Doen we de dokwerker maar weg?
Maandag 12 Maart 2007 in categorie Amsterdam Centraal
Op 25 februari herdachten we in Amsterdam de Februaristaking bij het monument van de Dokwerker. De Februaristaking van 1941 belichaamde het verzet van Amsterdam en omstreken tegen de deportatie van Joodse Amsterdammers en tegen het Nationaal Socialisme. Sindsdien staat de stad Amsterdam in belangrijke mate symbool voor de strijd tegen intolerantie, vreemdelingenhaat, discriminatie en anti-semitisme. Het is dan ook in die traditie dat ook in de huidige tijd onze burgemeester tijdens fricties tussen bevolkingsgroepen probeert 'de boel bij elkaar te houden'.
Dit jaar waren bij wijze van spreken de herdenkingstoespraken bij de Dokwerker nog niet afgelopen, of in ons nationale parlement begon zich een beschamende vertoning te voltrekken waarbij ondermeer de loyaliteit en integriteit van de voormalige Amsterdamse wethouder Ahmed Aboutaleb in twijfel werd getrokken. Had Amsterdam hiertegen niet een vlammend protest moeten laten horen? We hebben tenslotte een reputatie hoog te houden...
Misschien moet de gemeente Amsterdam inderdaad z'n stem eens verheffen. Want ook buiten het parlementaire debat neemt de sfeer tegen iedereen met een ander kleurtje of een andere mening behoorlijk onfrisse vormen aan. Aangemoedigd door de harde toon die Geert Wilders zich tegenwoordig permitteert, lijken de sluizen van het ongenoegen ineens wijd opengezet. Alles mag worden gezegd en geroepen, of het nu waar is of niet. En dan liefst nog zo onbeschoft mogelijk. Dit lijkt steeds meer op een hetze en die kant moeten we niet uit. Vooral omdat grote steden als Amsterdam straks de meeste last krijgen van het klimaat dat door lieden als Wilders wordt geschapen.
Het publieke debat beperkt zich niet meer tot borreltafel of verjaardagsfeest, we hebben nu immers internet. En dat internet is een niet te onderschatten factor in de stemmingmakerij die op dit moment plaatsvindt. Want op het Nederlandse stukje van dat internet staat iedereen met een tolerante en progressieve mening potentieel bloot aan een virtueel volksgericht.
Zo vergeleek journalist Francisco van Jole afgelopen vrijdag in het Vara-programma De Leugen Regeert de tactiek van Wilders met die van de Amerikaanse communistenjager McCarthy in de jaren vijftig. Bovendien vond hij dat Pim Fortuyn indertijd weinig wezenlijks te melden had gehad. Dat was natuurlijk tegen het zere been van de gelovigen. Binnen de kortste keren wemelde het gastenboek van het programma van de meest onbeschofte verwensingen. Uiteraard anoniem. Het vuurtje werd nog eens gretig opgepord door 's lands grootste patiëntenvereniging voor klachten in de onderbuik, het weblog GeenStijl.
Datzelfde weblog ging er ook niet mee akkoord dat de GroenLinks politica Xaviera Ringeling wat pittige kritiek uitte op Pim Fortuyn en Geert Wilders. Vrijheid van meningsuiting is tenslotte exclusief voorbehouden aan de fans van Wilders en Fortuyn.
Mevrouw Ringeling is van Arubaanse afkomst en vooral als allochtone andersdenkende moet je natuurlijk niet te veel praatjes krijgen, laat staan een linkse opvatting. Dan krijg je complimenten naar je hoofd als: teef, vuile hoerrr, lekker pijpmondje, kudthoer, de linkse zieligheidsgestapo, geef die hoer een andere nationaliteit en laat dr optyften naar dat land, links teringwijf, geborneerd stoephoertje, sterf pijpenkrul sterf, je bent een laffe linkse hond die ooit nog wel eens de verkeerde tegenkomt hoop ik!!!
En ik maar denken dat we in dit land door de wet worden beschermd tegen beledigingen en uitingen van racisme of seksisme. Hoe naief! Ik leer nu dat deze terminologie tegenwoordig heel gebruikelijk is en dat de anonieme helden deze toon ongetwijfeld ook aanslaan tegen hun baas of echtgenote. Toch? In elk geval heeft de Partij Voor dit soort Vrijheid de weg gebaand om het diepgefrustreerde gemoed eens onbekommerd te kunnen luchten! Sommigen weten daarbij zelfs het Stormfront rechts in te halen.
De Dokwerker kunnen we dus beter verpatsen aan een stel louche koperhandelaren, want afgaande op de uitspraken van Geert Wilders en zijn volgelingen gaan we andere tijden tegemoet. Hij 'doet wat hij doet en hij doet het nog twintig keer' roept hij vol bravoure. Als we dat vermenigvuldigen met een gepeilde achterban van zeventien zetels kunnen we een 'tsunami' (Wildersjargon) van onverdraagzaamheid verwachten.
Tijd voor een nieuwe solidariteitsstaking in Amsterdam? Voordat het wéér te laat is?
| Tweet |
