwe Ikeagids 2003 lezen wij namelijk op pagina 277:
"Denk in vierkante meters en ontdek de ruimte boven je. Probeer het eens uit!"
Kortom, gewoon weer één van de 'Frisse ideeën' (pag. 279) van Ikea.
Maar hoe stevig zijn die Stevige vormen op blz. 286?
Zaterdag 24 Augustus 2002 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Het spreekwoord "dat is water naar de zee dragen" betekent: onnodig werk doen.
Vandaag kwam er heel wat water naar beneden. Dat moet zo snel mogelijk naar de zee toe, anders zien we op het journaal de wijnkelders onderlopen. En wij wíllen geen water bij de wijn.
Dus wat is dat voor stom spreekwoord? Sinds het bestaan van Nederland doen we niet anders dan water naar de zee dragen! Wij zijn een volk van waterdragers!
Daarmee verdienen wij geld als water.
Want met de Deltawerken schijnt ook gefraudeerd te zijn
Donderdag 22 Augustus 2002 in categorie Schandelijke taferelen, Politiek & Maatschappij
De Parlementaire Enquêtecommissie Bouwfraude stond vandaag ondermeer stil bij het werk aan de weg. Deze eerste dag van de verhoren maakte één ding al direct glashelder: het kabinet Balkenende hoeft zich geen zorgen meer te maken over het begrotingstekort. Bezuinigen hoeft niet meer.
De regering kan een flinke bak geld gaan terughalen bij de grote bouwbedrijven die de samenleving tientallen jaren lang voor miljarden hebben getild. Als Jan-Peter de zaak voortvarend en integer aanpakt kan hij wellicht nog op een begrotingsoverschot uitkomen.
Dank zij de ondervraagden Bos, Zwart en Terlingen weten we nu dat het veel rechtvaardiger zou zijn om eerst maar eens te gaan 'ombuigen' bij Volker Stevin, HBG, KWG, Wilma, Gebroeders Terlingen en hoe al die andere geldbaggeraars ook mogen heten.
En alles wordt opgebiecht met een olijkheid alsof het om een kwajongensstreek gaat. Je zou ze onder hun eigen asfalt walsen, inmetselen in hun eigen muren, laten afzinken in hun eigen zandputten, vastnagelen aan hun zelfgetimmerde kruis.
Let op, de corrupte werkelijkheid wordt als vanouds: de gewone burger mag de komende tijd tóch zijn spaarloonregeling, prijscompensatie en loonsverhoging gaan inleveren.
Kwam bij u ook steeds dat woord Sicilië in gedachten?
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Satire
Ik houd van oude foto's. Liefst van gebeurtenissen uit het sepia- en zwart-wit-grijze verleden. Foto's waarop mensen in het moment van volle actie zijn gevangen. De wetenschap dat al die mensen niet meer in leven zijn is ergens fascinerend. De foto is de enige fractie van een seconde die van hen is bewaard is gebleven, vaak zonder dat ze zich de vastlegging ervan op dat moment bewust waren. De overige beelden van hun bestaan zijn verdampt in de tijd, hun botten reeds lang geruimd, hun stem verwaaid, de herinnering aan hen vervlogen.
Tegenwoordig is de techniek tot slechts ietsje meer in staat. We leggen bewegende beelden vast in kleur en de geluiden in dolby digital. En ondanks onze hi-tech borstklopperij stelt het allemaal in wezen weinig voor. Het werkelijke leven bestaat uit méér dan het visuele en het auditieve. Zolang we de geuren, de smaken en de aanrakingen niet digitaal kunnen opnemen is er geen levensechte herbeleving.
De mens streeft naar alsmaar ouder worden. Maar kunnen we niet beter streven naar het vermogen
alle zintuiglijke waarnemingen vast te leggen? Dat zou de kwaliteit van leven pas écht verbeteren. Ga maar na: een gemiddeld mens brengt pakweg een derde van zijn bestaan door in een fase waarin alles nog slechts krakkemikkig functioneert. Even lekker achter de jongens of meiden aan is er niet meer bij. Kans om de elfstedentocht te winnen heb je niet meer. Hoe voelde die prins of prinses op dat witte paard ook weer, die na één nacht alweer spoorslags verder reed? Al die aanrakingen, strelingen, kussen, omhelzingen en hete passie van geliefden, minnaars, minnaressen? De warmte van de baby aan de borst? De geur van sudderlapjes die nog niet in Croma of Becel waren gebakken? De lauwe smaak van schoolmelk die te lang bij de verwarming had gestaan? De eerste keer klaarkomen?
Dan zou het mooi zijn wanneer je alle sensaties nog eens in je lijf en hersenen zou kunnen laten afspelen. In sommige science fiction films is het thema al behandeld, maar doorgaans uitgewerkt in de perverse zin, of als party-drug.
Een normaal dagelijks gebruik van deze techniek zou echter de levensvreugde enorm doen toenemen. Lekker in de aanleunwoning achter de geraniums met gesloten ogen nagenieten van alle sensaties uit de meer actieve jaren. Of ervaren dat het vroeger echt niet beter was en dat het gelukkig bijna allemaal achter de rug is.
Hoe dan ook: hier ligt de
werkelijke uitdaging voor de Philipsen, de Sonies en de Canons. Zie dát nu maar eens op super-dvd te krijgen in plaats van die flauwe onzin uit Hollywood. That's
real entertainment!
Want weet u nog hoe uw eerste liefde voelde, rook en smaakte?
Welbeschouwd: zielig eigenlijk, écht zielig, zo'n videotheek...
