De bladblazers (audio)
Donderdag 23 Juni 2005 in categorie Beeld en Geluid
Een typisch zomerse audio-aflevering, maar ik raad u dit keer aan de tekst hieronder gewoon mee te lezen, anders wordt het toch wel een onverdraaglijke aangelegenheid. Dus luister en lees:
Gisteren was het naar mijn opvatting veel te warm om al teveel te werken. Daarom installeerde ik mij met een fris drankje en wat ontspannende lectuur op mijn balkon. Ik genoot van de groene plantsoenen beneden en het getjilp van de enkele vogel die nog niet door de hitte was bevangen. Op zulke momenten is het leven lekker rustig en goed. Weliswaar was er op de achtergrond wat verkeersgedruis, maar dat moet men in de grote stad nu eenmaal voor lief nemen.
Even later kwamen de hoveniers, zoals tuinlieden zich tegenwoordig noemen. Zij vonden het blijkbaar niet te warm om te werken. Zij gingen de plantsoenen schoffelen, hegjes knippen, gras maaien en afgevallen blaadjes opruimen. Ik had het kunnen weten, want deze hoveniers wachten altijd op die ene mooie dag in het jaar dat ik op mijn balkon zit. Het zijn echte mooiweerwerkers.
Vroeger, heel vroeger, was het gezellig met de hoveniers. Toen ging het gewoon van knip-knip-knip, prr-prr-prr en swish-swosh-swush met respectievelijk heggenschaar, grasmaaier en bezempje. Allemaal knusse geluiden die naadloos pasten in het natuurlijk decor.
Tegenwoordig moet dat allemaal gemotoriseerd, zoals u weet. Met snerpende heggenscharen, knetterende grasmaaiers en gierende bladblazers. Ze maken zoveel herrie, dat er voor andere dingen geen geluid meer overblijft. De hoveniers zijn verstandig en dragen grote oordoppen tegen gehoorbeschadiging. Deze worden echter niet aan de buurt uitgedeeld. De buurt moet lijden.
Op zulke momenten weet ik het zeker: hoveniers zijn een bevoorrechte klasse, zij staan boven de wet. Net als Schiphol. Iedereen die op een bromfiets rijdt die niet bromt maar knettert mag hem inleveren bij de eerstvolgende verkeerscontrole. Wie zijn tv of radio een streepje te hard heeft staan krijgt de wijkagent aan de deur. Maar hoveniers mogen hun geluidsgolven onbekommerd tot tsunami-achtige proporties opzwepen. De gewone burger moet naarbinnen vluchten en ramen en deuren gesloten houden, zoals bij elke andere ramp.
Tolerant als ik ben kan ik voor de gemotoriseerde grasmaaier en heggenschaar nog enig begrip opbrengen. Het valt immers niet mee om dit werk dag in dag uit met de hand te doen. Maar de bladblazer moet vernietigd worden, verdelgd, uitgeroeid, afgebroken tot op moleculair niveau. Hij is bijkans de meest groteske uitvinding aller tijden. Het ding produceert een hoeveelheid trommelvlies teisterende herrie die omgekeerd evenredig is aan de hoeveelheid uitgeblazen lucht. Daar loop je echt ernstig mee voor lul. Met stoffer en blik ben je sneller klaar. De bladblazer is de risee van onze technische vooruitgang. Hij verplaatst de blaadjes een zielig metertje verderop, terwijl achter zijn rug om een klein zuchtje zomerwind ze weer netjes teruglegt.
Maar goed, na enkele uren zijn de hoveniers eindelijk vertrokken, welgemoed op weg om een andere wijk te gaan terroriseren. Het plantsoentje ligt er weer min of meer netjes bij...
| Tweet |
