de eigen troonrede
Dinsdag 20 September 2005 in categorie Baanbrekende denkbeelden
Meneer Van Lummelen vond het eigenlijk helemaal niet zo'n gek idee, die troonrede. Dat kon hij best ook eens op gezinsniveau gaan toepassen. Hij zou plechtig in zijn leunstoel gaan zitten, vrouw, kinderen en huisdieren in gemeenschappelijke vergadering om zich heen verzamelen en hen toespreken over zijn voornemens voor het komend jaar. Hij zou uiteraard openen met: "Leden van het gezin Van Lummelen!".
Daarna zou hij allereerst de economische toestand van hun huishoudbudget doornemen. Die was niet rooskleurig. Om voor de toekomst een goede en betaalbare huishouding veilig te stellen was het noodzakelijk om flink te bezuinigen. Het lag in zijn voornemen voortaan boodschappen te doen bij Dirk in plaats van Albert Heijn. Van Lummelen zag zich gesteld voor een aantal centrale opgaven. Zo wilde hij het vervoer per fiets bevorderen en het gebruik van zijn auto ontmoedigen. Omwille van de energiebesparing stuurde hij het gezin voortaan een uur eerder naar bed. De duur van het douchen moest worden beperkt tot vijf minuten per persoon.
Met het oog op de noodzakelijke matiging werd het mobiele bellen van de kinderen teruggedrongen en zou hun zakgeld niet verder worden verhoogd dan een percentage voor inflatiecorrectie.
Zelf zou hij grootmoedig zijn seizoenskaart voor Ajax inleveren. Hij verwachtte tóch niet dat ze dit jaar kampioen werden...
Verder was de gezinstroonrede een goede gelegenheid om de schoolprestaties van de kinderen door te nemen. De laatste rapporten hadden niet aan de verwachtingen beantwoord. Integendeel, ze waren verontrustend slecht geweest. Hij zou de kinderen voorhouden dat onderwijs, onderzoek, kennis en innovatie van wezenlijk belang waren voor de gezinsproductiviteit. Wat dit laatste betreft vond hij tevens dat elk gezinslid zich mede verantwoordelijk moest tonen door meer flexibiliteit te betrachten bij het verrichten van karweitjes op de huishoudelijke arbeidsmarkt.
Ook de onderlinge verhoudingen moesten ter sprake komen. Het vertrouwen in zijn gezag was gedaald. Dit liet hem niet onberoerd. Hij streefde in dit opzicht naar een hernieuwd evenwicht. Samenleven op een vierkamerflatje vergde nu eenmaal respect voor elkaar. Verdraagzaamheid was van wezenlijke betekenis voor een goed functioneren van het gezin.
En dan natuurlijk de integratie. De omgang van zijn oudste dochter met een cultureel en religieus afwijkend geöriënteerd vriendje verderop in de straat was voor hem een bron van zorg. Om de duurzame ontwikkeling en stabiliteit binnen zijn familie ook voor toekomstige generaties veilig te stellen moest hij dus goed de vinger aan de pols houden. Hij was voornemens tijdens haar puberaal gescharrel bijzondere opsporingsmethoden sneller in te zetten en eventueel crisisbeheersingsoperaties niet te schuwen.
De omgang met zijn echtgenote wilde hij versterken en bevorderen. Het liefst had hij ook het in een recessie verkerende seksleven eens aan de orde gesteld, maar dat kon helaas niet waar de kinderen bij waren. Dat moest dan maar in 't achterkamertje gebeuren.
Voor het overige zag meneer Van Lummelen het idee van een eigen troonrede helemaal zitten. Totdat hij zich realiseerde dat zijn vrouw tijdens de Algemene Beschouwingen ongetwijfeld zou eisen dat zij volgend jaar de gezinstroonrede mocht houden. Zou je net zien dat tegen die tijd de economie weer opleefde en de resultaten van zijn maatregelen langzaam merkbaar werden. En wie ging er dan weer met de eer strijken? Precies: mevrouw Van Lummelen!
| Tweet |
