sabotage!

Vrijdag 01 December 2006 in categorie Waargebeurde verzinsels

“Ik zeg u: het is een regelrechte schande zoals er in Nederland wordt omgegaan met de loopbaanontwikkeling van militairen zoals ik! Meer dan vijf jaar zit ik nu al op mijn bevordering tot generaal te wachten. Daar heb ik gezien mijn kwaliteiten en mijn anciënniteit gewoon recht op. Ik weet niet wie en wat er precies achter zit, maar ik heb het ernstige vermoeden dat de politiek mijn promotie tot dusver heeft tegengehouden. Gesaboteerd, zeg maar!
Ik heb zelfs op zeker moment de vakbond ingeschakeld, maar die kunnen ook niets doen, zeggen ze. Ergens in Den Haag schijnt er iemand te zitten die de boel tegenhoudt. De motieven zijn onduidelijk, maar uit het geruchtencircuit heb ik vernomen dat de één of andere minister hoogstpersoonlijk is gaan dwarsliggen. Er zou teveel precedentwerking van uitgaan, er zouden verwachtingen worden gewekt.
Nou vraag ik je! Precedentwerking! Verwachtingen! Alsof het de eerste keer is dat ze iemand tot generaal moeten bevorderen! Ze kunnen mij veel wijsmaken hoor, maar dit soort smoesjes pik ik niet. Straks gaan ze nog zeggen dat het aan mijn achternaam ligt. Kom effe!
Gelukkig heeft de nieuwe Tweede Kamer nu eindelijk ingegrepen, al is het met de kleinst mogelijke meerderheid...”

Kolonel Pardon in een interview met het soldatenvakblad 'De Loopgraaf'.
sabotage!

kool en kalebas

Woensdag 29 November 2006 in categorie Beeld en Geluid

<%FlashMP3(http://www.xs4all.nl/~arnoud1/audio/RADIOLOG20061129.MP3|0|0|50|FFFFFF|dewplayer-vol|linkcnt=KEYWORD)%>

Inhoud: Het Radiolog van woensdag 29 november 2006 - Kool en Kalebas.

Aflevering van Het Radiolog op Radio 6 in het cultureel radioprogramma De Avonden van de VPRO. kool en kalebas

kool en kalebas

Woensdag 29 November 2006 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was het roemruchte Amsterdamse etablissement 'De Groene Kalebas' het trefpunt van jonge bohémiens die zich er lieten vollopen met drank, jazzmuziek en kunstkletspraat. Het café was gevestigd in een sousterrain in de Tweede Weteringdwarsstraat. Jazzmusici als pianist Louis van Dijk en saxofonist Henk van Es traden er op. Ook zanger Boudewijn de Groot meldt dat hij er dikwijls naartoe ging. Het was naar Parijs voorbeeld verder een verzamelplaats voor alles dat zich schrijver, schilder, dichter, pleiner, existentialist of beatnik noemde. Onder het genot van een blowtje reikten de aspiraties tot in de hemel.

Dat waren de gloriedagen. Minstens zo interessant is de teloorgang van de Groene Kalebas, aan het eind van de jaren zestig. In die tijd kwam ik er regelmatig met mijn vrienden. Het café was op zeker moment overgenomen door de joodse verzekeringsagent Bob Kool uit Baarn, een man die op middelbare leeftijd blijkbaar toe was aan een nieuwe uitdaging. Bij de overname was door de gemeente echter de alcoholvergunning van het café niet verlengd. Dit was de nekslag voor de Groene Kalebas. Bob Kool had een kat in een zak gekocht. Er kwam vrijwel niemand meer en als er vier mensen zaten was het een drukke avond. Wie naarbinnen wilde moest voortaan aanbellen. kool en kalebas Lees verder...

Kool en kalebas

VPRO Radiolog bij 'De Avonden'

Woensdag 29 November 2006 in categorie Beeld en Geluid, Klein Proza

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was het roemruchte Amsterdamse etablissement 'De Groene Kalebas' het trefpunt van jonge bohémiens die zich er lieten vollopen met drank, jazzmuziek en kunstkletspraat. Het café was gevestigd in een sousterrain in de Tweede Weteringdwarsstraat. Jazzmusici als pianist Louis van Dijk en saxofonist Henk van Es traden er op. Ook zanger Boudewijn de Groot meldt dat hij er dikwijls naartoe ging. Het was naar Parijs voorbeeld verder een verzamelplaats voor alles dat zich schrijver, schilder, dichter, pleiner, existentialist of beatnik noemde. Onder het genot van een blowtje reikten de aspiraties tot in de hemel.

Kool en kalebas Lees verder...

uit de kast op de kijkkast

Dinsdag 28 November 2006 in categorie Incrowd: over webloggen

Ja, daar zat hij dan vorige week! Zeaumaar ineens op de kijkbuis van de Staatsomroep! En dan nog wel bij het überlinkse kletsuitjenekprogramma van dat ongewassen omroeptuig Pauw en Witteman! Het moet niet gekker worden. Maar ja, er moest een boekie verkocht worden, hè. Een beduimeld epistel dat eerder die dag nog door beroepsbabbelaar Giel Beelen onder het oog van een beteuterd cameramannetje in de hens was gestoken. Weg promopresentasie! En dus moest hij nu zelf opdraven, onze zelfbenoemde profeet (vzmh) en pionier van de 'nieuwe treiterjoernalistiek'. Nederland-kantoorknuppelland mocht kennismaken met Deaumeniek Weesie (zgan). uit de kast op de kijkkast Lees verder...

Een rode kaart

Maandag 27 November 2006 in categorie Verhelderende Gesprekken, Sport

Gisteravond ineens een snikkende Wesley Sneijder aan de telefoon. Dat was me in het verleden al eens eerder overkomen.
"Zo Wesley, dát is lang geleden! Hoe staat het leven, jongen?"
"Ik ben het veld uit gestuurd meneer!"
"Dat is niet zo best Wesley. En hoe kwam dat zo?"
"Ik zei iets lelijks tegen de scheidsrechter, meneer."
"Wat zei je dan tegen de scheidsrechter, Wesley?"
"Blinde tyfushond, meneer..."
"Kun je dat nog even herhalen Wesley?"
"Blinde tyfushond."
"Nou, nou, nou... Zo heeft je moeder het je toch niet geleerd, hè Wesley?"
"Nee meneer. Maar ze zeggen het allemáál!"
"Wie is allemaal, Wesley?"
"Nou, de anders spelers. En de tribune soms ook!"
"Weet je wat ik denk, Wesley?"
"Nee, meneer."
"Ik denk dat die club van jou eens wat centjes moet steken in een cursus 'spreken in het openbaar'. Dan leren jullie je tenminste wat zorgvuldiger uitdrukken op het veld. Wanneer de emoties dan écht te hoog oplopen kun je altijd nog je toevlucht nemen tot zoiets als 'visueel gehandicapte dingo'. Dat snapt de scheids tóch niet. En de tribune al helemáál niet."
"Ik óók niet, meneer..."
"Daar is nu juist die cursus voor, Wesley. Want het is toch godgeklaagd dat spelers die een paar ton per jaar verdienen niet eens in staat zijn een beetje fatsoenlijk te communiceren met de wedstrijdleiding. Heeft meneer Ten Cate daar trouwens nooit op gewezen?"
"Die is zélf ook weggestuurd door de scheidsrechter, meneer. Naar de tribune."
"Dat zal dan een keertje tijd worden. Als scheids zou ik zo'n opgeblazen maffiose puistenrotkop ook niet vlak langs de lijn willen. Dat leidt veel te veel af."
"Kunt u dat nog een keer herhalen, meneer?"
"Beter van niet Wesley. Zoiets moet je nu eenmaal genuanceerd weten te brengen en dat kun jij niet. Straks trappen ze je nog de club uit ook. Willen ze je alleen nog maar bij Sparta hebben..."
"Hoezo Sparta, meneer?"
"Daar speelde je gisteren tegen, Wesley. Maar waarschijnlijk te kort om dat nog mee te krijgen..."
"Maar wat moet ik nu doen meneer?"
"Wat dacht je van voetballen, Wesley? Gewoon goed voetballen en verder je klep dicht houden? Want ook nu blijkt weer: elk woord dat een profvoetballer zegt is er één teveel. Dus hang nu maar weer op."
"Ja, meneer..."
"En doe de groeten aan Ramona. Niet om 't een of 't ander trouwens, maar wat heeft dat wijf van jou een domme blonde poppenkop, zeg!"

Een rode kaart

Stembuskip

Vrijdag 24 November 2006 in categorie Gastcolumns

"Wat ben ik blij dat die poppenkast afgelopen is!" zeg ik uit de grond van mijn hart tegen mevrouw Tholen. Het gebalk en gehuichel op de televisie, de radio en in de krant zijn voorbij. Nederland is naar de stembus geweest. Hoewel, op sommige plaatsen waren er gewoon van die Blokker-vuilnisbakken neergezet met een gat erin geknipt. Die prachtige blikken stembussen moesten een paar jaar geleden zo nodig verkocht worden. Mijn buurman heeft er destijds één gekocht, in de zomer grilt hij de kip er in. Ik heb zelden zulke lekkere stembuskip gegeten! zei hij aan het eind van de zomer.

Stembuskip Lees verder...