Donderdag 12 December 2002 in categorie Even afreageren, Geldkwesties
Dat mediagezwets de hele dag over aandelenkoersen, effectenbeurzen en winstwaarschuwingen komt mij krachtig de neus uit. Ik bezit zelf geen aandelen, maar al had ik ze wèl, ik zou daarover niet de godganse dag aan mijn kop gezeurd willen worden. Daar wordt een aandeelhoudende mens maar nerveus van, zo stel ik mij voor.
Vroeger had je op de radio alleen het bescheiden programma Beursplein 5, waarvan ik hooguit de gongslag aan het begin wel aardig vond. O ja, en in de krant was er die pagina die je standaard oversloeg. Beklagenswaardig was de zetter die dit cijferzooitje elke dag weer in 't gelid moest schoppen.
Tegenwoordig worden wij vrijwel onophoudelijk geterroriseerd met de AEX, de Nasdaq, de Midcap, de Dow Jones, de Hang Seng en die verkreukelde boekhouderskop op RTLZ. Dat doen ze volgens mij alleen om de minder bedeelden nog eens goed hun plaats te wijzen, te weten de onderkant van de samenleving. Weg daarmede derhalve! Hier zitten wij niet op te wachten!
Dán nog liever de waterstanden weer terug op de radio! Die zijn tenminste concreet en van praktisch nut: trekken wij vandaag beter rubberlaarzen aan of niet? Dienen wij alvast de vloerbedekking op te nemen? Moeten de stoelen reeds op de tafel? Halen wij onze schapen en runderen uit de uiterwaarden?
Nóóit hoor ik ze ze meer, die waterstanden. En dat terwijl het water nog wel degelijk standen blijkt te hebben. Nog niet zo lang geleden stond stroomopwaarts diverse landen het water aan de lippen. Maar het eens zo cryptische en daardoor fascinerende rijtje waterstanden van welluidende oorden als Koblenz, Millingen en Grave-beneden-de-sluis zijn vervangen door prozaïsche file-kilometers. Of ik luister naar de verkeerde zender, dat kan ook...
Daarom: afschaffen dat aandelengezever!
Ze zijn inmiddels tóch waardeloos...
Woensdag 13 November 2002 in categorie Geldkwesties
Alles is duurder geworden door de euro. Volgens het Nibud ligt dat aan ons, maar volgens ons ligt dat toch écht aan de euro. Had ik nu maar alle kassabonnen van vorig jaar bewaard, dan kon ik het bewijzen. En eigenlijk hoef ik ook niks te bewijzen. Ga maar na: vrienden van mij waren laatst in Indonesië. Daar hebben ze géén euro en daar is alles véél goedkoper! Zo, daar heeft dat Nibud niet van terug!
Lees verder...
Maandag 02 September 2002 in categorie Milieu, flora, fauna, Geldkwesties
Ik kocht eens tekstherkenningssoftware en kreeg er een gratis scanner bij. U kunt zich voorstellen dat het geen high-end scanner was, want die lui weten ook wel wat ze weggeven. Eigenlijk is het meer een ludieke manier van weggóóien in plaats van weggéven. Dat scheelt zo'n bedrijf toch weer een ritje naar de chemokar.
Maar goed, ik zal niet flauw zijn: van zo'n stuntje kan ik de humor nog wel inzien.
Vandaag liep ik langs een dierenwinkel. Er stond een bord buiten met daarop de tekst:
"Aanbieding! Kooi met gratis hamster!"
Zo diep zijn wij kennelijk gezonken met onze consumptiemaatschappij. Een kooi die meer waard is dan een levend wezen. Hoog tijd voor het hamstervolkje om eens aan iemands geweten te gaan knagen...
Of denk ik nu niet 'marktgericht' genoeg?
Maandag 10 Juni 2002 in categorie Geldkwesties
Ik woon in een wijk waar nooit, maar dan ook echt nooit, straatmuzikanten langs de deuren gaan. Vroeger was dat wel anders, maar dat was ook een andere buurt. Daar stond een orgeldraaier of een accordeonist overal een tijdje onder het raam te spelen.
Mijn moeder nam dan een papiertje, vouwde daar een paar munten in. Ze was bang dat de muzikant de munten in z'n oog kreeg.
Ik mocht dat pakketje naar beneden gooien, terwijl zij de kleuter die ik was bij de broekband vasthield, opdat ik niet van driehoog uit het raam zou donderen. De bijdrage werd vaardig en elegant in de pet van de muzikant opgevangen.
Vandaag had ik net weer een stukje aan het vervolgverhaal gebreid en online gezet toen er muziek van beneden klonk. Vier mannen met het uiterlijk van Joegoslavische zigeuners speelden op trompet en accordeon hun deuntje aan de voet van de torenflat waar ik woon. Wie het vervolgverhaal volgt, weet dat het in Joegoslavië speelt. Ik kreeg een vreemd gevoel bij deze samenloop van omstandigheden.
Eén van de muzikanten hield zijn hoed op, ik beduidde hem te wachten, zocht een papiertje en verpakte er enkele euromunten in.
Je krijgt trouwens een stuk gieriger dunk van jezelf met die meerwaardiger munten: het lijkt zo maar weinig.
Ik wierp het pakketje van zes hoog naar beneden. Net als vroeger, maar nu zonder hand aan de broekband.
Geeft toch het idee iets opgeschoten te zijn in dit leven.
Vrijdag 03 Mei 2002 in categorie Schandelijke taferelen, Geldkwesties
Opnieuw commotie rondom het Foster Parents Plan, inmiddels 'Plan Nederland' geheten. Hun nieuwe interim manager Rolph Pagano (ex-journalist) vangt 18.000 Euro per maand. Hij werkt niet full-time, maar drie dagen per week. Dat zijn dus twaalf dagen à 1500 Euro.
Het Algemeen Dagblad sprak er gisteren schande van, maar nam vandaag in een commentaar gas terug. Want in het kader van de ingrijpende veranderingen die bij de organisatie nodig zijn "(..) is de hoogte van het inkomen van de interim-manager van ondergeschikt belang."
Met andere woorden: dergelijke bedragen zijn gebruikelijk.
Rolph Pagano zelf vindt het ook de normaalste zaak van de wereld, blijkens een interview bij de VPRO deze ochtend. Je moet het allemaal in 'de context' zien.
Ik vraag me in zulke gevallen altijd af: hoe hard moet je werken om een dergelijk salaris ook echt te verdienen? Letterlijk verdienen dus. Uitgaande van de acht-urige werkdag verdient meneer Pagano 187,50 Euro per uur. En als hij meer uren per dag maakt zal hem dat geraden zijn ook.
Dit is natuurlijk allemaal weer 'links gepraat'. Want dit soort bedragen zijn heel normaal in de managerswereld. Althans, dat vinden de managers blijkbaar zelf.
De meeste andere mensen niet. Vooral niet als ze ook nog eens Foster Parent zijn. Of als ze in een dorp wonen dat wordt 'gefostered'. Van Pagano's dagsalaris komt zo'n heel dorp dik de hele winter door, schat ik.
Dus laat ik voor meneer Pagano het woord 'normaal' eens herdefiniëren in een maatschappelijk 'gebruikelijke context'.
Goed opletten, Rolph, hier gaan we:
Als jij vijf minuten naar de wc gaat, kost dat de Foster Parents donateurs € 15,65. Voor degenen die nog niet helemaal gewend zijn: dat is 34,50 piek.
Wil je dus zo goed zijn je er niet met twee kwartjes af te maken, maar dit bedrag ook daadwerkelijk op het schoteltje van de toiletjuffrouw te leggen? Dat verklaren wij namelijk vanaf heden 'gebruikelijk'.
Ik stel voor dat je een doorzichtige collectebus voor je op je bureau zet. Dit in het kader van onze actie 'bewust en transparant management'.
Laat allereerst even goed op je inwerken dat je vijf Eurocent per seconde verdient!
Wanneer je niest duurt dat ongeveer 5 Eurocent. Wilt je dus zo goed zijn..?
Wanneer je gaapt duurt dat gemiddeld 25 Eurocent. Afkomen dus! Laat je portefeuille maar op tafel liggen, want je zit vast ook nog wel eens in je kruis te krabben, in je neus te peuteren of in je oren te poeren.
Je haar kammen of je stropdas rechttrekken doe je maar thuis. Ook niet bellen met de vrouw. En sneller praten. Tijd is geld. De meter tikt door. Denk aan al die arme kindertjes in de Derde Wereld waar jij de verantwoording voor draagt. Wanneer je een emailtje typt kun je dit toch wel met 800 aanslagen per minuut, hè? Op jouw 'niveau' moet de prijs per aanslag namelijk niet te hoog oplopen.
Tempo dus, Rolph! Ma-na-gen! Jij moet deze organisatie weer opstoten in de vaart der volkeren! Beulen, Rolph! Voor niks gaat de zon op! Verdienen moet je het!
Een bruto modaal inkomen is zo'n 2400 Euro per maand. Jij verdient zevenenhalf keer zo veel met een parttime baantje! Jij zult dus minstens zevenenhalf keer zo hard, zevenenhalf keer zo snel moeten werken, Rolph!
Je moet er helemaal doorhéén zitten, Pagano! Afzien! De man met de hamer tegenkomen!
Uithijgen mag niet, want dat kost al gauw twintig Euro! Elke cent moet verantwoord zijn. In het zweet uws aanschijns zult gij uw loonzakje vullen en de Parents tevreden stellen!
De kindertjes in Biafra rekenen op je, meneer de interim manager!
Voor dit bedrag mogen we je helemaal verslijten, Rolph. Besef je dat? Je bent van ons! En als we je helemaal verbruikt hebben ga je naar het volgende goede doel: je mag straks in de zak van Max.
Want jaaaa, dan gaan wij eens zakkenvullen!
En wat denk je? Nog steeds 'normaal'?
Maandag 25 Maart 2002 in categorie Geldkwesties, Grijze Golfslag
De Belastingtelefoon is onbereikbaar, dus daarom maar hier.
Vraag: In welke box moet ik een bejaarde vader douwen met wie ik had afgesproken dat ik zijn formulier nog eens voor hem zou nakijken, voor wie ik nog allerlei informatie heb zitten opzoeken, voor wie ik een uur aan de telefoon heb gehangen en die ondertussen toch eigenwijs en stiekem reeds vanochtend z'n aangifte op de bus gedaan blijkt te hebben?
Lange zin, maar maar makkelijker kan ik het niet maken
