In memoriam voor een caissière
Geschreven voor Amsterdam Centraal
Maandag 21 Juli 2014 in categorie Amsterdam Centraal
Wanneer mensen in de verte iemand kennen die is omgekomen bij een ramp, hoor je ze vaak zeggen: "Zo komt het wel héél dichtbij!" Maar dat 'dichtbij' is dan gelukkig nog niet zo dichtbij dat ze er persoonlijk door getroffen zijn. Ze zijn geschokt en in het besef dat het ongeluk henzelf had kunnen treffen, leggen ze bloemen neer en tekenen condoleanceregisters.
Afgelopen vrijdag kwam de ramp met vlucht MH17 ook voor mij een beetje dichterbij. Ik ging naar 'mijn' Albert Heijn in Amstelveen. Voor de ingang stond een condoleanceregister met een brandend kaarsje en een foto van een vrolijk lachende vrouw. Een caissière had in het neergeschoten toestel gezeten.
Ik kende haar wel, want ik had verscheidene keren mijn boodschappen bij haar op de band gezet en haar mijn bonuskaart overhandigd. Zo bizar kan het noodlot zijn: het ene moment zit iemand nog achter de kassa zich te verheugen op de vakantie, een paar dagen later ziet een Oekraïense boer haar tot zijn ontsteltenis uit de wolken vallen.
En dat allemaal door toedoen van een aan oorlogvoeren verslaafde psychopaat genaamd Igor Girkin. Hij heeft kennelijk met een wapensysteem staan (of laten) prutsen dat zijn verstand te boven ging. Daarmee vermoordde hij de vrolijke caissière Irene Gunawan, haar man, haar zoon, haar dochter en nog bijna driehonderd andere mensen. Voortaan zal ik altijd aan haar moeten denken als ik aansluit in de rij bij de kassa. Het doet ons beseffen 'how fragile we are', zoals Sting dat eens in een mooi liedje verwoordde.
| Tweet |
