de huilebalken van ahold
Dinsdag 09 Mei 2006 in categorie Criminaliteit en recht

Ik heb geen medelijden. De rechtbank ook niet, hoop ik. Want dit is nu verantwoordelijkheid dragen. U weet wel, die zware verantwoordelijkheid waarmee altijd wordt geschermd wanneer waanzinnig hoge salarissen, bonussen en aandelenopties van topmanagers moeten worden goedgepraat. Dus áls er dan een keertje wordt afgerekend moet je niet janken. Topman Michiel Meurs jammert niettemin tot zijn rechters: "In weerwil van wat ook komen moge, voor mij gaat het leven verder. Mijn geluk zal ik zelf moeten vinden. Gelukkig bestaat het leven uit meer dan dat waar ik me vol overgave al die jaren voor Ahold heb ingezet."
U begrijpt, al zouden wij met Meurs willen meeleven, wij kunnen het niet eens. Want het is zoals hij zegt: zijn leven bestaat uit méér dan alleen Ahold. Zoals die paar miljoen ontslagvergoeding die hij destijds meekreeg. Die moet hij nu toch maar weer zien uit te geven.
Zoals het huwelijk met zijn vrouw, op wiens naam hij ijlings al zijn bezittingen zette toen de fraude aan het licht kwam. Het is nu extra belangrijk om geen bonje met haar te krijgen.
Nee, na zo'n ontslag val je als topman echt in een zwart gat, dat zal duidelijk zijn. Weliswaar is dat het lot dat honderdduizenden werknemers in dit land wel eens hebben ondergaan na jarenlange inzet en volle overgave, maar toch. Als hoge baas ben je er psychisch niet op ingesteld dat ook jij een keertje de zegeningen van de meedogenloze markteconomie aan den lijve ondervindt.
Maar kop op, Meurs! Je kunt altijd nog gaan vakken vullen!
Tweet |