spreekbeurt
Zondag 12 Januari 2003 in categorie Gozertje
Ik heb een echte wetenschappelijke ontdekking gedaan geloof ik. Dat ging zo: ik zat lekker te neuspeuteren en op het moment dat ik zo'n fijne sliert uit mijn neus trok gingen mijn kaken vanzelf bewegen! Ik nóg eens proberen en ja hoor, daar gingen ze weer! Het zou dus best eens zo kunnen zijn dat het de bedoeling van de natuur is dat een mens zijn snot opeet.
Ik vroeg na schooltijd aan meester Kramer of ik daar een spreekbeurt over mocht houden. Dat had ik net zo goed niet kunnen vragen. Hij vond het een smerig onderwerp. De ouwe zak! Maar ik laat me natuurlijk niet zomáár wegsturen!
"Mijn spreekbeurt is goed voor een schonere klas!" zei ik dus.
Maar er kwam niks van in, zei hij. En hij wilde er niets meer over horen, want hij zat net werk na te kijken.
"Heeft u dan liever dat iedereen het gewoon onder z'n bank blijft smeren?"
Was nog even lachen, man, want hij stond meteen op en ging onder de tafeltjes kijken.
"U vergeet uw eigen bureau," zei ik. Natuurlijk maakte ik daarna meteen dat ik wegkwam, want humor heeft die man niet.
| Tweet |
