Een bananenmonarchie
Maandag 16 Januari 2006 in categorie Politiek & Maatschappij
Nederland kijkt dikwijls ietwat laatdunkend naar ontwikkelingslanden. Stiekem natuurlijk, want je mag het niet hardop zeggen. We zijn ervan overtuigd dat wij bijvoorbeeld veel beter weten hoe je een democratie op poten zet. Want ontwikkelingslanden zijn in het populistisch spraakgebruik maar achterlijke culturen, de positie van de vrouw is schandelijk, de corruptie viert hoogtij en bij verkiezingen moeten we altijd waarnemers sturen.
Maar feitelijk is Nederland qua democratie zélf een ontwikkelingsland. Dat wordt ons weer eens ingewreven op het moment dat in Chili mevrouw Michelle Bachelet tot president wordt gekozen. Wijzelf slagen er alleen in een vrouw aan het hoofd van de regering te krijgen via het antieke systeem van erfopvolging.
Nederland heeft ook nog nooit één vrouwelijke premier kunnen produceren. Vele ontwikkelingslanden liggen wat dat betreft decennia op ons voor.
Zelfs het streng Islamitische Pakistan heeft al eens een vrouwelijke premier gehad, mevrouw Benazir Bhutto. En zij was bepaald niet de enige regeringsleider in een Islamitisch land. Kijk in de lange lijst met vrouwelijke premiers en presidenten door de jaren heen en concludeer wat voor een reactionaire bananenmonarchie wij eigenlijk zijn.
Het ziet er voorlopig ook niet naar uit dat wij een inhaalslag gaan maken. Naar verwachting zijn we eerst nog tot 2030 bezig met het gekibbel over de gekozen burgemeester. Tegen die tijd hebben waarschijnlijk zelfs de primaten op de Apenheul al een dame aan de leiding.
| Tweet |
