idols

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

"Ik zal blij wezen als dat Idols afgelopen is, weet je dat? Allemachtig, wát een overdreven gedoe allemaal!"
"Jij moe-nie-zo zeuren, mams! Nog maar één dagje zeg! Morgen finale!"
"Gelukkig! Al dat gedweep van jou met die gasten! Hoe heten die kontkrummels... Jim, Jamai... Jezus-nog-an-toe!"
"Die zit niet in de finale. Alleen Jim en Jamai!"
"Het lijkt wel of iedereen compleet hysterisch is geworden. Bij het Kruitvat moet je verdomme een nacht voor de deur liggen om nog een tube tandpasta te kunnen halen. Alleen vanwege al die mafkezen die posters willen hebben!"
"Is toch leuk juist? Ik ga lekker Jamai stemmen!"
"Je doet maar! Kan daarná overdag het licht dan weer uit in de huiskamer?"

<%image(idols.jpg|250|276|copyright: 2003, verbal jam)%>
idols

ondergeschoven probleem

Vrijdag 07 Maart 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Temidden van de hectiek rond kwesties als Irak, het Koninklijke Nichtje en het Midden-Oosten, dreigen andere problemen volledig ondergeschikt te raken. Zoals die van het onderzettertje.

Onderzettertjes zijn er in vele verschijningsvormen, van het traditionele bierviltje tot exemplaren van metaal, plastic, kurk tot zelfs gepunnikt of gehaakt. Zij hebben echter één ding gemeen: ze zijn een uitwas van onze welvaartsmaatschappij. Want wij willen geen kringen of ingebrande plekken op onze dure designtafels. Daartoe accepteren wij het ongemak van het onderzettertje. Wij staan vloekend met een gloeiend hete kop thee onze klauwen te verbranden terwijl wij de onderzettertjes zoeken. Want die zijn nooit te vinden als je ze nodig hebt.
Onderzettertjes blijven ook dikwijls aan je glas of beker plakken en dat heb je zelf meestal later in de gaten dan je omgeving. Je vroeg je al af waarom iedereen ineens geamuseerd jouw kant uit keek. En dan valt het onderzettertje ineens naar beneden. In je bord eten of in je kruis. Dát was het moment waarop de omstanders zaten te wachten!

Je komt bij anderen op visite. Je krijgt iets te drinken. En ja hoor: een onderzettertje eronder. Je durft je drankje al nauwelijks meer aan te vatten, want stel je voor dat je je glas in je zenuwen op die ongetwijfeld superdure salontafel in scherven laat vallen.

Neem nou toch gewoon een ruwhouten tafel! Of zo'n jaren-50 formica ding, kunt u meteen weer eens lekker 'retro' doen! In hongerend Afrika hebben ze toch óók geen onderzettertjes? Het is weer typisch zo'n artikel dat ons door Blokker door de strot is geduwd. Wat heb je nu aan een tafel waarop je niet rechtstreeks iets kunt neerzetten? Gewoon niet moeilijk doen. Want kringen op een te dure tafel leiden maar af van de échte problemen in de wereld, zoals Irak, het Koninklijke Nichtje en het Midden-Oosten.

ondergeschoven probleem

je plicht als bondgenoot

Donderdag 06 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

<%image(hpdetijd.jpg|100|135|)%>
Ik heb het allemaal nauwelijks gevolgd, de hele affaire rond de Koninklijke Familieruzie. Wat ik er af en toe van oppik doet mij denken aan vroeger. Dan keek ik als jongetje op zekere dag omhoog naar het gezicht van mijn moeder en zag ik een onweerswolk in haar ogen. Met permanent opeengeklemde lippen liep zij door het huis. Gaandeweg werd mij duidelijk: wij verkeren weer in staat van ruzie met de buren. Of met de familie. Met ome Gerrit en tante Dien. En dan met name met tante Dien. Zoiets kon wel weken duren.
Ingeval van burenruzie werd ik geacht niet bij de buurjongen te gaan spelen, de buurvrouw niet te groeten en haar op de schemerduistere trap zoveel mogelijk te mijden. Tante Dien was makkelijker: die kwám gewoon niet.

Het waren ook altijd de moeders die ruzie hadden. De vaders zaten op hun werk. Die hadden daar hun eigen conflicten. Met de chef. Maar dat was normaal. Die litanie over 'die klootzak van een Oltmans' hoorde standaard bij ons avondeten. Anderen hadden Bijbellezen en bidden, wij hadden Oltmans.
Maar voor een kind waren de ruzies met tantes en buurvrouwen toch het meest dichtbij. Daar werd je ongewild in meegetrokken, er werd van mij een actieve, solidaire houding verwacht. Dat was mijn plicht als bondgenoot. Ik had dus dan óók ruzie met de buurvrouw of tante Dien. Maar waar het allemaal over ging weet ik nu nóg niet.

En altijd was het dan inééns weer over! Zomaar. Dan hadden ze het kennelijk bijgelegd. Maar daar wist ik dan nog niks van! Daar moest ik een paar dagen later zélf achterkomen. Dan kreeg ik ineens op mijn donder dat ik de buurvrouw niet netjes goeiedag had gezegd.

Bij de Koninklijke Familieruzie weet ik eveneens nog steeds niet waar het precies over gaat. Want de HP is consequent uitverkocht. Het is weer net als vroeger. Heerlijk nostalgies eigenlijk. Waar ik toentertijd hooguit flarden opving in de trant van 'dat rotmens van beneden' en 'tante Dien is gek', hoor ik nu alleen de kreten 'Margarita' en 'De Roy van Zuydewijn' in mijn oren kwaken.

Roy is toch het Franse woord voor koning? Heeft De Koning van Zuydewijn nu dus ruzie met De Koningin der Nederlanden? En krijgen we nu oorlog? Waar ligt Zuydewijn eigenlijk? Dat land zit vast niet in de Navo! Van wie moeten we dit keer bondgenoot zijn? Ik dacht trouwens dat we een oorlog zouden doen met Irak! Niet met Zuydewijn! Zie je, ze houden me weer overal buiten! Moeder Beatrix zegt ook weer niks! Die loopt alleen maar met stijf opeengeklemde lippen door haar paleis. Met een Koninklijke Donderwolk op haar gezicht.

Nou ja, dit zal ook wel weer inééns over zijn zonder dat ik het op tijd in de gaten heb. Krijg ik straks natuurlijk weer op m'n sodemieter dat ik verstek heb laten gaan op Koninginnedag! Van die gefluisterde, net binnen gehoorsafstand gemaakte verwijten dat ik, als Onderdaan, er niet was, in Deventer en Wijhe.

je plicht als bondgenoot

bomaanslag in haifa

Woensdag 05 Maart 2003 in categorie Media

Voor het eerst sinds twee maanden is rond 13:15 uur in het centrum van de Israëlische stad Haifa opnieuw een zware bomaanslag gepleegd op een bus. Minstens vijftien personen werden gedood en veertig gewond. Gevreesd wordt dat zich onder de slachtoffers veel studenten bevinden van de nabijgelegen Haifa-Universiteit. De aanslag is vermoedelijk gepleegd door een uit Jenin afkomstige Palestijnse terrorist.

<%image(bus_haifa050303.jpg|245|169|Moriah Boulevard bij Carmel Center)%>
Bron: Haaretz
Het komende etmaal kunnen wij dus weer een harde vergeldingsactie verwachten van de IDF, het Israëlische leger, waarbij ongetwijfeld ook weer vele onschuldige Palestijnse burgers het leven zullen laten.

bomaanslag in haifa

lezersonderzoekje

Woensdag 05 Maart 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname

Ik pruts wat af aan deze site. Nu heb ik weer een lezersonderzoekje. Ik wil namelijk graag weten hoeveel mensen een stuk eigenlijk lezen. Daartoe hoeft u slechts op een checkbox-symbooltje onderaan het artikel te klikken. Meer is het niet. Geen vragenlijsten dus. Gewoon 1x klikken.
Bezoekersaantallen registreren via tellertjes is dikwijls maar een discutabele indicatie. Vandaar dat ik bedacht: waarom niet per stukje tellen?
En vervolgens dus maar hopen dat het niet tegenvalt.



Update: Ter aanvulling maar een privacy statement, want kennelijk maken sommigen zich ongerust dat met dat ene klikje de volgende zaken bij Verbal Jam worden geregistreerd:
hun pincode
hun banksaldo
hun medisch dossier
eventuele uitkeringsfraude
eventuele perverse gewoonten
hun seksuele voorkeuren
de staat van hun matras
hun drank- en drugsmisbruik
een foto van maaltijdresten tussen hun voortanden
de laatste leugen waarin ze niet zijn gestikt
hun paranoïde neigingen

Niets van dit al! U kunt allen rustig slapen! De techniek is namelijk gewoon gebaseerd op het mechanisme van het zogenoemde 'karma-voting' dat in menig blogtooltje standaard aanwezig is. Ergens binnenin (ik weet niet eens wáár) wordt hooguit het ip-nummer van uw verbinding gechecked om dubbel stemmen te voorkomen. Dat zorgt er tevens voor dat u niet per ongeluk iets twéé keer leest!



lezersonderzoekje

daar sta je dan als opperwezen

Dinsdag 04 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Al die kritische opmerkingen over de Islam brengen tevens het peinzen over religie in het algemeen weer op gang. Althans bij mij. In ze zin van: wat een vreemd verschijnsel eigenlijk, dat er nog steeds zoveel waarde wordt gehecht aan verhalen en met name opvattingen van duizenden jaren geleden. Waarom grijpt men daar telkens op terug? Waarom ontstaat er niet een religie van deze tijd? Waarom blijven wij maar een beetje doormodderen met antieke normen en waarden? Niet dat die op zich nu zo slecht zijn, maar het zou toch goed zijn ze eens te herijken en vervolgens eens flink de bezem te halen door al die verkalkte, in z'n extreme vorm zelfs criminele instituties die bijvoorbeeld zwaar moeilijk doen over een abortus bij een Nigaruaans meisje van negen dat meermalen is verkracht.

Ik respecteer uiteraard de mensen die in een God, een Allah, een Jaweh geloven. Maar getuigt het niet op zijn minst van enige naïviteit om je maatschappelijke opvattingen een afgeleide te laten zijn van stokoude geschiedenissen? Het had per slot van rekening ook heel anders kunnen lopen. Daardoor komen bij mij ietwat baldadige fantasieën op gang. Neem nu die geschiedenis rond de tien geboden.

De tien geboden zijn in feite de basis van ons systeem van normen en waarden. Iedereen met een béétje kennis van het Joods-Christelijke gedachtengoed heeft ervan gehoord. Mozes beklom de berg Sinaï, in het Arabisch Gebel Musa genoemd, en kreeg daar volgens Bijbel en Thora hoogstpersoonlijk de tien geboden door God overhandigd. Onderstaande foto leidt tot de conclusie dat Mozes een kranig bergsporter moet zijn geweest, maar dit terzijde.

<%image(sinai.jpg|200|150|bron: het baken)%>
Mozes beitelt de tien geboden in twee stenen platen. Oók nog een heel karwei. O ja, een leuk 'weetje' tussendoor is trouwens dat dit steenbeitelen de oorzaak is dat men in die contreien van rechts naar links schrijft: beiteltje in de linkerhand, hamer in de rechter. Ziet u het een beetje voor u? Dat gaat van rechts naar links nu eenmaal het makkelijkst.

Maar goed, terug naar Mozes. Laten we het verhaal zoals beloofd eens anders laten lopen. Mozes staat daar op de berg van God die tien geboden aan te horen. En God verordonneert: "Ok, schrijf op!"
Mozes begint meteen verontwaardigd te protesteren: "Ja, kom zeg! Ik ben uw secretaresse niet! Kom je godverdomme net uit Egyptische slavernij, kun je hier meteen weer aan de slag met een paar stenen tafelen! Doe het lekker zelluf!"
Dat pikt God natuurlijk niet: "Zeg es effe, wil jij mijn naam niet ijdel gebruiken? Staat in artikel 3! Heb jij wel opgelet?"
Mozes: "Wis en zeker heb ik opgelet!"
"Nou, schrijf op dan! En vlug een beetje, want ik heb nog meer te doen."
"Ik vrees dat we hier dan toch een probleempje hebben dat U had moeten voorzien in uw Almachtigheid..."
"En dat is..?"
"Ten eerste had u wel eens van te voren mogen zeggen dat dit gesprek genotuleerd ging worden en dat ik dus een beitel had moeten meebrengen. Ten tweede had U kunnen weten dat ik analfabeet ben. Althans waar het Hebreeuws betreft. Ik heb alleen een Egyptische inburgeringscursus..."
"Jezus! Dat heb ik weer! Een ongeletterde!"
"Jezus? Wie is Jezus nou weer?"
"Die komt in deel twee van mijn boek."
"Een boek? U lijkt wel een politicus. En nog een twééde deel ook? U heeft wèl de smaak te pakken! Ja, U denkt ook, hè: wie schrijft die blijft! Maar goed, dat gaat dus nu effe mooi niet door helaas..."

Kijk, daar sta je dan als Opperwezen met je tien geboden. Kun je toch mooi weer inpakken! Ik vraag me af hoe enkele belangrijke wereldgodsdiensten zich dán zouden hebben ontwikkeld, zo zonder tien geboden en een god die bakzeil haalt. Maar ach, zonder enige twijfel zouden de baardige stamoudsten dan wel weer een ander verhaal hebben verzonnen om het barbaars gepeupel eronder te houden.

daar sta je dan als opperwezen

slordig werk

Maandag 03 Maart 2003 in categorie Opinie

Kijk, dat is nu weer zo'n staaltje stemmingmakende journalistieke onzuiverheid bij Netwerk vanavond. Over die Abou Jahjah. Netwerk zet een bordje in beeld waarop wordt gesteld dat hij de ontmanteling van de staat Israël voorstaat. Nee, Netwerkertjes, een beetje netter werken, want jullie suggereren hiermee iets dat deze man niet heeft gezegd. Abou Jahjah wil één staat voor Joden en Palestijnen, waarin zij als burgers gelijk zijn, zonder discriminatie en dergelijke. Hadden jullie in Buitenhof afgelopen zondag kunnen horen.
Of je het daar nu mee eens bent, is een andere zaak. Ik zie dat nog niet werken. Maar het is een mening, en die moet je wèl goed weergeven. Zeker bij zo'n gevoelig onderwerp.

Update: zie ook bij Komma Punt Log voor een uitgebreider artikel over deze kwestie.

slordig werk