Wouter Bos

Met de verkiezingen in het verschiet schildert Verbal Jam weer een paar dubieuze portretten van politici. Vandaag: Wouter Bos (PvdA).

Zag u dat? Het was in een flits op het journaal te zien, maar het was zo typisch Wouter Bos! Bij de ingang van het PvdA-congres stond een dame met een gi-gan-ti-sche bos rode rozen. Wouter Bos liep er bij binnenkomst glunderend met uitgestrekte handen op af.
'Een hele bos voor Bos! Die is voor mij!', zag je hem denken.
Maar dát bleek een misrekening. Hij moest -net als ieder ander- genoegen nemen met welgeteld één roosje. Het tafereel deed mij denken aan de kabinetsformatie van 2003. Met uitgestrekte armen liep Bos af op een coalitie met Balkenende, maar hij werd uiteindelijk weggestuurd richting oppositiebanken, slechts met één verlept roosje in de verbitterde vuist geklemd. Dezelfde misrekening, maar dan in 't groot.

Wouter Bos lacht altijd alsof hij stiekem iets stouts heeft gedaan en daarover binnenpretjes heeft. Dat is niet zo. Hij zou niet durven. Ondanks zijn vlotte en charismatische uitstraling is Wouter Jacob Bos in werkelijkheid een redelijk duffe, burgerlijke man.
Ga maar na. Hij woont in Amsterdam-Noord, het stadsdeel waar een couplet van de dichter Marsman rechtstreeks op van toepassing lijkt: 'de lucht hangt er laag, en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord...'
Hij studeerde aan dezelfde universiteit als Balkenende, de even bezadigde als gereformeerde Vrije Universiteit. Alles cum laude gehaald natuurlijk. Nooit eens brak van een week doorhalen op een tentamen verschijnen. Nooit eens blowend in het Amsterdamse Bos gezeten.

Zijn vader was zendeling. Dat verklaart in elk geval de bekeringsdrang. Maar verder houdt Wouter Bos blijkbaar van stabiliteit, van zekerheden in het leven. Zijn veranderingsgezindheid is geringer dan zijn verkiezingsprogramma doet voorkomen. Zeg nu zelf, wat hebben de behoudende partijen nu te vrezen van een man die zelfs een huwelijkspartner kiest met precies dezelfde achternaam? En hoogstwaarschijnlijk tankt hij nog altijd trouw bij voormalig werkgever Shell. En ja, hij spaart de zegeltjes. Een politicus die zijn nieuwsbrief 'De Bosbode' noemt zal haast per definitie weinig revolutionairs in de zin hebben. Publicitair niet slim ook, want associaties met de Fabeltjeskrant dringen zich onvermijdelijk aan de kiezer op...

Met het klimmen der jaren zal Wouter Bos steeds meer op de strijkplankstaatsman Wim Kok gaan lijken. Als de wilde haren er een beetje af zijn. Nou ja, wild, als hij eenmaal premier is wordt hij qua temperament waarschijnlijk gewoon een soort Balkenende. Maar dan een die z'n kop mee heeft. En z'n kont natuurlijk...

Andere afleveringen in deze serie dubieuze politieke portretten:
- Femke Halsema.
- Gonny van Oudenallen
- Mark Rutte.
- Jan Marijnissen
- André Rouvoet.

Tags:
politici politiek politieke portretten verkiezingen wouter bos

Geef een reactie: