de aardbeving als oplossing
Dinsdag 19 Juni 2007 in categorie Op reis
Een stukje over Israël roept in discussies hier en elders altijd uiteenlopende reacties op. Dat is niet verwonderlijk, want het Midden-Oostenprobleem is dermate complex, dat het bijna onmogelijk is om een afgewogen oordeel te vormen. Temeer omdat de situatie voortdurend verandert. Een scala van componenten speelt in dit conflict een dominante rol, zoals zelfbehoud, nationale en internationale machtspolitiek, religie in meer of minder fanatieke vorm, historie en niet te vergeten een flinke dosis mediterraan machismo. De buitenstaander die er een eerlijke en rechtvaardige mening op na wil houden gooit al snel de handdoek in de ring. Enkele doorzetters klampen zich vast aan internationale rechtsregels, historische rechtvaardigingen en vertekende journaalbeelden met meer of minder betrouwbare Midden-Oosten 'deskundigen'. Voorts heb je nog mensen die lijstjes bijhouden van de diverse misdaden die de verschillende partijen hebben begaan of de score van het aantal doden aan beide zijden. Daaruit wordt dan het eigen gelijk gedestilleerd. Men houdt er vervolgens verbeten aan vast, want anders moet je weer helemaal opnieuw beginnen met je analyses en je lijstjes.
Dit alles is vergeefse moeite. Neemt u van mij aan: iedereen heeft gelijk, maar je kunt er niks mee. Alleen een flinke aardbeving of andere natuurramp kan hier de kaarten opnieuw schudden en eventueel een hernieuwd perspectief op vrede bieden.
Zelf ben ik een groot voorstander van een onafhankelijke Palestijnse staat. Vooral omdat gewone burgers nu eindelijk eens recht hebben op vrede, economische voorspoed en goed onderwijs. Nederzettingen in bezet gebied moeten verdwijnen. Wanneer de Israëliërs zich veiliger voelen achter een muur, ze gaan hun gang maar. Maar dan wel op eigen grondgebied en niet op dat van een ander.
Tot zover de 'makkelijke' standpunten, waarover iedereen het wel eens kan zijn. Maar wanneer je in deze contreien verkeert, zie je onmiddellijk hoe dit nobele streven voortdurend, gigantisch, onuitputtelijk en fanatiek door werkelijk alle partijen wordt gefrustreerd. Die 'partijen' moet u overigens niet zien als overzichtelijke groepen, het zijn eerder georganiseerd samengeklonterde fanatici die het halen van het eigen gelijk tot levensdoel hebben verheven. Ten koste van letterlijk alles. De rest van de gewone bevolking lijdt eronder en kan er nauwelijks iets tegen beginnen. Want er is tenslotte maar één idioot nodig om letterlijk een bom te leggen onder een ontluikend vredesproces, zoals het verleden heeft bewezen. Vervolgens is er aan de andere kant dan altijd wel een minister te vinden die vindt dat hierop alleen een buitenproportionele gewelddadige repressaille moet volgen.
Haat, minachting, discriminatie, racisme en anti-semitisme zijn in dit gebied veel voorkomende emoties. Daar valt niet tegenin te praten, want wie zich eraan schuldig maakt heeft uit heden of verleden altijd wel een 'rechtvaardiging' paraat. Men legt kennelijk bij dat soort begrippen ook niet dezelfde maatstaven aan als wij dat in het 'beschaafde' Westen doen. Palestijnse strijdgroepen en het Israëlische leger gedragen zich uitermate gewelddadig en laten zich daarbij meestal niet hinderen door internationale conventies. Het voortbestaan van de staat Israël wettigt zo te zien alle middelen en er heerst de vaste overtuiging dat je elke klap met een veel hardere klap moet beantwoorden. Daarachter zit waarschijnlijk het onnavoelbare trauma van de holocaust. Die mag niet nóg een keer plaatsvinden.
Dat trauma wordt overigens voortvarend levend gehouden door extreme Palestijnen. Vorige week hebben we kunnen aanschouwen hoe de militanten van Hamas de eigen moslimbroeders van Fatah in Gaza een kopje kleiner maakten. Er is dus niet veel fantasie voor nodig om te bedenken hoe zij onder de Israëlische bevolking zouden huishouden wanneer zij eenmaal de kans zouden krijgen.
Daar sta je dan bijvoorbeeld als Europese Unie en dus ook als Nederland met je Geneefse conventies, routekaarten naar vrede en talloze VN-resoluties. Hoe treurig ook, in dit conflict gelden heel andere principes. Hier is geen plaats voor politieke correctheid en het Palestijntje knuffelen van Gretta Duisenberg en Anja Meulenbelt. Hier raken ze elkaar waar ze elkaar raken kunnen, dit is internationaal straatvechten tot de dood erop volgt.
Wanneer wij als Westerse wereld willen dat dit ophoudt, dan moeten we ook zo flink zijn om krachtdadig in te grijpen. Net zo begaan zijn met het Midden-Oosten als met Bosnië of Afghanistan. Maar op een of andere manier schijnt dit niet in het belang te zijn van de wereldvrede of zoiets. Gek is dat. Toch maar die aardbeving dus.
Ik stel voor: volgende maand, want dan ben ik hier weer weg.
Vanavond in Het Radiolog: Kunst als humanitair pressiemiddel in Israël.
Beluister het Radiolog van Verbal Jam elke woensdagavond om ±21:45 uur bij
De Avonden, het cultureel radioprogramma van de VPRO.
Aflevering gemist? Alle Radiologs kunt u als audiostream terugluisteren in de rechterkolom onder de kop 'Verbal Jam op de radio'.
Klik hier voor de inhoud van De Avonden van woensdag 20 juni 2007.
Het programma De Avonden is te ontvangen via Radio 6 op de kabel, met DAB-radio en als live stream op internet.
Beluister het Radiolog van Verbal Jam elke woensdagavond om ±21:45 uur bij
De Avonden, het cultureel radioprogramma van de VPRO.
Aflevering gemist? Alle Radiologs kunt u als audiostream terugluisteren in de rechterkolom onder de kop 'Verbal Jam op de radio'.
Klik hier voor de inhoud van De Avonden van woensdag 20 juni 2007.
Het programma De Avonden is te ontvangen via Radio 6 op de kabel, met DAB-radio en als live stream op internet.
| Tweet |
