Archief: artikelen van
Zondag 25 Mei 2003 in categorie Altijd handig
En dan nu een fijn bierbericht. Voor de liefhebbers! Zelf drink ik al lang geen bier meer sinds mijn 52ste stadionverbod. Bier is niks voor mij, want het berooft mij van het besef dat ik helemaal niet zo vreselijk veel van voetballen houd en dus in een stadion niets te zoeken heb. En als men je dan achteraf vertelt dat je vreselijk de beest hebt uitgehangen zonder dat je daar zélf ook maar enige herinnering aan hebt, tja, dan wordt het tijd permanent over te schakelen op de chocomel.
Maar dit terzijde, dus terzake! Waar waren we? O ja: een fijn bierbericht! In Denemarken brengt de nationale brouwer
Carlsberg tijdelijk een speciaal setje van vier flesjes bier op de markt. Het zijn vier verschillende nieuwe bieren die zij hebben verzonnen. De Denen mogen nu
stemmen welk van die vier biertjes definitief in het Carlsberg assortiment wordt opgenomen. Aardig idee, nietwaar?
Had van D66 kunnen zijn, zo'n initiatief voor een volksraadpleging.
Eigenlijk vind ik D66 ook veel meer een partij voor Denemarken dan voor Nederland. Zomaar een gevoel hoor... Dus Dittrich, richt in navolging van de AEL óók een buitenlands filiaal op, D(enemarken)66 ofzo... Daar krijg je vast meer zetels dan hier. Die Denen zuipen namelijk dusdanig driest dat ze toch het ene partijprogramma van het andere niet kunnen onderscheiden. Misschien word je dan nog wel eens vice-premier van
Legoland...
Hoe kom ik hier nou weer bij D66 terecht? Waar hád ik het over? Je sprak over bier, waarde
Korsakoff! O ja. Wat wilde ik nog doen? Precies: de lezers een fotootje tonen van dat democratische biersetje van Carlsberg...
<%image(carlsberg.jpg|300|279|photo by Verbal Jam)%>
Zucht. Dit speciaal voor mij geïmporteerde cadeautje mag ik dus niet opdrinken van mijn reclasseringsambtenaar...
Nooit geweten dat chocomel zo schuimde trouwens...
Zaterdag 24 Mei 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Herinnert u zich nog die in Nederland wonende Irakese vrouw op de televisie? Die vrouw met die zeven kinderen, die vrouw met die hoofddoek, die vrouw die ook bij Balkenende op bezoek mocht komen als ik het wel heb? Die vrouw die tijdens de oorlog elke dag met Irak belde om te vragen hoe het met haar familie ging? Ja, die!
Wat mij nog het meest is bijgebleven, is dat deze mevrouw een
kleedje over haar televisie had liggen, óók als hij aanstond. Dat is eigenlijk de voornaamste reden dat ik mij haar nog herinner. Gek eigenlijk...
Want ik dacht toen nog: "Dat moet u niet doen, mevrouw, zo'n kleedje over de televisie. Daar krijgt zo'n ding het erg warm van."
Dan zult u misschien zeggen: "Alsof dat nou het belangrijkst is als je land in oorlog is! Dat arme mens heeft nu werkelijk wel andere dingen aan haar hoofd dan dat kleedje!"
Dat is waar natuurlijk, maar als straks die tv in de hens gaat is ze nog verder van huis dan Irak!
Ik zeg maar zo: een mens moet niet overal een kleedje op willen leggen!
Misschien ook niet op je hoofd, maar goed: dát is geen tv.
Vrijdag 23 Mei 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Dit is toch wel een volk dat zich van alles door de strot laat duwen óók! En dan doel ik nu eens niet op het nieuwe kabinet, ok, dát óók, maar op van die simpele dingen uit het dagelijks leven. Dode pixels bijvoorbeeld...
Wanneer u niet zo bent ingevoerd in het computerjargon zult u nu gaan zeggen: noem dát maar simpel, wat zijn nu weer dode pixels?! Wees gerust, u gaat dan nu letterlijk het licht zien. Want pixels zijn de duizenden kleine lichtgevende puntjes die in gezamenlijke gezelligheid het beeld op zo'n lekker hip en plat TFT-computerscherm opbouwen. In feite zijn zijn het minuscule transistortjes. En
dode pixels zijn beeldpuntjes die géén licht geven, nooit meer, die overleden of domweg doodgeboren zijn.
Wanneer u voor veel geld een dergelijk mooi scherm heeft aangeschaft en er zit een dood pixeltje in, is dat héél irritant. Soms blijft het niet bij één pixeltje, maar zijn het er wel meer!
Stelt u zich voor: u zet handenwrijvend uw nieuwverworven beeldscherm aan, start Word op en midden op dat lege witte blad staat één klein zwart puntje. En dat zwarte puntje gaat nooit meer weg! U raakt erop gefixeerd, u moet er de hele tijd naar kijken. Niet naar die duizenden puntjes die het allemaal wél doen, nee, uw blik trekt telkens naar dat ene vermaledijde, piepkleine puntje dat provocerend als een hinderlijk zwart meeëtertje op uw scherm blijft staan.
Wás het trouwens maar een meeëtertje of een pukkeltje! Dan ging het tenminste vanzelf over of kon u het uitknijpen. Maar het is een pixeltje, een dóód pixeltje, en dood is ongeneeslijk.
U doet nog een mentale poging het zwarte puntje als kunst te zien. Immers, een groot wit schilderij met slechts één zwarte punt in het midden is ook wel eens kunst genoemd. Maar ik garandeer u: dat is teveel gevraagd van het menselijk incasseringsvermogen.
TFT-schermen zijn lastig te produceren. Na fabricage blijken er al een heleboel stuk. Teveel dode pixeltjes. Daarom hebben de fabrikanten met elkaar afgesproken dat een paar dode pixeltjes nog wel acceptabel is en dat ze die schermen dus best kunnen verkopen. Ze hebben dat zelfs tot norm verheven.
En nu komt het vreemde. Deze norm betekent voor u als koper dat u dat maar moet accepteren. Dat u volgens hen niet mag gaan zeuren over een paar dode pixeltjes, die enkele rottige uitgedoofde puntjes. De rest doet het toch?
De producenten hebben er geen boodschap aan dat zij uw plezier in uw prijzige nieuwe aankoop volledig vergallen, dat zij u tot waanzin drijven elke keer dat u uw scherm aanzet. U heeft het maar te pikken, want dit soort kleine gebreken vallen binnen 'de norm'.
Kijk, en dat er kennelijk consumenten zijn die dit maar doodleuk accepteren, vind ik domweg verbijsterend! Dat er computerboeren zijn die zo'n verhaal met een stalen gezicht tegen hun klanten durven ophangen is een regelrechte belediging voor de intelligentie, of die nu wel of niet aanwezig is! Dit is toch werkelijk de wereld op z'n kop!
Toen ik onlangs zo'n computersjacheraar voorhield dat
mijn norm nul, zero, nada dode pixels was, omdat
ik de klant ben, omdat
ik betaal en dus bepaal, stond hij mij met zo'n uitgemolken uierkop aan te kijken alsof ik een mix van majesteitschennis en godslastering over de toonbank uitbraakte. Ik probeerde hem nog op Nijntje-niveau aan het verstand te peuteren dat hijzelf toch óók op hoge poten naar de winkel zou teruggaan met een doos eieren die enkele rotte exemplaren bevatte, maar niks hoor! Zelfs díe simpele metafoor was voor hem te hoog gegrepen. Hij hield zich aan 'de norm'.
Gelukkig voor mij bestaat er nog zoiets als 'de uitgekookte computerhandelaar'. Die denkt praktisch: O, een kritische consument, geen zin in gezeik, die krijgt een goeie, de mismaakte zooi slijt ik dan wel aan een watje. Kijk, met
zo'n man kun je zaken doen!
En dus hebben wij nu een héél kek en levendig schermpje thuis...
Elk volk krijgt het beeldscherm dat het verdient.
Donderdag 22 Mei 2003 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Vandaag drukten de Verenigde Staten een resolutie door de Veiligheidsraad waarmee de voornaamste sancties tegen Irak werden opgeheven. De wederopbouw van het land kan nu voortvarend van start gaan, zo menen de Amerikanen optimistisch. Dat kan nog wel eens tegenvallen...
De eerste onrust binnen Irak wordt al met enige regelmaat zichtbaar. Irak zou nog wel eens last kunnen krijgen van het 'snelkookpan-effect': lange tijd zwaar onderdrukt, plotseling het deksel eraf en de inhoud spat alle kanten uit. Die inhoud is linke soep, want Irak is een etnisch, religieus en politiek pluriforme samenleving, waarvan nog niet vaststaat of men elkaar het licht in de ogen wel gunt, laat staan deelname aan de macht.
Het is niet ondenkbaar dat er een analogie met het voormalige Joegoslavië optreedt. Jaren geleden, onder het autoritaire regime van maarschalk Tito, voorspelden studenten aan de universiteit van Zagreb mij al letterlijk: "Wanneer Tito dood is, breekt de hel hier los." Zij hebben helaas gelijk gekregen.
De Bush-boys kunnen dus beter een beetje op hun tellen passen in Irak, anders is die oorlog daar voorlopig een stuk minder 'afgelopen' dan ze nu denken.
Dat ze niet later zeggen dat ik ze niet gewaarschuwd heb...
Woensdag 21 Mei 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Twee losse flarden uit de nieuwsberichten die ik terloops opvang:
- WAO-plannen kabinet.
- Terreuralarm oranje.
Het zijn twee afzonderlijke nieuwsfeiten, maar toch heb ik de neiging ze aan elkaar te koppelen. Ik ben namelijk behept met een groot rechtvaardigheidsgevoel en als ik binnen deze site eens zoek op de term 'wao' zie ik dat ik mij daarover al talloze malen heb opgewonden. Met name omdat de mensen die voor hun bestaanszekerheid geheel of gedeeltelijk van de WAO afhankelijk zijn telkens weer te grazen worden genomen. Ik ga dus niet in herhaling vervallen, u moet het (nog) maar eens lezen als het u interesseert. Het is misschien een hele zit, maar toch een aanrader, want ik ben zo onbescheiden om te pretenderen dan het uw visie op het zogenaamde wao-probleem kan verhelderen. Zoek dus alhier op WAO en u krijgt alles op een rijtje. Ben benieuwd wie het aandurft...
Voor WAO-ers gaat dus het terreur-alarm op oranje of beter nog op rood. Ze liggen weer in de vuurlinie. Voorstanders van de harde aanpak in het publiek komen dan altijd met dat sleetse voorbeeld van de frauderende buurman die in een Mercedes rijdt en vrolijk bijklust. Ik zou zeggen: doe aangifte, want fraude mag niet. Fraude is zoals wij weten een fenomeen dat in alle sectoren van de maatschappij voorkomt en geen argument om eens flink de WAO in z'n geheel aan te pakken.
Je zou bijna gaan denken aan pure kwaadwilligheid bij sommige politieke stromingen in dit land, gezien de regelmaat waarmee telkens weer de WAO ter discussie wordt gesteld. Maar wanneer iemand ook maar slechts de
suggestie doet om de hypotheekrente-aftrek voor louter de
hoogste inkomens te beperken is dit land te klein. Nee, dáár moet je afblijven, dán breng je teveel mensen in
onzekerheid!
Zelfs met een van nature uitgestreken CDA- of VVD-gezicht kun je natuurlijk niet met goed fatsoen altijd en alleen dezelfde groep blijven terroriseren. En dus verzint men een omweggetje: voor de bühne knijp je eerst de mensen met overwaarde op hun huis plus tweede hypotheek een beetje af en daarná kun je dan weer onbekommerd tekeer gaan tegen de mensen in de WAO. Dit aankomend kabinet heeft nu immers laten zien dat iederéén een stapje terug moet doen en dat dus 'de pijn eerlijk wordt verdeeld'?
En die Zalm is ook geen snip voor z'n neus waard.
Woensdag 21 Mei 2003 in categorie Geldkwesties, Politiek & Maatschappij
Twee losse flarden uit de nieuwsberichten die ik terloops opvang:
- WAO-plannen kabinet.
- Terreuralarm oranje.
Het zijn twee afzonderlijke nieuwsfeiten, maar toch heb ik de neiging ze aan elkaar te koppelen. Ik ben namelijk behept met een groot rechtvaardigheidsgevoel en als ik binnen deze site eens zoek op de term 'wao' zie ik dat ik mij daarover al talloze malen heb opgewonden. Met name omdat de mensen die voor hun bestaanszekerheid geheel of gedeeltelijk van de WAO afhankelijk zijn telkens weer te grazen worden genomen. Ik ga dus niet in herhaling vervallen, u moet het (nog) maar eens lezen als het u interesseert. Het is misschien een hele zit, maar toch een aanrader, want ik ben zo onbescheiden om te pretenderen dan het uw visie op het zogenaamde wao-probleem kan verhelderen. Zoek dus alhier op WAO en u krijgt alles op een rijtje. Ben benieuwd wie het aandurft...
Voor WAO-ers gaat dus het terreur-alarm op oranje of beter nog op rood. Ze liggen weer in de vuurlinie. Voorstanders van de harde aanpak in het publiek komen dan altijd met dat sleetse voorbeeld van de frauderende buurman die in een Mercedes rijdt en vrolijk bijklust. Ik zou zeggen: doe aangifte, want fraude mag niet. Fraude is zoals wij weten een fenomeen dat in alle sectoren van de maatschappij voorkomt en geen argument om eens flink de WAO in z'n geheel aan te pakken.
Je zou bijna gaan denken aan pure kwaadwilligheid bij sommige politieke stromingen in dit land, gezien de regelmaat waarmee telkens weer de WAO ter discussie wordt gesteld. Maar wanneer iemand ook maar slechts de suggestie doet om de hypotheekrente-aftrek voor louter de hoogste inkomens te beperken is dit land te klein. Nee, dáár moet je afblijven, dán breng je teveel mensen in onzekerheid!
Zelfs met een van nature uitgestreken CDA- of VVD-gezicht kun je natuurlijk niet met goed fatsoen altijd en alleen dezelfde groep blijven terroriseren. En dus verzint men een omweggetje: voor de bühne knijp je eerst de mensen met overwaarde op hun huis plus tweede hypotheek een beetje af en daarná kun je dan weer onbekommerd tekeer gaan tegen de mensen in de WAO. Dit aankomend kabinet heeft nu immers laten zien dat iederéén een stapje terug moet doen en dat dus 'de pijn eerlijk wordt verdeeld'?
En die Zalm is ook geen snip voor z'n neus waard.
Dinsdag 20 Mei 2003 in categorie Media
Er worden steeds meer
GSM-telefoons gestolen, lees ik. Vorig jaar waren het er wel 155.000. In Moskou daarentegen wordt maandelijks
20 ton aan mobieltjes weggegooid, lees ik in een ander bericht.
Een intrigerende combinatie van nieuws. Hier moet toch iets te
'matchen' zijn, denk ik dan. Een uitwisselingsprogramma, een stedenband.
De Russen hebben nota bene een speciale verwerkingseenheid voor al dat mobiele afval moeten opzetten. Als wij die dingen nu eens gewoon daar ophalen en in bakken langs de straat zetten waarin iedereen lekker naar hartelust gratis kan graaien? Naar analogie van het 'witte fietsenplan' van de eeuwig miskende uitvinder Luuk Schimmelpenninck maken we nu het 'witte mobieltjes plan'!
Trouwens nog best kans dat u dan uw eigen gestolen mobieltje via deze
Moskou-connection uiteindelijk weer een keertje in die grabbelton terugvindt. Of is dat nu weer te achterdochtig geredeneerd?
Er wordt wat afgeluld in deze wereld...
