In een cynische bui
Woensdag 02 November 2005 in categorie Politiek & Maatschappij
Vanmorgen vroeg dus de Theo van Gogh herdenking in de Linaeusstraat. Een paar honderd mensen en vier toespraken, waarvan er drie de gebruikelijke algemeenheden bevatten. De vierde was van een mevrouw uit de buurt en die was zinnig, concreet.
Het paradoxale is, dat het voor een rustig samenleven van de bevolkingsgroepen het misschien wel het beste zou zijn wanneer wij niet herdenken, de zaak zo snel mogelijk vergeten, overgaan tot de orde van de dag. Net zoals we doen met geliquideerde topcriminelen en hun advocaten. Nu wordt de onrust telkens weer opgerakeld en niet iedereen kan daar even goed mee omgaan. We zouden de moord op Van Gogh kunnen typeren als 'een afrekening in het gelijkhebberscircuit'.
Maar dat doen we niet. Er moet immers maatschappelijk draagvlak blijven voor inperkingen van de persoonlijke vrijheid ten behoeve van de terrorismebestrijding.
Met de invoering van de sociale dienstplicht die Peter R. de Vries bepleit, zou je wellicht een hoop radicalisering kunnen afvangen, bedenk ik nu. Misschien is het wel het meest effectieve wapen tegen het terrorisme in ons land en bevordert het de integratie. Hebben de ijzervreters Donner, Remkes en Verdonk dáár al eens over gedacht?
| Tweet |
