Mijn buurvrouw is een paddo
Vrijdag 28 November 2008 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
De bel ging lang en nadrukkelijk. Toen ik opendeed begreep ik waarom.Het was de oude kromme buurvrouw.
Ze staat in 't algemeen wat onvast op de benen en leunde daardoor langer dan noodzakelijk tegen het knopje.
Ik houd niet van mensen aan de deur.
Naast de bel heb ik een sticker met de tekst:
'Wij willen geen geleur aan de deur'.
Uit ervaring weet ik dat aan die tekst twee nadelen kleven:
1. Veel kinderen van onder de dertig hebben op school of tijdens de inburgeringscursus het woord 'leuren' nooit geleerd.
2. Buren voelen zich er niet door aangesproken, hoewel ze te toch allemaal boven de dertig zijn.
Mijn kromme oude buurvrouw is onder ons gezegd een beetje lijp. Zo'n type dat eigenlijk óók onder het paddoverbod zou moeten vallen, omdat:
1. ze wel een beetje op een paddo lijkt;
2. haar geraaskal een dusdanig hallucinogene werking op je heeft, dat je er gestoord van wordt.
Drie uur later sta je dan nog in de deuropening
Ze wilde 'dat karretje' van mij lenen. Om een computer op te vervoeren, want die was zo zwaar.Dat was nu al de tweede keer. Een half jaar geleden had ze 'dat karretje' ook al eens geleend vanwege diezelfde computer.
Ze had hem van haar dochter gekregen.
Waarschijnlijk moest het ding nu weer terug wegens te hoog gegrepen.
Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat computers en oude mensen per definitie niet samengaan.
Hooguit dat paddo's en computers een ongelukkige combinatie vormen.
Ik heb echter niet doorgevraagd. Soms is het beter om geen verdere uitleg te willen, want dan sta je drie uur later nóg in de deuropening.
'Dat karretje' bevond zich in mijn berging. Die is een puinhoop. Dat komt doordat het altijd een puinhoop wordt als ik het karretje moet pakken.
Opruimen heeft dus geen enkele zin.
Ik moest de puinhoop overhoop halen om bij het karretje te kunnen.
Allerlei andere dingen donderden omver of kwamen naar beneden.
Enkele lawines later had ik het karretje te pakken.
Ik klapte het uit en gaf het haar.
Om mezelf verdere stress te besparen zei ik tegen haar:
"Als u klaar bent zet u het maar gewoon weer voor de deur."
Een kwartier later belde ze weer nadrukkelijk aan. Ze kwam het karretje terugbrengen.
Kijk, als je al niet in staat bent om één simpele instructie over een karretje op te volgen, wat moet je dan met een computer?
Ik vroeg haar dan ook: "Zeg eens buurvrouw: hoe staat u tegenover een paddoverbod?"
Ze keek me glazig aan.
Zie je wel? Helemaal van de wereld...
En dan nog dit:
Nieuw eBook getiteld 'Brutale Brieven' is te downloaden van de eBook-pagina.
| Tweet |
