droomtoestanden

Zaterdag 18 December 2004 in categorie Klein Proza

Nu klaagt men altijd wel over het waardeloze niveau van televisieprogramma's, maar onze dromen zijn toch ook niet meer wat ze geweest zijn. Huh, dromen? Ja, ik heb 't over dromen. Er mankeert altijd wel wát aan tegenwoordig.

Zo ging ik vannacht fijn een schaatstochtje maken in de Ronde Hoep. Dat is ergens bij Abcoude geloof ik. Zul je net zien dat m'n veters weer waren geknapt. Met moeite heb ik nog wat eindjes aan elkaar kunnen knopen. Verder wel lekker geschaatst hoor, daar niet van, maar ter hoogte van IJsselstein begon het ineens vreselijk te dooien. Moet je nagaan, dat lígt niet eens in dat gebied! Maar evenzogoed een decimeter water op 't ijs. Kon ik dat hele stuk naar Amsterdam terugklunen!
Nee, de dromen vandaag de dag zijn waardeloos. Want dan heb je ook steeds die gemakzuchtige herhalingen, van die dromen die telkens terugkomen. Heel irritant is dat. Het komt vast door de bezuinigingen dat we steeds hetzelfde krijgen voorgeschoteld. En als 't dan nog amusante dromen waren, maar 't zijn altijd van die B-dromen.

Dikwijls droom ik dat ik m'n auto nergens meer kan vinden. Dan kan ik me met geen mogelijkheid meer herinneren waar ik hem heb neergezet. Dat zou nog niet direct een ramp zijn, maar hij staat steevast in een gebied met betaald parkeren! En de parkeertijd is al uren verstreken! Dan ren ik wanhopig alle straten door, maar niks hoor. Voor hetzelfde geld hebben ze hem al weggesleept. Van die dingen dus... Als dat in 't echt zou gebeuren zou ik daar nachten van wakker liggen.

Of ik sta regelmatig voor de klas. Geen idee wat ik daar te zoeken heb, maar mijn dromen willen me kennelijk een lesje leren. Moet je niet denken dat 't lieve kinderen zijn die braaf en rustig doorwerken. Nee, ik kan natuurlijk weer geen orde houden. Ik schreeuw m'n longen uit m'n lijf om dat zooitje in 't gareel te krijgen, maar er is er niet eentje die luistert. Ze doen net of ik er niet sta. Feitelijk is dat natuurlijk ook zo, maar ondertussen word ik in m'n droom tóch geacht een beetje behoorlijk les te geven. Machteloos en de wanhoop nabij moet ik toezien hoe de tent gewoon wordt afgebroken door die gasten.

Aan de andere kant is het voordeel van een droom wél dat je nog stevige oorvijgen kunt uitdelen. Ik kijk niet op een pedagogische tik meer of minder, want die ouders komen gek genoeg toch nooit verhaal halen. Dat geeft dan weer een zekere voldoening. Ik leef me soms helemaal uit en 't gaat er regelmatig lekker ruig aan toe. Volgens mij letterlijk de dróóm van elke schoolmeester. Alleen begrijp ik dan niet wat zo'n droom bij mij te zoeken heeft...

De volgende ochtend word ik hevig zwetend wakker. Ik ben uitgeput, ik voel me als een natte dweil. Weet je wat? Ik meld me ziek! Ik blijf lekker in bed. Ik heb me tenslotte de hele nacht al de takken gewerkt!

[Aantal woorden: 537 - Aantal keer gelezen: 7]

Tweet

 

 

 

Geef een reactie: