De verkiezingskermis

Ik had vannacht toch zo'n vreselijke droom! Een nachtmerrie eigenlijk. En hij begon zo mooi. Ik zat ergens heerlijk rustig op een bankje aan de gracht. Maar in de verte hoorde ik plotseling rumoer. Het kwam snel naderbij. Hossende menigten trommelden op holle stembussen.
"Boeren, burgers en buitenlui! Het is weer Grote Verkiezingskermis!" werd er geroepen.

Daar achteraan kwamen de lijsttrekkers, verkleed als een troep middeleeuwse potsenmakers. Je zag de blijdschap op hun gezicht: hè, even lekker weg uit de sleur van kabinet en kamer!
Alle remmen gingen los. Ze wisten van gekkigheid niet wat ze moesten doen.
Ineens zag ik Balkenende. Als een stuntelige acrobaat balanceerde hij op een skateboard. Een seconde later smakte hij met een ellendige klap, die klonk als een muffe natte dweil, op het plaveisel. Maar hij bleef lachen. Als een ouderling die kiespijn heeft, want hij moest om zijn X-factor denken.

Het volgende moment, want zo gaat dat in dromen, hoorde ik hem ineens weer uit zijn eigen boekje declameren. Tussen de regels door stond de ordinaire nationale knuffelrapper uit Almere brutaal tegen hem te 'jij-en-jouwen'. Vanuit de menigte riep Driek van Wissen verontwaardigd: "Wie is hier nou de dichter des vaderlands?" Maar hij werd joelend in de gracht gesmeten.
Ik begon onderhand te hopen dat ik luid lag te snurken, zodat mijn vrouw mij wakker zou maken. Maar helaas, ik moest deze vreselijke klucht nog een tijdje door dromen.

Balkenende zat intussen op televisie het programma RTL-Boulevard te presenteren. Daar vertelde hij ginnegappend aan Albert Verlinde over zijn seksleven met Bianca. Ik zapte huiverend weg.
Tegen wil en dank werd ik meegevoerd door de uitzinnige massa's. Iemand slaakte kreten als hypotheekrenteaftrek en kinderopvang. Hem werd onmiddellijk de mond gesnoerd. Men liet de feestvreugde niet bederven. Het moest wél leuk blijven. Het ging hier tenslotte om de inhoud, daarover geen misverstand.

Ik kwam langs een opgeblazen springkussen. Daarop was Wouter Bos aan het rollebollen met Katja Schuurman. Even verderop stond in een verlaten bushokje een bedeesde jongeman met een brilletje. Ik herkende Mark Rutte. Hij deelde beschuitjes uit, maar niemand die er trek in had. Ze waren belegd met muisjes in de vorm van het VVD-logo.
Plotseling was er commotie. Rita, de Vrouw met de IJzeren Vuisten, baande zich schreeuwend en rechtdoorzee een weg door de menigte, gevolgd door een horde baldadige meelopers. Trefzeker pikte zij een illegale vreemdeling uit de mensenzee. Die werd prompt afgevoerd. Dronken omstanders juichten om haar adequate optreden.

Ik vluchtte de rust van een kerk in. Daar stond dominee Oosterhuis op de kansel. Hij predikte de heilsleer van verlosser Marijnissen. Ik vluchtte terstond de kerk weer uit. Ik kwam op de markt. Daar klonken jolige strijdliederen. Hier was Jan Marijnissen zelf aan het werk, dat kon niet missen. Uitgedost als de Lange Marskramer smeerde hij het goedgelovig volk een waterig elixer aan, dat deed denken aan tomatensoep. Het zou helpen tegen alle kwalen.
Tussen het groen van het stadspark vond ik eindelijk een beetje stilte. Alhoewel, te vroeg gejuicht misschien, want daar midden op het grasveld zat het vriendelijke heksje Halsema. Zij had drie kiezers betoverd en zat op kleutervoorleestoon stemmetjes voor een autonavigatiesysteem te reciteren.

Ik dacht dat ik gek werd. Waar waren de brede visies, de idealen, de principes, de durf en het gedegen leiderschap? Prompt verscheen aan mij de geest van wijlen Joop den Uyl en hij sprak dreigend: "Twee dingen goed begrijpen! Enerzijds is dit de infantilisering van de politiek, anderzijds de bittere werkelijkheid!"

Ik moet toen in mijn slaap hebben geschreeuwd, want mijn lieve echtgenote maakte mij eindelijk wakker.
"Je had een nachtmerrie," suste zij geruststellend.
"Een nachtmerrie?" gilde ik, "Dit is de dwaze realiteit van tegenwoordig! Den Uyl zegt het zélf!"
Zij wees op haar voorhoofd. Ik kon haar geen ongelijk geven...

Tags:
droom kermis politiek verkiezingen

Geef een reactie: