Calamiteiten buiten het pashokje
Woensdag 22 September 2010 in categorie Persoonlijke notities
Gisteren wilde ik enkele nieuwe broeken kopen.
Bij de We Fashion was ik daarom druk doende in het pashokje, terwijl mijn zorgzame echtgenote mij van tijd tot tijd verschillende modellen en maten aanreikte.
Tweede broek halve prijs namelijk.
Omgekeerd doe ik dat aanreiken trouwens voor haar ook als het nodig is.
Dat u niet denkt dat ik zo'n ongeëmancipeerde lulhannes ben die zijn kleding door zijn vrouw laat kopen of uitzoeken.
Maar dit terzijde en ter bescherming van mijn imago.
Terug naar het pashokje.
Ik ben tot het besef gekomen dat je soms in een dermate geïsoleerde situatie kunt verkeren, dat de wereld om je heen kan vergaan zonder dat je ook maar iets in de gaten hebt.
Zoals dus in een pashokje.
Je komt buiten met je nieuwe broek, maar het hoeft al niet meer. Zoiets.
In mijn geval bleek er voor de winkel een gigantische commotie aan de gang te zijn.
Er stond een grote menigte, er was volop politie, er werden afzetlinten uitgerold, er hing een helikopter in de lucht, er klonken sirenes.
Snel scande ik de omliggende flatgebouwen op ingevlogen vliegtuigen.
Maar nee. Ook waren er geen andersoortige puinhopen te bespeuren.
Zoals daar kunnen zijn: uitslaande branden, overvallen geldwagens, gecrashte draaiorgels, af- of ingerekende zware criminelen van de landelijke opsporingslijst.
Niets van dat alles. Er lag een jonge vrouw op de grond. In stabiele zijligging, met een agente erbij.
Naast haar stond een jongetje een traantje weg te pinken.
Dat zag er toch wel bijzonder zielig en tragisch uit.
Ik had een foto kunnen maken, maar ik wilde niet meegaan in de hedendaagse hysterische sensatiezucht.
Er staat al genoeg op internet dat daar niet hoort.
Bovendien was mijn echtgenote erbij, dus moest ik mijn fatsoen houden.
Anders had ik het wel gedaan natuurlijk.
Ik weet nu nóg niet wat er aan de hand was.
Ik heb nog enkele omstanders indringend ondervraagd, maar daar werd ik niet veel wijzer van.
Ook aan de lokale nieuwszender heb je in dit soort gevallen helemaal niks.
Wél berichten over elke scheet van een wethouder, maar als de wereld vergaat zijn ze net aan 't lunchen.
Als ik weer eens in een pashok zit, zet ik mijn vrouw buiten op de uitkijk.
Dit overkomt me geen tweede keer.
| Tweet |
