De emigratie van een kaaskop

Ik ben geëmigreerd van Amsterdam Nieuw-West naar Amstelveen. Ik vermijd het woord 'verhuizen', want het is meer dan dat. Het is een cultuurshock, ik moet inburgeren. Amstelveen is het tegendeel van Nieuw-West.

Als ik mij een totaal politiek incorrecte opmerkingen mag veroorloven: Nieuw-West is toch echt een beetje klein Casablanca. Ik was daardoor steeds meer het referentiekader kwijt van kaaskoppen onder elkaar, zoals dat in grote delen van Nederland nog heel gewoon is. Bijvoorbeeld dus in Amstelveen.

Ik ben een voorstander van de multiculturele samenleving, zolang er dan ook maar 'samen geleefd' wordt. Maar de praktijk in veel Amsterdamse buurten is, dat elke groep bij elkaar klit en z'n eigen cultuur vastgeroest blijft. De getalsmatige verhoudingen en de diversiteit in sociale niveaus is in sommige wijken volkomen zoek.
Niettemin kan ik de mensen geen ongelijk geven: de eigen groep voelt veilig en vertrouwd, dus het is heel logisch. Ik dacht alleen: laat ik dan maar eens hetzelfde doen.

Het is vooral te danken aan mijn eigen aanpassingsvermogen dat ik me in Nieuw-West vele jaren lang thuis heb kunnen voelen. Geen grappen maken dus waarmee je bepaalde religieuze groepen op de lange tenen trapt. Geen straattafereeltjes fotograferen waarop per ongeluk hoofddoekmeisjes in de weg lopen. Laat staan hangjongeren die in de weg hangen. Ook niet je vrijheid van meningsuiting oprekken tot openlijke steun aan de staat Israël, ik verzin maar iets extreems. Verder is het er heerlijk wonen, met veel groen en zo.

Maar toch was ik Nieuw-West na vele decennia wel een beetje zat. Heel veel maatschappelijke en culturele initiatieven zijn er voortdurend maar op gericht de jeugd niet te laten ontsporen of hun ouders 'bij de samenleving te betrekken'. Wat dan vervolgens weer niet lukt, want vooral bij de laagst opgeleiden is de motivatie dikwijls nihil. Krampachtig gesjor.

Het merendeel van de café's is van een droefstemmend, soms bijna louche niveau. De meest constante culturele factor is theater De Meervaart. Na de voorstelling sta je met je ziel onder je arm rond te kijken op een uitgestorven Osdorpplein.
Jammer dat ik niet van hiphop houd, dan had ik in dit stadsdeel mijn hart op kunnen halen. Om de inwoners niet al teveel te laten indutten, wordt er af en toe eens een crimineel omgelegd. Maar dat is overal tegenwoordig.

Amstelveen is een nieuwe uitdaging voor me. Daar was ik wel aan toe. Formeel ben ik nu geen Amsterdammer meer, maar over honderd jaar is dit hele gebied Amsterdam, dus waar hebben we het over. Het is nu fijn om naar 'de stad' te gaan, in plaats van dat die je in verschillende vormen wordt opgedrongen.

Geef een reactie: