Archief: artikelen van
Woensdag 17 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Zo'n Balkenende Bezuinigings Begroting maakt echt het slechtste in mij los. Maar dan ook echt het allerslechtste! Dan ga ik stiekem dingen denken die toch moreel volledig onverantwoord zijn. Laat staan dat ik ze dan nog zou mogen opschrijven. Gedachten die werkelijk alle normen, waarden en perken te buiten gaan!
Maar ik doe het lekker toch! Ziet u wel: zó ver heeft dit kabinet mij al gekregen! Onder hun motto 'meedoen' hebben al die asociale maatregelen direct tot gevolg dat ik mij ook asociaal ga gedragen! Dat krijg je er nou van.
Wanneer u belooft het niet verder te vertellen zal ik u deelgenoot maken van mijn verderfelijke gedachten. Denk erom: ik schrijf dit nu op fluistertoon en kijk omzichtig om mij heen, anders krijg ik
ten tweede male die Spong achter de broek. En wie hem een beetje kent weet hoe link dat kan zijn. Maar goed, terzake, ik wil u niet langer in spanning houden.
Luister, ik had zó gedacht: wàt zou u ervan vinden als we Volkert van der Graaf nu eens per direct gratie verleenden? Is dat niet een fijne manier om voor dit kabinet óók eens een flink Eigen Risico in te voeren?
Voor de zekerheid verklaar ik mijzelf alvast ontoerekeningsvatbaar.
Dinsdag 16 September 2003 in categorie Loze praat
Ik denk dat ik Prinsjesdag vandaag maar boycot. Zo in de stijl van een de Engelse ansichtkaart die ik eens kocht, met de tekst: "If I ignore the future, maybe it will go away..."
Ik verwacht namelijk toch niets goeds uit de mond van de Majesteit. Normaal al niet, maar vandaag zéker niet.
De toekomst van Balkenende dan, hè...
Maandag 15 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Ongetwijfeld heeft u wel eens gehoord van het begrip 'Catch-22'. Het komt uit het gelijknamige boek van Joseph Heller en staat voor de situatie waarbij iemand verstrikt raakt in een dusdanig absurd samenstel van tegenstrijdige regels of voorwaarden, dat hij altijd de verliezer is. Dit soort toestanden komt blijkbaar in de maatschappij dermate vaak voor, dat catch-22 een algemeen gebruikte term is geworden. Schoolverlaters kennen bijvoorbeeld de situatie dat voor een baan ervaring wordt vereist, terwijl je zonder een baan dus nooit ervaring kunt opdoen.
In het boek zelf gaat het om de situatie dat de bommenrichter Yossarian tijdens de Tweede Wereldoorlog probeert te worden afgekeurd omdat hij het oorspronkelijke aantal verplichte gevechtsmissies reeds lang heeft volgemaakt en eigenlijk het recht heeft om naar huis te gaan. Hij heeft echter een commandant die ter meerdere eer en glorie van zichzelf het aantal verplichte missies telkens weer verhoogt. Yossarian ziet zijn kans om de oorlog te overleven steeds kleiner worden, maar komt erachter dat het leger de regels om te worden afgekeurd zodanig heeft ingekleed dat in de praktijk afkeuring onmogelijk is. Een verzoek om te worden ontheven van actieve dienst kan namelijk alleen maar worden ingewilligd wanneer hij psychisch ongeschikt is om te vechten. Echter, iemand die zo verstandig is om te verzoeken voortaan te worden gevrijwaard van verdere oorlogsverschrikkingen, is klaarblijkelijk psychisch gezond en moet dus doorvechten.
Maar morgen kunt u een voorbeeld van een catch-22 aanschouwen dat beter is dan Joseph Heller ooit had kunnen verzinnen. Dan is het Prinsjesdag en dan gaat het kabinet Balkenende II in de troonrede de nieuwe maatregelen tegen de zwakken in de samenleving bekendmaken. Dan laat hij de Majesteit eerst op sombere toon vertellen dat de werkgelegenheid schrikbarend daalt en dat wij moeilijke tijden doormaken. Vervolgens laat hij bijna blijmoedig meedelen dat de WAO praktisch wordt opgeheven en dat WAO-ers daarom in de WW moeten. Het zou immers a-sociaal zijn om deze mensen voorgoed het perspectief op werk te ontzeggen. Dus moeten zij verplicht vergeefs solliciteren. Daarna komen de WW-ers in de bijstand. Daar moeten zij nog steeds verplicht vergeefs solliciteren. De catch-22: er is geen werk en dus ook geen perspectief. Dat wordt dus doorvechten...
Het aantal slachtoffers onder de puinhopen was groot...
Zaterdag 13 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!
Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."
Als in dit land dan tóch niets meer heilig is...
Zaterdag 13 September 2003 in categorie Satire
<%image(crucifix.jpg|150|214|Kabinet voert strenger WAO-beleid)%>
"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!
Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."
Als in dit land dan tóch niets meer heilig is...
Vrijdag 12 September 2003 in categorie Satire
Geachte minister,
Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein. Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep, maar er moet wèl wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit
onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos ofzo. Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken! Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen? Mijn kut moet nodig in de vut. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'. Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens léren wat inkrimpen is...
Tot genoegen en tot ziens,
Blonde Riek.
Zo, die kan hij in z'n zak steken.
Vrijdag 12 September 2003 in categorie Brutale brieven
Geachte minister,
Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein. Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep, maar er moet wél wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit
onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos ofzo. Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken! Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen? Mijn kut moet nodig in de vut. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'. Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens léren wat inkrimpen is...
Tot genoegen en tot ziens,
Blonde Riek.
Zo, die kan hij in z'n zak steken.