Kijk uit voor die vrouw bij de dokter!
Dinsdag 23 Juli 2013 in categorie Amsterdam Centraal, Lijf en ledematen
De verhuizing naar een andere gemeente bracht met zich mee dat ik een nieuwe huisarts moest zoeken. Het bleek nog niet eenvoudig.
Ik vroeg eerst maar eens aan de buren of zij mij een fijne dokter konden aanbevelen. Nou en of! Hun eigen huisarts zat hier dichtbij in een groepspraktijk en hij was een bijzonder deskundige en aimabele man!
Ik ging erheen. Ongelukkigerwijs deed ik dat op een verkeerd moment, zo bleek. Er stond ergens een deur op een kier en ik klopte aan. Een oudere dame met een grijze krullenbol deed met tegenzin de deur een heel klein beetje verder open, zodat haar hand erdoor paste. Daarmee wees zij mij kribbig op een briefje dat aan de deur hing: ze hadden nu pauze.
Nu hangt de gemiddelde huisartsenpraktijk vol met briefjes, dus ik had er overheen gekeken. Sorry. Ik wist nog snel een zinnetje door de kier te persen dat ik hier nieuw was komen wonen en een huisarts zocht.
Maar daar was de kribbige dame snel klaar mee. Ze namen geen patiënten meer aan. En nee, ook niet de twee andere huisartsen die in het gezondheidscentrum werkten. Ze konden zogezegd geen nieuwe patiënt meer zíen! Ik werd verwezen naar andere artsen in de wijk.
Thuisgekomen keek ik eens op de Zorgkaart naar het verdere artsenaanbod in mijn omgeving. Op die Zorgkaart kunnen patiënten de zorgaanbieders ook nog eens beoordelen. En wat ik al vreesde klopte helemaal: de andere artsen haalden op z'n hoogst een mager zesje, terwijl de mij oorspronkelijk aanbevolen huisarts een ruime 9 had. Tjongejonge, wat was die man geliefd en populair! Ik mocht het gaan doen met de kneuzen. Norse, slecht luisterende en volslagen incompetente kwakzalvers, volgens sommige recensies.
Dit legt meteen de zwakheid van zo'n Zorgkaart bloot. Er hoeft maar één patiënt tussen te zitten die iemand een 1-plus voor de moeite geeft en het waarderingsgemiddelde voor de betreffende huisarts is voor eeuwig naar de knoppen en de filistijnen.
Uiteraard las ik eventjes na hoe dat ene vernietigend lage cijfer tot stand was gekomen. Lees en sidder: oma was volslagen dement, had hartklachten, kreeg ernstige vochtophoping in haar onderbeen. Het vel barsste open, er ontstond een scheur van zestien centimeter en oma liep leeg. De huisarts had hier volgens de klager onvoldoende alert en adequaat op gereageerd. Zo zie je maar, één ontploffende oma op de Zorgkaart en je reputatie heeft een onherstelbare deuk.
Een paar dagen later sprak ik een andere buurvrouw. Zij wist te melden dat de grijze krullenbol bij het gezondheidscentrum inderdaad een echte bitch was en tevens de vrouw van de reeds bij leven heilig verklaarde huisarts.
Ai, hier was ik dus goed weggekomen. Want je moet nooit een huisarts hebben waarvan de echtgenote tevens zijn assistente is. Zulke dames schermen hun man af tot in het absurde. Als je belt willen ze direct weten 'waar het over gaat' en als het even tegenzit zeggen ze recht in je smoel dat je je niet zo moet aanstellen.
Maar goed, dat wordt dus nog even verder zoeken. Op mijn vorige adres kreeg ik altijd van die handige briefjes in de bus van helderzienden, gebedsgenezers en andere wonderdokters. Dat hebben ze hier helemaal niet. Kennelijk woon ik in een behoorlijk achtergebleven gebied...
| Tweet |
