De misser van Marcouch
Zondag 15 Juni 2008 in categorie Amsterdam Centraal
Amsterdam-Slotervaart - Over het algemeen heb ik onze stadsdeelvoorzitter Marcouch wel tamelijk hoog zitten. Hij doet erg zijn best. Maar laatst maakte hij toch een missertje.In een interview met het Parool verklaarde hij dat hij meer ruimte wilde voor religie op de openbare scholen. En dan vooral voor meer Islam. Gebruiken en feestdagen van moslims moesten worden gerespecteerd. Zelfs het dragen van een boerka moest bespreekbaar zijn.
Kijk, dat krijg je er nu van als je teveel in een God of Allah gelooft, dan kun je niet meer helder denken.
Wat Marcouch uit het oog verliest is het volgende. Mensen met een islamitisch of christelijk geloof mogen in dit land hun eigen bijzondere scholen stichten. Daar kunnen zij zich uitleven in hun eigen denkbeelden. Dat is vrijheid van godsdienst. De rest van de maatschappij is ook nog zo fideel om daaraan mee te betalen.
Maar in deze samenleving zijn ook veel mensen die helemaal niet gediend zijn van wat zij zien als religieus gebazel. Die willen onafhankelijk onderwijs. Die willen dat hun kinderen verschoond blijven van dwaaldenkbeelden als het creationisme, de hemel en de hel. Voor hen zijn er de openbare scholen. Religie wordt er onderwezen in het kader van maatschappijleer, van algemene ontwikkeling. Ouders die toch iets meer willen op religieus gebied, kunnen zelfs aparte godsdienstlessen aanvragen. Daar ligt de grens en mij dunkt dat de religie daarmee dan al ruimhartig genoeg is bedeeld.
In feite horen in het openbaar onderwijs helemaal geen religieuze symbolen thuis.
Net zo goed als religieuze ouders het recht hebben op religieus onderwijs voor hun kinderen, hebben niet-religieuze ouders een expliciet recht op scholen waar hun kinderen gevrijwaard zijn van religie. Dat is het openbare onderwijs. Als Marcouch dit niet beseft, heeft hij het Nederlandse onderwijssysteem niet goed begrepen. Dus even bijspijkeren Ahmed, anders kunnen we straks de schoolstrijd weer overdoen.
In feite horen in het openbaar onderwijs helemaal geen religieuze symbolen thuis. Dus niks hoofddoekjes, keppeltjes, kruisjes of 'bespreekbare boerka's'. Dat soort verkleedpartijen doe je maar in het religieus bijzonder onderwijs. Want binnen de openbare school moet juist de ruimte zijn om religieuze stromingen binnen de maatschappij kritisch ter discussie te stellen. Want in welke onderwijsvorm kan dat anders nog?
Weg bij de moskee
Ahmed Marcouch bedoelt het natuurlijk allemaal goed. Hij wil voor islamitische kinderen zo min mogelijk contrast tussen school en thuis. Hij wil het religieus onderwijs wegtrekken bij de moskee. Daar krijg je maar radicalisering van. Maar een moskee heeft toch óók een bestuur? Waarom zou je daarvan niet mogen eisen dat het zich loyaal opstelt tegenover de democratische samenleving?
Wanneer hij een discrepantie signaleert tussen de school- en de thuissituatie, mankeert er iets aan die thuissituatie en niet aan de school.
Tirannie
Het seculiere volksdeel heeft decennia geknokt om zich te ontworstelen aan de tirannie van conservatieve pastoors en dominees. Wat dat betreft is de import van orthodoxe islamitische opvattingen dus weer een behoorlijke stap terug. De vrouwen- en homo-emancipatie kan bijna weer opnieuw beginnen.
Populistisch extremisme
Marcouch wil met zijn ingreep in het openbaar onderwijs weliswaar het islamitisch extremisme tegengaan, maar hij vergeet dat hij daarmee tegelijk het populistisch extremisme aanwakkert. Want zoiets is natuurlijk koren op de molen van degenen die roepen over 'islamisering van de samenleving', dat wij straks allemaal 'met onze kop naar het oosten liggen' en meer van dat soort jankende onzin.
Dit alles leidt dus juist tot verharding en polarisatie.
Vrijheid van niet-godsdienst
Religie is een persoonlijke beleving. Andersdenkenden hebben het recht om ervan verschoond te blijven. Zij hebben recht op vrijheid van niet-godsdienst.
Stadsdeelvoorzitter Marcouch is de vertegenwoordiger van alle inwoners van Slotervaart. Wanneer hij tegelijk begaan is met de emancipatie, integratie en ontwikkeling van de islamitische inwoners, bewijst hij ze op de lange termijn een betere dienst door te wijzen op de enige plek die religie toekomt: achter de voordeur van de woning, het gebedshuis en de bijzondere school.
Gelukkig kreeg Ahmed Marcouch voor zijn opvattingen de handen niet op elkaar. Het is ook lastig om altijd de juiste koers uit te zetten. Moge dit stukje bijdragen aan verdere verlichting van zijn geestelijk leven.
Eh, amen...
| Tweet |
