Baantjesjagers

Naar mijn stellige indruk telt Nederland in de betere kringen een groot aantal baantjesjagers. Je komt ze tenminste altijd weer tegen in de meest uiteenlopende bestuurlijke functies.

Neem nu mevrouw Joan Leemhuis-Stout (VVD). Die zag ik gisteren ineens op televisie in haar hoedanigheid van voorzitster van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. De vorige keer dat ik van haar hoorde was ze overheidscommissaris bij de IJsselmeerziekenhuizen. Maar bij dit soort mensen sluit het één het ander niet uit natuurlijk, integendeel zou ik bijna zeggen, hoe meer baantjes hoe beter.

Mevrouw Leemhuis-Stout (VVD) kennen we vooral als de voormalig Commissaris van de Koningin van Zuid-Holland. Zij moest in 1999 aftreden vanwegde de Ceteco-affaire, waarbij de provincie bankiertje speelde met bijna 2 miljard (gulden) van onze belastingcenten. Toen het bedrijf Ceteco failliet ging was de provincie in één klap meer dan 47 miljoen gulden kwijt.

Dergelijke foutjes schijnen in de kringen van mevrouw Leemhuis-Stout (VVD) geen enkel beletsel te zijn voor de verdere carrière. Zo werd ze daarna lid van de Raad voor Verkeer en Waterstaat, voorzitter van de Raad van Toezicht van TNO, voorzitter van de NVZ (Nederlandse Verenigingen van Ziekenhuizen) en voorzitter van Cedris, brancheorganisatie sociale werkgelegenheid en arbeidsintegratie (bron: Wikipedia).
Maar dat is natuurlijk nog lang niet alles. Mevrouw Leemhuis-Stout (VVD) heeft nog minstens een stuk of tien andere nevenfuncties.

Is dit erg? Ja, tot op zekere hoogte is dit erg. Ten eerste is het aantal baantjes dusdanig hoog dat een normaal mens daar nooit voldoende aandacht en energie in kan steken. Dat blijkt ook weer herhaaldelijk bij affaires waarbij raden van toezicht het hebben laten afweten.

Ten tweede gaat het dikwijls om benoemingen. Daarbij lijkt men elkaar de baantjes toe te schuiven en is er niet of nauwelijks sprake van democratische controle. En dit terwijl deze mensen vaak veel macht en invloed hebben op allerlei terreinen.

Ook hebben de benoemingen dikwijls een hoog gehalte aan ongerijmdheid. Mevrouw Leemhuis-Stout (VVD) werd overheidscommissaris bij de IJsselmeerziekenhuis om te controleren of men daar goed op de centen past. Dit klusje werd dus uitgerekend toevertrouwd aan iemand die als Commissaris van de Koningin niet goed op de centen paste. En bovendien: is mevrouw Leemhuis-Stout van huis uit accountant? Nee, zij is landbouwkundige.

Heel slecht voor de democratie. Er bestaat een woord voor: nepotisme.

Tags:
baantjesjagers bestuur leemhuis nepotisme vvd

Geef een reactie: