Afrekening

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik stond met mijn echtgenote op de drukke tramhalte op het Roelof Hartplein. Het was een prachtige dag, de zon scheen volop, ik liep in mijn colbertje en had mijn zonnebril op.
Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden.
Enige meters van mij vandaan stond een man met overvloedig zweet op het voorhoofd. Ik vond hem een type toreador, maar dan eveneens met een colbertje aan. Zo'n enigszins Spaans aandoend mannetje, met donker, achterover gekamd haar. Hij hield mij al een tijdje in de gaten en wierp mij schichtige, duistere blikken toe. Hij balde daarbij herhaaldelijk zijn vuisten en mompelde opgewonden in zichzelf.

Mijn echtgenote dirigeerde mij resoluut naar de kop van de tramhalte, uit de buurt van de toreador.  Ikzelf ben namelijk zo'n goedzak die ook nog eens het gesprek aangaat met dergelijke types. Of erger nog: wil informeren hoe het staat met de medicijnen. Mijn vrouw is gelukkig verstandiger in die dingen. Zij weet wanneer het tijd is om weg te wezen.

Gevalletje kinderbescherming

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik lees een berichtje in de krant dat een taxi een vijfjarig jongetje heeft aangereden. Om kwart voor tien 's avonds. De piloot van de traumahelicopter was bijkans zélf al naar bed, maar moest toch nog uitrukken. Het kereltje was namelijk zwaargewond en werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis vervoerd.
De taxichauffeur zou 'veel te hard gereden' hebben.

Misschien is het een idee om behalve de taxichauffeur ook de ouders verantwoordelijk te houden. Want een kind van 5 hoort om kwart voor tien niet op straat.

Hersenspoeling

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik word gehersenspoeld. Mijn geest wordt rijp gemaakt voor een gigantische gemeentelijke bezuinigingsoperatie. Sinds anderhalve week slaat onze dorpskrant het Parool de lezer met de ene crisiskrantenkop na de andere om de oren. Elke Amsterdammer gaat dit voelen, is de boodschap. Het lijkt mij dus verstandig om nu alvast mijn abonnement op het Parool op te zeggen. Ik voorkom hiermee een persoonlijk kastekort en een depressie.

U ziet het al...

Nou, u ziet het al: dit weblog is weer eens anders opgetuigd. De vorige layout heeft goede diensten bewezen, maar het behang was vergeeld en de verf begon af te bladderen.
Denk niet dat de nieuwe een volledig origineel ontwerp is, want ik ben niet zo begiftigd met allerlei lepe programmeer-skills. Als basis nam ik het Phoenix PivotX-thema van John Schop, transplanteerde het fotoscript van Amsterdam Centraal (er komen nog andere foto's in) en jatte wat ideeën uit een WordPress-thema. Bij elkaar is deze mix goed voor een uiterst uniek ontwerp, dat begrijpt u. Het principe van 'Een beetje van Honig, beetje van mezelf'.

Spannende achtervolgingen met Burgernet!

Geschreven voor Amsterdam Centraal

In onze straat is nu Burgernet actief. Daar kunnen we allemaal lid van worden.
Dat staat in een brief van onze Amsterdamse korpschef.
Pieter-Jaap Aalbersberg heet hij.
Ik kende hem eigenlijk nog niet. Die naam is toch even wennen sinds Welting.
Ik hoop dat ik hem kan onthouden.

'Horen, zien, bellen' is het motto van Burgernet. Via een stripverhaaltje in een kleurige folder wordt ons uitgelegd hoe Burgernet werkt. Wat kan die Pieter-Jaap leuk tekenen zeg!
Een stel scooterjochies grist een handtas weg van een argeloos moedertje dat met haar baby in de kinderwagen bezig is.
Zo staat het in de strip: GRIS!

De jacht op de ambtenaar

Geschreven voor Amsterdam Centraal

In het kader van de bezuinigingen is de jacht op de Amsterdamse ambtenaren geopend. Momenteel vliegen ze bij honderden de laan uit en het eind van de ellende is voor hen nog niet in zicht. Weinig burgers zullen de huidige noodzaak tot bezuinigen betwisten, maar of onze bestuurders deze altijd op de meest verantwoorde wijze uitvoeren valt te betwijfelen. Regelmatig dringt het beeld van paniekvoetbal zich op. Daarnaast spelen uiteraard de verschillende inzichten van de politieke partijen een rol.
Zo vindt de één dat er zoveel mogelijk overheidstaken geprivatiseerd en uitbesteed moeten worden, terwijl de ander weer teruggrijpt op de inhuur van blikken externe deskundigen. Enkele jaren geleden werd nog werd geroepen dat al die 'externen' beperkt moesten worden omdat ze ons bakken met geld kostten.

Laten we de monarchie openbaar aanbesteden

Nu het kabinet is gevallen, blijf ik ineens zitten met het montere gevoel dat de crisis óók meteen voorbij is. Want laten we wél wezen: de crisis kwám van rechts. Kunnen we dan nu weer gewoon doen? Gedurende deze gehele kabinetsperiode kon ik het gevoel maar niet van mij afzetten dat wij als burgers gigantisch in de maling werden genomen. En dat worden we natuurlijk ook, want wij draaien op voor de miljarden die anderen over de balk hebben gesmeten. Ik heb tenminste nog niets vernomen van enige poging om de illegale miljarden te achterhalen waarmee de Griekse rijken hun land zijn ontvlucht.
In eigen land zijn de verhalen van frauderende en/of graaiende topmanagers eveneens nog aan de orde van de dag.