Vloeken met boeken

Ik lees best veel boeken, maar de makke met mij is dat ik ze altijd weer vergeet. Met films heb ik dat ook. Dit heeft als voordeel dat ik boeken en films na verloop van tijd rustig opnieuw kan lezen en zien. Maar de keerzijde is dat ik nou nooit eens lekker de erudiete intellectueel kan uithangen, kwistig met citaten strooiend. Mensen die dat wél kunnen maken veel meer indruk in gezelschap.

Nóg 'cooler' schijnt het te zijn wanneer je hele stukken dialoog uit beroemde films kunt voordragen. In dat besef leert menigeen de nodige teksten uit z'n hoofd, want je maakt mij niet wijs dat ze dit in één keer oppikken.
Laatst werd ik nog om de oren geslagen met een lange quote uit Quentin Tarantino's Pulp Fiction over de hash in Amsterdam. Maar deze dialoog heeft dan ook inmiddels een dusdanige cultstatus dat hij zelfs in de WikiQuote staat. Het zou nou zo leuk geweest zijn als ik die zelf paraat had gehad.

De afgelopen week brak mijn zwakke boekengeheugen mij nog eens extra op. Ik ben bij vlagen een liefhebber van het spannende boek. Ik dook de boekhandel in, want ik moest na het eerste hoofdstuk uit Fado Alexandrino van António Lobo Antunes (knappe jongen die dát kan citeren!) het brein eventjes laten uitblazen met iets luchtigers van Arnaldur Indridason of Peter Robinson. Die hebben wat grotere letters.

Ik trof het: uitgeverij Signature gaf drie literaire thrillers naar keuze voor de prijs van twee. Een sympathiek aanbod, dat ik natuurlijk weer zo nodig moest verpesten. Toen ik namelijk vanmorgen aan het derde boek wilde beginnen bleek dat ik het al in de boekenkast had staan! Ik had 't al eens gelezen en nog wel zo kort geleden dat ik er nog te weinig van vergeten was! Stom, stom, stom! Dat is nu pas echt letterlijk gratis voor niks!

Gek genoeg wist ik toen ineens zomaar uit m'n hoofd een reeks vloeken uit stripboeken te citeren die ik lang geleden in mijn jeugd gelezen had!

Tags:
belezenheid boeken citaten citeren lezen

Geef een reactie: