Ontwaken in Wichsenstein

Donderdag 17 Juni 2010 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Religie

Nergens heb ik de laatste tijd de terreur invloed van de kerk zo indringend mogen ervaren als in het verder vredige dorpje Wichsenstein.

De kerktoren van Wichsenstein

Er staat een kleine RK-kerk. Eenvoudig van buiten, redelijk rijkelijk opgetuigd van binnen.
Over aanloop heeft de pastoor niet te klagen. Elke zondag is het volle bak.
Dit komt volgens mij vooral door de kerkklok. Die zwijgt alleen tussen tien uur 's avonds en zeven uur 's morgens. De rest van de tijd luidt hij uitbundig.

Ik verdenk de pastoor ervan dat hij de dorpelingen chanteert met het dreigement ook in de nachtelijke uren de klok te luiden als ze niet trouw naar de kerk komen.

Met 'uitbundig' bedoel ik dat de klok niet alleen op de hele uren slaat, maar ook elk kwartier aangrijpt om van zich te laten horen.
Eerste kwartier: één slag door de kleine torenklok.
Tweede kwartier: twee slagen door de kleine torenklok.
Derde kwartier: drie slagen door de kleine torenklok.
Hele uur: vier slagen door de kleine torenklok plus een substantiële bijdrage van de grote torenklok, die het aantal afgelegde uren voor z'n rekening neemt.
Om twaalf uur 's middags krijg je dus zestien slagen voor je trommelvliezen.

In Nederland hadden wij destijds de commotie rond de Tilburgse pastoor van de Heilige Margarita Mariakerk die zo nodig in alle vroegte de drie nog resterende gelovigen hun nest uit moest beieren voor de ochtendmis.
Of het gedoe rond de Amsterdamse Westertoren, waar de grachtengordelyuppen klaagden over het carillon.
Geloof me, dit alles was klein bier en peanuts vergeleken bij de torenklokken van Wichsenstein.

De toren vanuit Gods perspectief...

's Morgens om zeven uur is het ook feest. De kleine klok pikt nog even de vier slagen van het vorige kwartier mee, de grote torenklok beiert er zeven dreunende slagen achteraan.
Denk je dan alles gehad te hebben, begint er een oorverdovend gebeier dat minstens vijf minuten aanhoudt.
Zelfs God moet daar gek van worden.

En heus, het is maar een heel klein pittoresk kerkje...

Tags: