de grootste in jam

Donderdag 04 September 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Eigenlijk verwacht ik zo langzamerhand toch wel eens royaal financieel gesponsord te worden door een grote jamfabrikant. Want wie het Nederlandse web doorzoekt op 'jam' komt onherroepelijk bij de échte marktleider op dit gebied: Verbal Jam. En hoewel mijn Jam niks met broodbeleg te maken heeft, zou het daar wèl voor mogen zorgen natuurlijk...

de grootste in jam

een stevig ontbijt

Woensdag 03 September 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels

Ja, u had natuurlijk gedacht dat ik hier over het spannende ontbijt van Jan Peter en Jaap met Bush zou gaan schrijven. Eigenlijk houd ik niet van onbenulligheden, maar vooruit, even dan...

Voormalige alcoholist Bush mag dan officieel zijn afgekickt, maar in werkelijkheid is een ontbijt op het Witte Huis nog steeds een drinkontbijt. Onze rasdiplomaat De Hoop Scheffer heeft een fijne neus voor het 'onderliggend protocol', zoals dat in jargon heet. Het onderliggend protocol is een soort verborgen agenda, maar dan op het gebied van diplomatieke eet- en drinkgewoonten. Een scheut whisky in de kruidenthee, dat soort werk. U weet nu meteen waardoor het kwam dat beide Nederlandse politici zo glunderend weer naarbuiten kwamen.

De Hoop koos voortvarend voor een Hero Fruitonbijt on the rocks en was direct lekker met de president aan het doorzakken geslagen. Even ging het bijna mis toen onze Jaap bij de derde Hero-fles begon te spreken van 'Nato-fruitontbijt', maar George was toen al te ver heen om dit in de gaten te hebben.
Balkenende ondertussen zat er ietwat bedremmeld bij, want er was geen Brinta. Na een kwartier trok hij de schoenen aan en vroeg Powell: "Do you have no Brinta?"
Powell begreep er geen bal van, maar bleef beleefd: "What about Britain?"
"No, no: Brinta! Brin-tá...!"
Dick Cheney schoot zijn collega te hulp en schoof Balkenende maar een broodje toe om van het gezeur af te zijn.

Nou, dan moet je net Balkenende hebben! Na vijf minuten over zijn bril naar het broodje te hebben gestaard begon hij te jengelen: "Do you also have hagelslag?"
Powell en Cheney staarden hem aan of ze het in Bagdad hoorden donderen: "Come again???"
"Hagelslag! Eh... Hailbattle!"
"Eh, yes, hail Ceasar Bush and his battle!" en beide gastheren hieven in opperste verwarring hun glas Mona Single Malt Drinkontbijt. Het was dat ze deze zot nog nodig hadden voor wat sullig slijmwerk in Europa, maar anders...





een stevig ontbijt

dictatuur online

Maandag 01 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!

Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."

Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.

De werkelijke reden voor de UPC-actie is, dat men in de financiële wereld van mening is dat de consument direct moet worden geconfronteerd met de kosten van zijn 'betaalgedrag'. Duurdere betaalmanieren dienen te worden 'ontmoedigd' door er een hoger prijskaartje aan te hangen. UPC volgt deze strategie en verhoogt de administratiekosten meteen maar met zo'n dertig procent.
Wat dit betreft staat ons ook bij andere manieren van betalen nog wel het een en ander te wachten. Contant afrekenen is relatief duur, dus u kunt ervan verzekerd zijn dat u hiervoor in de toekomst extra moet dokken. Men heeft namelijk liever dat u pint of chipt.
Onthullend is in dit verband een onderzoek van de Universiteit van Tilburg uit 2001: "Via tarifering naar efficiënter betalingsverkeer", met als ondertitel "Een economische onderbouwing van maatschappelijk gewenst betaalgedrag." U kunt het hier nalezen (pdf-formaat), voor het geval u zich nog even wilt opwinden.

Ondertussen is UPC zo genereus ons wat alternatieven te bieden. Zo mogen we bijvoorbeeld betalen via automatische incasso. Dat is (vooralsnog) gratis. Normaal gesproken zou dit nog wel een te pruimen optie zijn, ware het niet dat UPC een administratie heeft waar volgens mij de complete chaostheorie indertijd op is gebaseerd. Ook hebben ze daar geen werkende telefoons.
En kijk eens aan: we mogen we het ook via internet doen. Via 'Mijn faktuur Online'. Deze vorm van betaalgemak, in jargon e-billing genoemd, lijkt me bij uitstek geschikt voor mijn vader van 92 en andere kostenbewuste bejaarden.

Wij surfen dus blijmoedig naar de UPC-website, krijgen op enig moment geheel in UPC-stijl te maken met een server die niet bereikbaar is, maar slagen er uiteindelijk toch in op de gewenste plek terecht te komen. We moeten een formulier downloaden, uitprinten en ondertekend per post opsturen. Ja, ja, deze gigant op het gebied van geavanceerde digitale diensten maakt zijn reputatie hier volop waar, dat ziet u!
We zoeken vergeefs bij de 'veelgestelde vragen' waar wij nu onze administratiekosten voor printen, invullen en postzegel kunnen declareren. Want daartoe zijn wij in dit geval toch wel 'genoodzaakt', nietwaar? Eh, hé, dat is nou gek...




dictatuur online

Dictatuur online

Maandag 01 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!

Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."

Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.

Dictatuur online Lees verder...

inkoppertje

Maandag 01 September 2003 in categorie Media

Het is weer maandagmorgen en meer dan een melige opmerking van onze kant zit er op dit moment even niet in. Premier Balkenende opende vanmorgen in Leiden het academisch jaar. In zijn toespraak vond hij Nederland niet dommer dan andere landen, maar wel dat Nederland 'beter z'n koppie moet gebruiken'. Voor ons is dat natuurlijk een inkoppertje: hij mag zelf het goede voorbeeld gaan geven aan de studenten.

inkoppertje

ga toch werken!

Zondag 31 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Een lezer merkte terecht op dat het leven met een auto van de zaak ook geen vetpot hoeft te zijn. Liever had ik geschreven ' het leven met een leasebak', want dat bekt lekkerder, maar shit, dat heb ik weer: het wàs geen leasebak.
Terzake. De werkenden met een bescheiden inkomen laten zich nogal eens verlokken zich in hun oordelen af te zetten tegen mensen met een uitkering. Dit leidt soms tot uitspraken in de trant van 'Ga toch werken voor je geld' en 'Allemaal van mijn belastingcenten'. Dat zouden ze eens moeten afleren, want de lachende derde is de bezuinigende overheid. Op die manier blijft er namelijk maatschappelijk draagvlak voor ingrepen op de sociale zekerheid. Beter is het dat wij met z'n allen in de gaten krijgen dat bij bezuinigingen bepaalde groepen op deze wijze tegen elkaar worden uitgespeeld.

Het grootste deel van de werkende Nederlanders is werknemer. En of je nu veel of weinig verdient, die baan kun je in economisch slechtere tijden zó kwijt zijn. Van de ene dag op de andere kun je aan de andere kant van de lijn staan, bij die eerder door jou verguisde club van uitkeringsgerechtigden. En dan blijkt de oproep 'Ga toch werken voor je geld' ineens niet zo makkelijk meer uitvoerbaar, want de club is groot en het aantal vacatures minimaal. Afhankelijk van je arbeidsverleden kom je na kortere of langere tijd in de bijstand. Indien je partner tenminste geen inkomen heeft, want anders mag die als vangnet fungeren. En daar zit je dan met je hypotheeklasten, je dure schoolgaande kinderen en de onverwachte tandartskosten die ineens niet meer in het Ziekenfonds blijken te zitten.

Vervolgens komt die overheid ook nog eens aan je kop zeuren: "Ga toch werken voor je geld!" Zó zeggen ze dat uiteraard niet, in het politieke jargon heet dat 'financiële prikkels inbouwen'. Maar er is geen werk. En je krijgt er steeds meer de pest in, want je hele bestaanszekerheid is onder je voeten weggeslagen. Knarsetandend zie je toe hoe topmanagers vette bonussen incasseren en ja, inderdaad, óók hoe andere groepen ineens een belastingvoordeeltje krijgen in de vorm van vermindering van de bijtelling op hun leasebak. Toen je nog werkte was je daar blij mee, nu is het een doorn in het oog. Want het is niet eerlijk. Er moest immers toch bezuinigd worden omdat de overheid zo'n verschrikkelijk begrotingstekort had?

Waarom blijven degenen die nog wèl een baan met een modaal of lager inkomen hebben zich dan toch dikwijls afzetten tegen uitkeringsgerechtigden? Heel eenvoudig: omdat zij het ook veel minder makkelijk hebben dan het lijkt. Zelfs als je ietsje boven modaal verdient kan het knap lastig zijn de eindjes aan elkaar te knopen. Je zit bijvoorbeeld nèt boven de ziekenfondsgrens, waardoor je bent aangewezen op een dure particuliere verzekering. Of je verdient nèt teveel om in aanmerking te komen voor huursubsidie. En dan krijg je soms situaties waarbij het zelfs netto gunstiger kan uitpakken wanneer je loonsverlaging zou krijgen. Dan val je tenminste niet buiten allerlei regelingen.

Iedereen in Nederland die er géén tweede huis in Frankrijk of een zeewaardig zeiljacht op na kan houden zou beslist eens de opvattingen van de econoom Alfred Kleinknecht moeten lezen. Dit voorjaar legde hij in HP/De Tijd de verborgen agenda van deze rechtse regering uit. En dan wordt ineens helemaal duidelijk dat een hoge werkloosheid gewoon bewust onderdeel is van rechts beleid. Dus belooft u mij dat u het leest...


Interessante links in dit verband:
Indymedia: Korte en leesbare samenvatting van artikel in HP/De Tijd.
Grenzeloos: De economische logica van het nieuwe kabinet (nog over Balkenende I, maar geldt onverkort voor Balkenende II).
NRC-Handelsblad: De (dwaal)wegen naar economisch herstel.
ga toch werken!

Ga toch werken!

Zondag 31 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Opinie

Terzake. De werkenden met een bescheiden inkomen laten zich nogal eens verlokken zich in hun oordelen af te zetten tegen mensen met een uitkering. Dit leidt soms tot uitspraken in de trant van 'Ga toch werken voor je geld' en 'Allemaal van mijn belastingcenten'. Dat zouden ze eens moeten afleren, want de lachende derde is de bezuinigende overheid. Op die manier blijft er namelijk maatschappelijk draagvlak voor ingrepen op de sociale zekerheid. Beter is het dat wij met z'n allen in de gaten krijgen dat bij bezuinigingen bepaalde groepen op deze wijze tegen elkaar worden uitgespeeld.

Ga toch werken! Lees verder...