tasjesroof
Woensdag 19 Januari 2005 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
De zaak is bekend: de 19-jarige Marokkaanse jongen Ali el B. grist bij een vrouw een handtas uit de auto. De vrouw zet achteruitrijdend de achtervolging in en plet na vijftig meter de tasjesrover tegen een boom. Deze drieste tegenaanval overleeft hij niet.In een eerste opwelling denk ik: "Net goed!" Ik ben niet de enige. Hé, dat is een even verwerpelijke als interessante gedachte! Kennelijk staat voor mijn emotioneel rechtsgevoel de doodstraf op tasjesroven door Marokkaanse criminelen. Dit vraagt om een stukje zelfanalyse, want hier klopt iets niet.
Om mijn oordeel weer een beetje zuiver op de graat te krijgen stel ik mij voor hoe dit zou luiden wanneer de tasjesroof zou zijn gepleegd door een uitzonderlijk krasse bejaarde. Die heb je tegenwoordig. De vijfenzestigplusser wordt met turborollator en al gekraakt tussen boom en auto en gaat het hoekje om.
Tien tegen één dat een dergelijke dader op aanmerkelijk meer sympathie kan rekenen. De massale stille tocht door de Derde Oosterparkstraat zou inmiddels al achter de rug zijn.
Maar het is geen bejaarde. Het is een Marokkaanse jongen die nota bene dezelfde morgen nog voor de rechter heeft gestaan wegens een gewapende roofoverval. In het verleden maakte hij zich al vaker schuldig aan tasjesroof.
Zijn kompanen branden in het openbaar een kaarsje ter nagedachtenis van dit vreselijk verlies voor de samenleving. Ik vraag mij vertwijfeld af wat ik dáár nu weer van moet vinden. Wat is het toch een vermoeiende klus om altijd maar ethisch te blijven denken.
Een groep jonge criminelen van Marokkaanse afkomst heeft zich blijkbaar dusdanig gehaat gemaakt dat een groot deel van Nederland heimelijk applaudisseert wanneer één van hen het leven laat. Antilliaanse criminele jongeren mogen tegenwoordig op dezelfde twijfelachtige bijval rekenen. Het wachten is nu nog op de carnavalskraker 'Ali, laat jij m'n tassie effe los...'
Waar afkomst in ons oordeel geen enkele rol zou moeten spelen, hebben die groepen ervoor weten te zorgen dat dit tóch gebeurt. Hun misdadige activiteiten worden dikwijls gekarakteriseerd door meedogenloosheid en onverschilligheid.
Het brave deel van de Marokkaanse jeugd krijgt het telkens weer een stukje moeilijker. De vrouw die de crimineel doodreed zit nog in hechtenis. Voor menigeen is zij stiekem een heldin. Ga er maar aan staan als rechter...
| Tweet |
