Hoe zet ik Mak een hak?
Dinsdag 11 Maart 2008 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Geen ander weet ons de geschiedenis zo toegankelijk en meeslepend uit te leggen als Geert Mak. Vroeger moest je mazzel hebben met een geschiedenisleraar die toevallig lekker kon vertellen, maar voor hetzelfde geld kon je een jaartallendroogkloot treffen. Geert Mak is er gelukkig voor ons allemaal en maakt ruimschoots goed wat we op school eventueel tekort gekomen zijn.Zojuist is de eerste serie van zijn televisieprogramma 'In Europa' afgerond. Die serie maakte hij natuurlijk niet alleen, maar met hulp van dertig andere toegewijde televisiemakers en onderzoekers. Het was een megaproject, maar prachtig en integer gemaakt, uniek in de Nederlandse televisiegeschiedenis. Daar gaan Geert en zijn medewerkers terecht een Nipkow-schijf voor krijgen, dat kan niet missen.
Melching ging er eens lekker voor zitten
Bijna onvermijdelijk was er ook kritiek op de serie, de Volkskrant en het Historisch Nieuwsblad wijdden er een aantal artikelen aan. Vooral historicus Willem Melching deed al in een vroeg stadium van zich spreken. Het is natuurlijk altijd goed wanneer vakbroeders kritisch volgen of de gepresenteerde feiten er niet al te populair-wetenschappelijk worden doorgejast. En Melching vond dus inderdaad een paar foutjes. Kan gebeuren bij zo'n omvangrijk project. Goed dat ze worden rechtgezet.Maar Melching ging er eens lekker voor zitten en pompte de kwestie flink op tot 'In Europa' barst van de fouten! In zijn artikelen over de serie vinden we stevig aangezette bewoordingen. Zo verwijt Melching zijn collega Mak dat hij op veel plaatsen niet verder komt dan het navertellen van 'al lang achterhaalde cliché's' en het schetsen van 'simplistische beelden'.
De arme Geert Mak kreeg hier dus even een van dik hout gezaagde stapel planken over zich heen waar je als oprechte programmamaker slechts ietwat verbluft onderuit kunt kruipen. Maar Melching heeft de smaak te pakken en trekt opnieuw van leer nu de serie afgelopen is.
In hoeverre de kritiek terecht is kunnen wij als televisie kijkende leken natuurlijk niet beoordelen. Waar wij wel een oordeel over kunnen hebben is de toon die Melching aanslaat. Die is overwegend agressief en getuigt van weinig respect voor de noeste arbeid van een collega. Een dag na het eerste artikel kan er nog wel een geschrokken complimentje af, maar binnen enkele alinea's zit hij alweer op z'n oude spoor.
Alle kritiek had Melching natuurlijk ook met minder moeite als positieve feedback en collegiale kanttekeningen kunnen verwoorden. Want waarom moet het allemaal zo verwijtend en venijnig?
"Prachtige serie, collega! Hulde! Een ongekende stimulans voor de historische belangstelling in ons land! Maar mag ik zo vrij zijn u eventjes te attenderen op enkele zaken die u volgens mij verkeerd ziet?"
Ik geef maar een voorzet. Dat oogt een stuk vriendelijker. Maar ja, daarmee kom je natuurlijk niet met je naam in de Volkskrant. Daarmee zet je jezelf niet op de historische kaart van Europa!
| Tweet |
