Besodemieterd
Maandag 17 Mei 2010 in categorie Persoonlijke notities
Soms ben je ergens op visite waar ook jonge kinderen rondlopen.
Als het brave kinderen zijn, zijn ze lief aan het spelen in een andere kamer of een tekening aan het maken.
Als het géén brave kinderen zijn, krijg je er als volwassene geen woord tussen en zijn ze ook niet lief aan het spelen.
Laat staan dat ze een mooie tekening aan je komen laten zien.
Aan dit soort kinderen wil ik deze keer geen woorden vuil maken.
Wanneer zo'n brave hummel je een mooie tekening komt laten zien, besef je hoe je zelf eigenlijk als kind besodemieterd bent. Want die tekening is natuurlijk helemáál niet mooi. Er is niet binnen de lijntjes gekleurd. De mensen op de tekening zijn stakerige figuren. Er is een schip uit het stoomboottijdperk. Aan de butsen te zien vaart het onder Liberiaanse vlag.
En al die ooms, tantes en ik ook maar roepen van halleluja en geweldig.
Positieve bekrachtiging heet dat. Want je kunt toch moeilijk tegen zo'n trotse koter gaan zeggen dat het waardeloos is. Dan zitten de ouders meteen weer met veel gejank en kindertrauma's. En dat willen we natuurlijk niet, want dan zijn de kinderen een volgende keer niet braaf meer.
De tekening moet ook opgehangen worden. Op het prikbord. Of op de koelkast onder een koelkastmagneetje. Daar moeten hij net zo lang hangen tot de kleine kunstenaar in kwestie het meesterwerk is vergeten en we het zonder scrupules kunnen wegflikkeren.
Hoewel... Mijn ouders deden dat bijvoorbeeld niet. Na hun dood kwamen we bij het ontruimen van hun huis nog tientallen kindertekeningen tegen.
Van onszelf.
Dat was toch wel weer vertederend.
Zij hebben destijds ook vast wel hallelujah en geweldig geroepen.
Terecht natuurlijk.
Een mogelijke oorzaak van het vreemdgaan van Jack de Vries vond ik in het archief:
| Tweet |
