Geen Van Gogh herdenking graag!

Maandag 23 Oktober 2006 in categorie Amsterdam Centraal

Binnenkort is het twee jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. Gaan we dit weer in het openbaar herdenken? Ik hoop van niet. Vorig jaar is niet gebleken dat men erin slaagt daar een waardige gebeurtenis van te maken. Wie die 'men' precies zijn weet ik eigenlijk niet. Was dat de politiek? De vrienden? De familie? De collega's? In elk geval herinner ik mij een hoop gedoe over wie wél en wie niet welkom was.
Nee, laat maar zitten wat mij betreft. Het leidt alleen maar tot onnodige onrust en ondoordachte uitspraken.

Wat hebben we de afgelopen twee jaar al niet aan tamelijk onfrisse commotie zien passeren? Er moest een standbeeld komen, maar er was gedoe over de plek. Toen het standbeeld eenmaal was vervaardigd, was het weer niet goed of stónd het weer niet goed.
Daarnaast voltrokken zich schandaaltjes over het weigeren van een handdruk aan Verdonk, het verplicht spreken van Nederlands in de openbare ruimte, het dragen van hoofddoeken of ander camouflagetextiel, het al dan niet uitgenodigd zijn van Verdonk op de Dam, alwéér Verdonk die zich nooit meer in 'het Amsterdamse' heeft laten zien, verplichte inburgering, suikerfeest op tweede pinksterdag, integratie dit en dat en ga zo maar door. En telkens wond Nederland zich opnieuw op over al die onzin. Die Bouyeri wordt bedankt!

Sinds de moord zitten we opgescheept met een 'Islamdebat'. Daar zijn we óók zo fijn mee opgeschoten. Reactionaire standpunten over vrouwen, homo's en ongeboren vruchten zijn op de gristelijke Veluwe al eeuwenlang normaal. Ze worden door de rest van Nederland gewoon genegeerd als een stukje verknipte folklore. Maar zodra ze door de imam worden uitgesproken moet er ineens dringend 'ingeburgerd' worden.
In onze ijver om het internationaal terrorisme uit Verweggistan te koppelen aan onze Islamitische medeburgers zien we over het hoofd dat de geblondeerde koeienneuker Geert Wilders inmiddels ook behoorlijk radicaliseert en het politieke klimaat vergiftigt.

Ik ben dus tegen een openbare herdenking. Dat kunnen wij gewoon niet aan. Het houdt de onrust levend. En voor Theo hoeft het niet. Menselijk gesproken is de moord op hem een diepe tragedie, maar als het gaat om je plek in de historie kun je je als zwaarlijvige kettingroker eigenlijk geen beter einde wensen. Theo vergeten we nooit meer.
Nee, Amsterdam moet weer terug naar de nuchterheid.

Geschreven voor
Amsterdam Centraal.

Tags: