lekker bij de tandarts
Woensdag 13 Augustus 2003 in categorie Gozertje
Ik was vandaag bij de tandarts. Onze tandarts is een vrouw. Ik ben niet bang voor de tandarts, want ze is wel een stuk.
De tandarts zit achter mijn hoofd als ik op die stoel lig en vlak naast me zit de assistente. Die heet Kristel. En Kristel is ook wel een stuk. En aardig. Ze hangen alletwee over mij heen als ze met me bezig zijn. Dat is een goede afleiding.
Mijn vader had ik in de wachtkamer gelaten, want die wil ik daar natuurlijk niet bij hebben.
De tandarts had lekkere parfum op. Maar ineens rook ik iets anders. Een beetje de lucht van een scheet. Niet heel erg, maar een klein beetje. Een vaag scheetje. Ik had niks gehoord.
Ik was het niet geweest, dat zweer ik! Dus moet de tandarts of Kristel er per ongeluk eentje hebben laten vliegen.
Dat had ik weer, zeg! Want als Kristel geen wind heeft gelaten denkt zij vast dat ik het was. Want tandartsen laten volgens haar natuurlijk nooit winden terwijl ik daar met mijn mond open lig.
En als de tandarts geen wind heeft gelaten denkt de tandarts óók dat ik het was. Want Kristel is haar assistente en assistentes laten ook nooit een wind. Ik krijg dus altijd de schuld van één van die twee. Daar was ik mooi klaar mee.
Nu ik erover nadenk was het vast Kristel. Want zo'n kleine wind is meer een hulpwind, een assistent-wind. Tandartsen laten volgens mij belangrijker winden. Maar die vrouwen vinden het natuurlijk een typische kind-wind. Kinderen krijgen altijd van alles de schuld.
Ik probeerde nog te zeggen: "Wie heeft hier een wind gelaten?" Dan weten ze meteen dat ik het niet was! Ja toch?
Maar ja, ik had dus mijn mond wijd open en ik kon alleen maar zeggen "ie-ee-ie-ee-i-e-aa-en?"
En de tandarts begreep er niks van en zei: "Ja, nog héél eventjes, ik ben zo klaar, momentje nog..."
En Kristel zei: "Dan kun je weer lekker naar buiten, de frisse lucht in!"
Haha! Verraaien! Zie je nou wel dat het Kristel was?
| Tweet |
