Een weldenkend mens verandert alleen iets wanneer die verandering een verbetering is. Je hebt bijvoorbeeld een tafel staan. Je wilt wel eens wat anders en je maakt er een uitschuiftafel van, zodat er meer mensen aan kunnen zitten. Een lekker likje verf is ook nooit weg. Zo kun je weer jaren voort.
Medy van der Laan is niet weldenkend. Wat dat betreft valt ze niet uit de toon bij de rest van dit ravagekabinet. Zij wil per se een daad stellen en zaagt kordaat een poot onder de tafel vandaan. Er komen protesten dat die ene poot essentieel is voor het draagvermogen en de stabiliteit. Die bezwaren wuift zij weg met de opmerking dat de andere poten deze functie dan maar moeten overnemen.
En zo gaat dit met bijna elke nieuwe wet of regelgeving van de regering Balkenende. Door de noodzakelijke en vergaande compromissen hangt alles met elastiekjes, plakband en pleisters aan elkaar.het harpje van medyLees verder...
Toen ik in Nederland aan mijn omgeving vertelde dat ik ging emigreren naar Roemenië, vroegen meerdere mensen of ze daar al stromend water hadden. Nu heeft iedere vriendengroep wel een nitwit ertussen zitten, maar het is zeker niet zo dat mijn halve kennissenkring behoort tot de groep met mensen die in 'De Vakantieman' Zwitserland zouden aanwijzen als antwoord op de vraag waar Nederland ligt. Maar over Roemenië wordt daadwerkelijk zo gedacht.
Dat ik in het snelst groeiende economische gebied van Europa woon beseffen ze niet. Dat zo'n beetje het enige automerk dat vorig jaar winst in plaats van verlies draaide de Roemeense Dacia is, geloven ze niet.
In de stad waar ik woon verklaarde het gemeentebestuur begin januari het huidige industrieterrein vol. Ze maakten alvast wat schetsen waar het tweede industrieterrein moest komen. Eind januari zat dit ook alweer vol.stromend water in roemeniëLees verder...
"Dragon Naturally Speaking 8 is sneller en accurater dan ooit", roept de advertentie de lezer zelfverzekerd toe. Dus als ik 'toetsenbord' zeg, typt hij 'toestenbord'?
Zojuist heb ik even naar het journaal van gisteravond gekeken. Mijn gevoelens tegenover het koningshuis zijn nogal ambivalent. Ik heb niets persoonlijks tegen de koningin en de haren, maar ik ben vast en zeker ook geen oranjefan. Hevige republikeinse gevoelens borrelden er bij me op toen ik zag hoe het bij het ziekenhuis verzamelde publiek applaudisseerde voor prinses Amalia en de ouders van Máxima.
Het was weer eens duidelijk in hoeverre de koninklijke familie er steeds weer in slaagt pijnlijke feiten bijna geruis- en vrijwel schaamteloos onder het tapijt te vegen. Naar mijn smaak hebben familieleden er net iets te vaak een handje van gehad zich met ronduit foute lieden op te houden of het voor zulke lieden in woord of geschrift op te nemen.
Natuurlijk zijn Máxima en Amalia niet schuldig aan de gruwelijke dingen waarvoor hun (groot)vader indirect (sommigen zeggen zelfs direct) verantwoordelijk is en blijft. En het is waarschijnlijk onmogelijk (en unfair tegenover Máxima en haar kinderen) om de heer en mevrouw Zorreguieta geheel uit Nederland te weren. Toch zouden iets meer omzichtigheid en tact gepast zijn als het gaat om de bezoeken van dat echtpaar aan Nederland.
Maar ja, kom daar maar eens om bij een premier die overduidelijk stond te trappelen om hare majesteit weer eens te mogen feliciteren.
Bert de Bruin is historicus, gespecialiseerd in geschiedenis van het Midden-Oosten en in moderne 'joodse geschiedenis'. In 1995 emigreerde hij naar Israel. Hij woont in de buurt van Haifa en schrijft daar zijn proefschrift, met als onderwerp "Joden in het Frankrijk van na de bevrijding, 1944 - 1949".
Een typisch zomerse audio-aflevering, maar ik raad u dit keer aan de tekst hieronder gewoon mee te lezen, anders wordt het toch wel een onverdraaglijke aangelegenheid. Dus luister en lees:
Gisteren was het naar mijn opvatting veel te warm om al teveel te werken. Daarom installeerde ik mij met een fris drankje en wat ontspannende lectuur op mijn balkon. Ik genoot van de groene plantsoenen beneden en het getjilp van de enkele vogel die nog niet door de hitte was bevangen. Op zulke momenten is het leven lekker rustig en goed. Weliswaar was er op de achtergrond wat verkeersgedruis, maar dat moet men in de grote stad nu eenmaal voor lief nemen.
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Een weldenkend mens verandert alleen iets wanneer die verandering een verbetering is. Je hebt bijvoorbeeld een tafel staan. Je wilt wel eens wat anders en je maakt er een uitschuiftafel van, zodat er meer mensen aan kunnen zitten. Een lekker likje verf is ook nooit weg. Zo kun je weer jaren voort.
