commercieel correct

Maandag 03 November 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Dat geeft natuurlijk wel te denken wanneer Verbal Jam meldt dat hij gesponsord wordt en dat hij niet vies is van nog méér donaties. In elk geval is het een aangenaam discussieonderwerp, dat af en toe ook wel elders op weblogs opduikt. Hangen we er meteen het label 'commercieel' aan wanneer individuen, bedrijven of instellingen het leuk vinden een bepaald initiatief of project te steunen? Of mag dat alleen als je groot bent, een pop- of dancefestival, een literatuurprijs of iets multicultureels?

Schrijft de krant minder onafhankelijk als er advertenties in staan? Wordt de uitslag van de wedstrijd beïnvloed door shirtreclame? Had degene die de wereld rondfietste dit niet op een gratis Giant, Gazelle of Batavus mogen doen, maar had hij of zij zélf een fiets moeten aanschaffen bij de Halfords? Kreeg Youp van 't Hek indertijd geld van de concurrentie om Buckler bier belachelijk te maken? Gaat Verbal Jam nu beter op z'n woorden passen of de sponsors naar de mond praten? Niets van dat al.

Juist in de schrijverij staat vrijheid altijd voorop. Redactionele onafhankelijkheid is in de journalistiek het eksteroog waarop je nooit moet gaan staan. Geldstromen lopen altijd gescheiden van de woordenstroom. Wanneer Verbal Jam een bescheiden sponsorbedrag ontvangt als ondersteuning voor het in de lucht houden van de site wordt er meteen geroepen: commercieel!
Wanneer iemand een gratis blogspot-accountje voor z'n log heeft moet er als tegenprestatie een flinke banner boven en komt dat dus op hetzelfde neer. Anderen doen t-shirts in de verkoop. Uiteindelijk lopen ze er alleen zelf in, maar het gaat om het principe.

U ziet, de redenaties kunnen nogal eens kronkelen. Het is algemeen geaccepteerd dat de fotograaf, de drukker en de vormgever hun centjes krijgen, maar schrijven moet het liefst gratis. Ja hoor eens, een auteur heeft ook zijn/haar onkosten! Bergen rook- of snoepwaar naast het toetsenbord, liters sterke drank of andere geestverruimende middelen. Allemaal brandstof voor de inspiratie. Dat loopt behoorlijk in de papieren kan ik u zeggen en mijn collega's zullen dit beamen!

Omgekeerd 'sponsort' Verbal Jam ook weer anderen. Zo schrijft hij geheel 'om niet' de columns voor de wekelijkse nieuwsbrief van het literaire tijdschrift OpSpraak. En binnenkort krijgt ook de status van website Amsterdam Centraal een flinke gratis boost door bijdragen van zijn hand. Ik bedoel maar, niemand die zich in dit soort gevallen dan eens afvraagt: heeft die jongen nog te eten?

Maar goed, discussieert u rustig verder. Misschien leer ik nog hoe ik mij commercieel correct hoor op te stellen.

commercieel correct

vrijheid van racisme

Zondag 26 Oktober 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Naar aanleiding van de reacties op een stukje over Geweld tegen Marokkanen bij kwaliteitssite Sargasso ben ik druk in mijn woordenboek gaan bladeren. Sargasso stelde namelijk de racistische uitingen aan de kaak die zich voordeden bij yakuzi.com. Nou, dàt was tegen het zere been, zeg! Het jonge volkje bij yakuzi noemt het zelf 'satire' en neemt als weerwoord op elke kritiek de term 'vrijheid van meningsuiting' in de mond. Met andere woorden: moet allemaal kunnen. Tijd om de definities even scherp te stellen?

Leergierig als altijd ben ik direct bij yakuzi gaan kijken wat ze daar onder 'satire' en 'vrijheid van meningsuiting' verstaan. Nou dat is héél wat! Daar hoefde ik vroeger niet mee thuis te komen. Maar goed, niet ouwelullig doen, probeer je open minded op te stellen.

Allereerst moet 'Sargasso aan 't gas' omdat ze het hebben gewaagd kritiek te hebben op yakuzi. Toch interessant wat je impliciet via internet even snel over iemand aan de weet komt. Zo heeft yakuzi-schrijver Rico Suave vast geen grootmoeder met een getatoeëerd nummer op haar arm of eventuele andere Joodse, zigeuner- of homoseksuele familieleden die nog in staat zijn van zijn dijenkletsende na-oorlogse 'satire' te genieten. Nee, mensen aan het gas, daar moeten we anno 2003 niet meer moeilijk over doen. Dat is zó retro!

Ook heel komisch bedoeld is het volgende citaat. Ik ruk het zomaar ergens uit z'n context, dus let wel: het is satire en wel opnieuw van onze ongeëvenaard grappige satiricus Rico Suave! Van dat talent gaan we nog meer horen, dames en heren, let maar op!
Het gaat nu over de Marokkanen: "Voorop staat telkens dat de islam met workel (???) en tak moet worden uitgeroeid. De geytenneuqers dienen te worden vernietigd, stuk voor stuk - op een zo wreed maar tevens zo efficient mogelijke wijze." En zo gaat dat achter elkaar door. De hilarische citaten liggen voor het grijpen, het wordt nog moeilijk kiezen. Wat dacht u van deze: "De leiding van de Counter-Jihad ziet grofweg twee mogelijkheden, waarover wij u bij deze inlichten. De eerste is de beproefde methode van opsporing, marteling en liquidatie. Deze werkwijze, broeders, zouden wij vanaf nu echter alleen nog op de mannen en kinderen willen toepassen. Voor de vrouwen hebben we iets anders bedacht: harde, geile en stomende seks. Jawel. Suave kwam op het idee toen 'ie onlangs met een krijsende moslima bezig was. Deze moslima was na en paar uurtjes Love and Care van Suave helemaal om, en zweerde (sic!) direct haar geloof af. Ik sprak haar een dag later, en ze was inmiddels christen geworden. Nu hoeft dat ook niet direct, maar islam-af is al heel wat, natuurlijk. En dat gaat vanzelf, je hoeft ze alleen te neuken. Immers: een moslimvrouw die voor het huwelijk de koffer induikt, en zeker met een ongelovige, wordt verstoten door haar geloofsgemeenschap. Zij zal niet meer in staat zijn nog meer geitenneukertjes op aarde te zetten, en dat is wat we willen."

Verbluft constateren wij dat onze Rico Suave zich flink in de cultuur heeft verdiept! Die jongen weet hoe de kamelen lopen, om in zijn stijl te blijven. Waar hij nu ook nog eens op moet studeren zijn de begrippen 'satire' en 'vrijheid van meningsuiting'. Let op Rico, gratis college, we zullen het je stap voor stap uitleggen, opdat je doorslippend brein dit trekt.
Eerst satire: 'Voorstelling van zaken waarin op spottende wijze iets aan de kaak wordt gesteld'. Ok, maar wat noem je dan spotten? Spotten: 'Zich met belachelijk makende of oneerbiedige scherts uiten'. Ho, géén moeilijke woorden gebruiken! Scherts??? Scherts: 'Grappige of speelse beschouwing of opvatting'.

Opvatting: 'Mening, denkbeeld'. Kijk eens aan, past precies, dat is een mooi bruggetje naar 'Vrijheid van meningsuiting'. Mening: 'Wat men van iemand vindt, hoe men oordeelt'. Volg je het nog, Rico? Blijf er wèl bij, want het hebben van een mening veronderstelt een zeker denkproces. Je moet bovendien van tevoren goed afwegen of je zo'n mening wel zult uiten, voordat je daar anderen mee lastig valt. Of, zoals in jouw geval, mee beledigt. Anders had het wel gewoon 'vrijheid van uiting' of zoiets geheten. Schelden, beledigen, racisme en vreemdelingenhaat vallen dus niet echt onder het begrip 'vrijheid van meningsuiting', laat staan onder 'satire'.

Trouwens, ook nog een leuk 'weetje': het Engelse woord Suave betekent 'hoffelijk, beminnelijk, zachtaardig'... Kijk, dàt zou ik in dit verband nou weer niet satirisch, maar eerder ironisch of zelfs cynisch willen noemen, Rico...

vrijheid van racisme

rondje rellen

Woensdag 01 Oktober 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Soms zit je een beetje suffig in je stoel en denk je: het wordt weer eens tijd voor een beetje baldadigheid, een snuifje opschudding, een tikkeltje provocatie, een rondje rellen. Ik heb zin mij weer eens lekker gehaat te maken. Het is altijd weer een verrassing wie zich aangesproken voelt, op wiens tenen dan wel edele delen men trapt of wie zich belachelijk maakt door de tot mislukken gedoemde tegenaanval te kiezen.

Daarom vandaag een paar stellingen.

1. Als weblog begin je pas mee te tellen wanneer je de archieven per maand i.p.v. per week weergeeft.
2. Weblogs die het nieuws overschrijven maar er niet óver schrijven, zouden eens een eigen mening moeten overwegen.
3. Als Story en Privé journalistiek is, dan is een weblog dat zéker!
4. Als schoolkrant maakt about:blank nog wel een kans.
rondje rellen

weblogmeeting

Zondag 07 September 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Op een weblogmeeting zit de wereld beter in elkaar dan je doorgaans beseft. Dank aan allen voor het prima gevoel dat ik eraan overhield.

weblogmeeting

Reactie op uw reacties

Maandag 11 Augustus 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Gisteren vroeg ik uw mening over het eventueel weglaten van een aantal 'speeltjes' in de linkerkolom. Veel lezers hebben die mening gegeven en voor wie dat nog niet heeft gedaan: ga rustig door.
Laat ik ondertussen ter toelichting ingaan op een aantal punten die u ter tafel heeft gebracht.

De laadtijd van de site: die blijkt inderdaad sneller te zijn zónder de in het vorige stuk genoemde rubrieken. Daar nemen we dus definitief afscheid van, temeer omdat niemand de toegevoegde waarde ervan ziet.
De volgende kanttekening m.b.t. de laadtijd moet nog worden gemaakt: de server staat in de VS en het duurt een paar seconden voor die reageert. Nóg sneller maken zit er waarschijnlijk dus niet in. Bovendien staan er onderhand bijna 1400 stukken op Verbal Jam, bestaat de site uit 8 aan elkaar gekoppelde logs en moeten we dus enige consideratie hebben met de database die dit allemaal moet ophoesten. Zo'n vijf seconden wachttijd is in dat geval naar mijn mening acceptabel.

De lay-out. Eigenlijk stond dit onderwerp niet ter discussie, maar menigeen wilde er toch iets over zeggen. Vooruit dan maar.
De lay-out zal niet ingrijpend veranderen. Dit heeft een aantal redenen. Allereerst ben ik er trots op, want ik heb er indertijd een soortement prijs voor gekregen van Frédéric de Vries, een professionele designer wiens oordeel ik hoogacht. En ook die andere topdesigner waarvan ik een absolute superfan ben, Bart van der Griendt, vindt het prima zo. Dus ik zal wel gek zijn om eigenwijs te gaan worden op dit gebied.

Een aantal lezers is duidelijk van de 'minimalistische' stroming: alleen een middenkolom en verder geen gedoe. Daar houd ik zelf ook wel van, maar deze site leent zich daar niet voor. Ik heb nu eenmaal veel te vertellen. Wie hier alleen de middenkolom leest, mist in feite een hoop, als ik zo aanmatigend mag zijn.
Een enkeling wil meer kleur. Daar begin ik uit zelfbehoud niet aan. Verbal Jam is namelijk een tikkeltje kleurenblind en neemt daarom liever geen enkel risico. Bovendien krijg je dan weer discussies of de kleuren mooi zijn. Dus geen kleur, lekker strak en simpel.

De inhoud. Het idee achter Verbal Jam is dat het niet zozeer een 'log' is dat zich alleen bezighoudt met de waan van de dag, maar een site waarin je desgewenst uren plezierig in kunt lees-dwalen. Daarom probeer ik ook zoveel mogelijk dingen rechtstreeks toegankelijk te houden, zoals bij de rubriek 'Tijdloos Lezen', waar alles nog eens fijn geprint kan worden ook.
Ik houd er bovendien niet van om elke drieregelige gedachte direct als belangrijk feit in de middenkolom te zetten. Dat zijn de bijzaken die komen waar ze horen: in de rubrieken 'Rechtsbuiten' en 'Tijdzones'.
Ik kan de lezer natuurlijk niet kwalijk nemen dat hij of zij Verbal Jam beziet als een weblog, waarbij zo langzamerhand tevens onwillekeurig een bepaalde manier van lezen ingeslepen schijnt te zijn. Immers, de meeste weblogs werken volgens eenzelfde principe, voornamelijk nog gedicteerd door de software ook. Ik probeer daar zoveel mogelijk onderuit te komen. Een lezer omschreef Verbal Jam eens als 'een lange termijn leesproject' en dat is inderdaad wat het zo'n beetje is.

Samenvattend. Heel veel nuttige op- en aanmerkingen, waarvoor hartelijk dank. De meeste waren zeer terecht en dus zal ik op die gebieden aanpassingen en verbeteringen (proberen te) plegen. De smiley's werkten niet goed en zijn dus in grafische zin uitgezet.
Misschien is er een voorziening te treffen waarbij voor de liefhebbers de middenkolom als keuzemogelijkheid in z'n eentje op het scherm te toveren is. Dan moet Puck mij wel even leren hoe ze dat zo mooi bij ActieReactie heeft gedaan en hopelijk snap ik dat dan ook nog. Tot zolang kunt u zich misschien behelpen door op het printpictogram onderaan elk item te klikken. Dan staat het stuk in elk geval in een apart venster.
Behalve de referrers en de meest recente reacties gaan de meeste toeters en bellen eruit. Alleen de functionele blijven erin, zoals '1 jaar geleden' en 'Doe een gok', want zij geven toegang tot willekeurige stukken uit het verleden. Ook voeg ik misschien nog wat rubrieken toe als ik daar aanvechting toe krijg. Want het principe blijft: dit is mijn schrijfproject.

Reactie op uw reacties

charlotte hangt in de wilgen

Woensdag 23 Juli 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Voor de afwisseling eens een incrowd-onderwerp, het is tenslotte komkommertijd.
Het valt niet mee om regelmatig, liefst elke dag, een leuk stukje te schrijven. Dat is in elk geval de voornaamste reden dat Charlotte van charlottesweb.nl overweegt om het pennetje er maar bij neer te gooien. Wat haar weblog betreft althans. Jammer, want zoveel goede schrijfsters zijn er niet in het weblogwereldje.

Aan de andere kant kan ik 't me ook wel voorstellen. Onbetaald elke dag de lezers voeren is niet makkelijk, want zij zijn kieskeurige eters en voor de roem hoef je het ook niet te doen. Wanneer je een paar honderd unieke bezoekers per dag trekt mag je de handjes dichtknijpen en dan hebben wij het hier nog over de omzet van een vrouwelijke logger. De serieus schrijvende heren moeten het met nóg minder doen. Ter indicatie, voor wat het waard is: Verbal Jam leeft op een rantsoen van maximaal (en dat is dan echt springtij) 200 lezers per dag. Het is dus niet de weg naar het Bekende Nederlanderschap, afgezien van het feit of je zoiets triviaals moet ambiëren.

Niet dat we ontevreden zijn. Zowel Charlotte als VJ moeten het voornamelijk hebben van 'kwaliteitslezers', niet van de kwantiteit der sex- en sensatiezoekers. En dat betekent veel en zo goed mogelijk schrijven. En laat nu juist schrijven een van de meest masochistische bezigheden van alle kunstvormen zijn. Het is meestal slecht betaald en sterk onderhevig aan de scherpslijperij van allerlei critici en redacteuren die het zelf allemaal natuurlijk véél beter zouden hebben kunnen opschrijven dan jij. Wanneer iemand een artikel produceert voor een tijdschrift komt het nogal eens voor dat het vanzelfsprekend is dat de drukker en de fotograaf normaal worden betaald, maar dat de auteur wordt afgescheept met een fooi. Want schrijven is geen kunst, schrijven kan iedereen, zo lijkt dan de redenering.

Schrijven laat zich ook veel moeilijker tot 'kunst' verklaren. Met de benadering 'ik rotzooi maar wat aan' van Karel Appel kom je niet weg. Een vochtige scheet op wit canvas laten, je handtekening eronder zetten en een pretentieus lulverhaal eromheen houden is éérder Kunst dan schrijven. Je werk in een onbewoonbaar verklaard winkelpand hangen en dan gewichtig 'Galerie' op de gebarsten etalageruit schilderen geeft eveneens sneller toegang tot Het Kunstenaarschap.
Hiermee wil ik niet goedkoop laatdunkend doen over andere kunstvormen, maar ik misbruik hun uitwassen maar even om te illustreren dat schrijven moeizaam ploeteren is en altijd in het keurslijf zit gepropt van de taal, hetgeen het tot een makkelijk doelwit maakt voor betweters.

Eigenlijk mogen wij ons dus gelukkig prijzen dat internet ons het fenomeen webloggen heeft gebracht. Hopelijk verlost dit ons op termijn van de publicatiedwang in traditionele media die blijkbaar nog steeds vereist is om mee te tellen. Webloggen heeft het schrijven dichter bij 'het volk' gebracht. Zaken die anders nooit zouden zijn gepubliceerd, zijn nu toch bereikbaar voor anderen. Dan moeten we misschien ook maar geen onderlinge discussies aangaan over de 'kwaliteit' van weblogs, die door sommigen belabberd wordt gevonden. Laat iedereen maar zelf uitmaken of hij/zij prietpraat wil opschrijven of literatuur. Voor beide is blijkbaar een leesmarkt.
Ik heb echter wel de indruk dat de meeste lezers ook zélf een weblog hebben. Die cirkel van 'lees jij mij, dan lees ik jou' zouden we nog even moeten zien te doorbreken. Webloggen is blijkbaar een éénhuizige plant, een zichzelf bestuivend organisme. Het is misschien wel aardig wanneer u in het reactieding alhier laat weten of u een lezer bent zónder eigen weblog. Wie weet hoe uniek u dan bent...

charlotte hangt in de wilgen

Charlotte hangt in de wilgen

Woensdag 23 Juli 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Voor de afwisseling eens een incrowd-onderwerp, het is tenslotte komkommertijd.
Het valt niet mee om regelmatig, liefst elke dag, een leuk stukje te schrijven. Dat is in elk geval de voornaamste reden dat Charlotte van charlottesweb.nl overweegt om het pennetje er maar bij neer te gooien. Wat haar weblog betreft althans. Jammer, want zoveel goede schrijfsters zijn er niet in het weblogwereldje.

Aan de andere kant kan ik 't me ook wel voorstellen. Onbetaald elke dag de lezers voeren is niet makkelijk, want zij zijn kieskeurige eters en voor de roem hoef je het ook niet te doen. Wanneer je een paar honderd unieke bezoekers per dag trekt mag je de handjes dichtknijpen en dan hebben wij het hier nog over de omzet van een vrouwelijke logger. De serieus schrijvende heren moeten het met nóg minder doen. Ter indicatie, voor wat het waard is: Verbal Jam leeft op een rantsoen van maximaal (en dat is dan echt springtij) 200 lezers per dag. Het is dus niet de weg naar het Bekende Nederlanderschap, afgezien van het feit of je zoiets triviaals moet ambiëren.

Niet dat we ontevreden zijn. Zowel Charlotte als VJ moeten het voornamelijk hebben van 'kwaliteitslezers', niet van de kwantiteit der sex- en sensatiezoekers. En dat betekent veel en zo goed mogelijk schrijven. En laat nu juist schrijven een van de meest masochistische bezigheden van alle kunstvormen zijn. Het is meestal slecht betaald en sterk onderhevig aan de scherpslijperij van allerlei critici en redacteuren die het zelf allemaal natuurlijk véél beter zouden hebben kunnen opschrijven dan jij. Wanneer iemand een artikel produceert voor een tijdschrift komt het nogal eens voor dat het vanzelfsprekend is dat de drukker en de fotograaf normaal worden betaald, maar dat de auteur wordt afgescheept met een fooi. Want schrijven is geen kunst, schrijven kan iedereen, zo lijkt dan de redenering.

Schrijven laat zich ook veel moeilijker tot 'kunst' verklaren. Met de benadering 'ik rotzooi maar wat aan' van Karel Appel kom je niet weg. Een vochtige scheet op wit canvas laten, je handtekening eronder zetten en een pretentieus lulverhaal eromheen houden is éérder Kunst dan schrijven. Je werk in een onbewoonbaar verklaard winkelpand hangen en dan gewichtig 'Galerie' op de gebarsten etalageruit schilderen geeft eveneens sneller toegang tot Het Kunstenaarschap.
Hiermee wil ik niet goedkoop laatdunkend doen over andere kunstvormen, maar ik misbruik hun uitwassen maar even om te illustreren dat schrijven moeizaam ploeteren is en altijd in het keurslijf zit gepropt van de taal, hetgeen het tot een makkelijk doelwit maakt voor betweters.

Eigenlijk mogen wij ons dus gelukkig prijzen dat internet ons het fenomeen webloggen heeft gebracht. Hopelijk verlost dit ons op termijn van de publicatiedwang in traditionele media die blijkbaar nog steeds vereist is om mee te tellen. Webloggen heeft het schrijven dichter bij 'het volk' gebracht. Zaken die anders nooit zouden zijn gepubliceerd, zijn nu toch bereikbaar voor anderen. Dan moeten we misschien ook maar geen onderlinge discussies aangaan over de 'kwaliteit' van weblogs, die door sommigen belabberd wordt gevonden. Laat iedereen maar zelf uitmaken of hij/zij prietpraat wil opschrijven of literatuur. Voor beide is blijkbaar een leesmarkt.
Ik heb echter wel de indruk dat de meeste lezers ook zélf een weblog hebben. Die cirkel van 'lees jij mij, dan lees ik jou' zouden we nog even moeten zien te doorbreken. Webloggen is blijkbaar een éénhuizige plant, een zichzelf bestuivend organisme. Het is misschien wel aardig wanneer u in het reactieding alhier laat weten of u een lezer bent zónder eigen weblog. Wie weet hoe uniek u dan bent...

Charlotte hangt in de wilgen