Getergd tot het uiterste
Woensdag 11 Oktober 2006 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Sommige mensen denken dat ze slim zijn.
Niet ik. Ik ken mijn plaats.
Maar anderen overschatten zichzelf qua slimheid.
Zoals de uitvinder van de anti-diefstalblokkering voor winkelwagens.
U weet wel, die automatische rem op het linkervoorwiel van zo'n karretje. Hij slaat aan op het moment dat je te ver de wijk in gaat naar de zin van de supermarkt.
Sinds gisteren weet ik dat degene die dit heeft bedacht gewoon dom is.
Ik loop met mijn afgeladen boodschappenwagen naar mijn auto.
Na een rondje supermarkt is een mens niet op z'n best, humeursgewijs, dat weet een kind.
Dan verdraag ik geen gesar door een boodschappenkar.
Maar dan blokkeert het wiel.
Mijn auto staat namelijk een stukje verder weg dan anders, want het is overal druk. De kar heeft daar geen boodschap aan en weigert verder te gaan.
De zware pakken melk, frisdrank en vla staren mij onthutst aan: wat nu?
Ik sleur de weerspannige winkelwagen geërgerd over de laatste meters asfalt.
Maar dan. Wanneer ik met de lege kar de terugweg aanvaard, blijft het wiel blokkeren. Het stuk plastic dat het wiel belemmert krijst en krast over de straat. Ik ben allang weer binnen het toegestane gebied. Maar de blokkering slaat niet los.
Een slimme uitvinder had dit voorzien. Maar ik moet kennelijk gestraft worden voor mijn illegale grensoverschrijding.
Geen wonder dat er in de wijk tientallen achtergelaten winkelwagens zwerven. Voor die luizige vijftig cent ga je dat ding niet op je nek nemen. Het systeem werkt dus contraproductief.
Zwetend en vloekend ros ik het manke winkelwagenkreng steeds harder over de stoeptegels.
Ik neem mij voor om het ding in een laatste krachtsinspanning hoog boven mijn hoofd te heffen en door de immense winkelruiten van de supermarkt te smijten. Ik ram de hele voorgevel eruit! Dat zal ze leren hun klanten te tergen!
Gelukkig besef ik op tijd dat mijn muntje er nog in zit.
En dat gun ik ze natuurlijk niet.
| Tweet |
