De kunst van 't dood wensen
Donderdag 25 November 2004 in categorie Verhelderende Gesprekken
“Noujah, ik zie ut dus zow: Nederland is gewoon un hoenderhok, begrijppu wel? Un hoenderhok waar un knuppel in gegooid is. Wazzeggik? Een hele bos knuppels! En sinsdien is 't gekakel dus nie van de lucht. Tjesus, ik wor d'r doodmoe van solangsamerhand, weetjedatwel? Je zouw bijna wense dat de vogelpest weer es uitbrak. Maar ja, dat mag ook al nie meer, dat wense... Dat hebbuh we dus weer aan die gozer te danke, an die Knevel. Die eikel gaat daar un beetje zo'n geflipte veenkolonie-imaam an 't woord late. Over dattie die Wilders dood wenst.
Kijk, die Wilders moette ze gewoon een viool in ze klauwe douwe, net as die André Riejeuj. Daar heeftie trouwens wel wat van weg, vinjenie? Dan houttie teminste ze bek. Want prate en vioolspele tegelijk, dat gaat natuurlek niet. Dus die Wilders hoef je helemaal niet dood te wense, die breng je spelenderwijs tot zwijge zeg maar.
Nou ja, en wat die Appie Vennemans betreft of hoe die nep-imaam ook hete mag, die is dus gewoon stom bezig. Die gast was vroeger kattoliek en nou ineens islam. Zo zie je maar weer: un kattoliek verliest wel ze geloof, maar nooit z'n streke...
Moet je hore, volgens mij moet je ut dus gewoon zow zien: volleges mijn is 't héél normaal as je iemand dood wenst. Doe ik zelluf ook. Die baas van mij bevoobeeld mag van mij gerust vandaag nog un hele container met bakstene op ze harses krijge. Want die man, daar hebbik dus gewoon persoonlijk lást van, weet je? Die treitert elleke dag weer de helluft van ze personeel de ziektewet in. Maar iemand die jouw pesoonluk nog nooit een kunsie heb geflikt, die ga je natuurlek niet dood wense. Daar heppie vast wel weer ze eige perseneel voor, die Wilders.
Kijk, en dat is nou 't verschil, weet je? De mense denke gewoon niet meer ná tegewoordig...”
| Tweet |
