Archief: artikelen van
Donderdag 12 Februari 2004 in categorie Kunst en Cultuur
Sinds het bekende boek van
Anja Meulenbelt 'De schaamte voorbij' (1976) is het hek van de dam. Te pas en te onpas is iets aan iets
voorbij. Ik las op het Volkskrantweblog de titel “
De parelketting voorbij” van Hans Wansink. Er volgde zelfs nog een
deel 2 van die voorbije parelketting.
Ik kreeg hem toen wel even zitten, moet ik bekennen. Ik was duidelijk de kalmte en de zelfbeheersing voorbij. Enige vloeken fladderden door de kamer, mijn toetsenbord voorbij. Hoe fantasieloos kun je als schrijver zijn? Nou, héél fantasieloos blijkbaar. Een
heleboel schrijvers zijn de creativiteit voorbij, want even
googl'n levert met gemak de nodige ellende op die men allemaal voorbij is. Een kleine greep uit de voorbije collectie:
Echt hilarisch dan wel gênant wordt het wanneer de religie iets voorbij is:
Vanaf nu: verboden in te halen!
Woensdag 31 December 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Laatst las ik ergens iets van iemand die schreef 'dat hij niet zoveel met Amsterdam had'. Dan wordt het hoog tijd voor een inburgeringscursus, denk ik dan. Om te beginnen bij Eilers. Kijk eens aan, dat treft, want in het
Amsterdamse Gemeentearchief vindt nog tot 29 februari 2004 een tentoonstelling plaats met het werk van de
fotograaf Bernard Eilers (1878-1951). Het leuke is dat het gemeentearchief van Amsterdam steeds meer beeldmateriaal online zet, zodat u een belangrijk deel van de tentoonstelling ook gewoon thuis achter de computer kunt bekijken.
Bernard Eilers wordt terecht de Breitner van de fotografie genoemd. Niemand heeft de stad ooit zo sfeervol op de gevoelige plaat vastgelegd als hij. Het werd dan ook hoog tijd dat deze man eens duidelijk voor het voetlicht werd gebracht, want meestal worden de historische stadsgezichten van Amsterdam vooral in verband gebracht met de naam van Jacob Olie. Eilers was echter veel meer een kunstenaar.
Mijn vader heeft Eilers gekend en kwam beroepshalve bij hem over de vloer, tot op het laatst toe, toen Eilers al op zijn ziekbed lag. Het was een innemende man, met een enorme passie voor zijn werk en liefde voor de stad Amsterdam. Anderzijds was hij volgens mijn vader af en toe ook een niet te stoppen kletsmeier. Het is voorgekomen dat mijn vader in telefoongesprekken met Eilers ten einde raad de telefoonhoorn maar een tijdje op z'n bureaublad heeft gelegd. Onderwijl werkte hij stiekem door, want hij had als grafisch ontwerper zelf ook zijn deadlines, al heette dat toen nog niet zo. Maar voor het overige roemde mijn vader de kwaliteit van de drukwerkclichés die Eilers voor hem vervaardigde. En daar gaat het natuurlijk maar om: de kwaliteit van het werk. Dus ga ervan genieten!
En nog allemaal zónder Photoshop!
Donderdag 11 December 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Volgens mij gaat het niet echt lekker met de Nederlandse poëzie wanneer één persoon een te grote vinger in de pap heeft. Die ene persoon is Gerrit Komrij. Als Dichter des Vaderlands en samensteller van de mega-bloemlezing 'De Nederlandse poëzie van de 19e, 20e en 21e eeuw in 2000 en enige gedichten' doet hij het dichtend deel der natie voor zich beven. Zijn bloemlezing wordt beschouwd als een standaardwerk. Als je dáár in staat ben je een erkend dichter.
Lees verder...
Dinsdag 02 December 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Tot voor kort was ik niet zo fanatiek in het lezen van poëzie, moet ik bekennen. De schoonheid ervan is in het verleden effectief beklad door diverse docenten Nederlands, die allemaal gemeen hadden dat ze wilden weten “wat de dichter hier bedoeld had”. En wanneer de dichter volgens mij iets anders had bedoeld dan volgens de leraar werd dit meestal uitgedrukt in een onvoldoende.
De dichter
Karel Wasch komt de eer toe mij weer onder de bekoring van de poëzie te hebben gebracht. Hij is absoluut en met afstand mijn meest geliefde en bewonderde dichter. Bij hem hoef ik mij niet af te vragen wat hij heeft bedoeld, zijn woorden en zinnen schrijven rechtstreeks op mijn gemoed. Zo hoort poëzie voor mij te zijn, zonder een rationele vertaalslag tussen papier en lezer, niet telkens weer zinnen moeten overlezen, puzzelen en gissen wat voor kronkels uit het brein van de dichter ik nu weer dien te volgen. Als ik dàt wil koop ik wel een boekje met cryptogrammen en Zweedse doorlopers.
Karel Wasch weet zijn woorden en zinnen zo trefzeker te kiezen dat men direct een beeld op het netvlies heeft, een gevoel in het hart en een stemming in de ziel.
Eén van zijn meest geciteerde gedichten is bijvoorbeeld het gedicht
Misschien. Niet verwonderlijk, want het is voor velen direct herkenbaar.
Lees verder...
Maandag 01 December 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Eigenlijk is dit de week van de poëzie. Want er is geen periode in het jaar waarin er zoveel gedichten worden gemaakt als nu. Ja, hoor eens, zult u zeggen, dat is geen poëzie, dat zijn Sinterklaasgedichten, dat is rijmelarij...
Dat maakt niet uit, werp ik dan tegen, het is de enige week van het jaar waarin het Nederlandse volk zich massaal actief en productief met gedichten bezighoudt.
Grijp dus uw kans en zet uw favoriete gedicht bij Verbal Jam online in het reactiescherm. Het mag van uzelf zijn, van een andere dichter(es), al of niet gerenommeerd, het doet er niet toe.
Alleen hoop ik dat er geen dichters of uitgevers zijn die dan gaan zeuren over auteursrechten. Tegen hen zou ik met een valse grijns willen zeggen: wees blij dat je weer eens wordt gepubliceerd. Ja toch?
Gelieve niet door te slaan in uw enthousiasme.
Zaterdag 25 Januari 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Hoog tijd voor een nieuwe aflevering in de unieke serie 'Verbal Jam's Pophistorie op Postzegelformaat', want de liefhebbers laten we natuurlijk niet in de steek.
Kortom, u mag het weer zeggen: wie en welke groep?
O ja, copyright Verbal Jam
Maandag 13 Januari 2003 in categorie Kunst en Cultuur
Het afgelopen weekend was het weekend van de vallende popsterren. Gisteren doofde het licht van Maurice Gibb, vandaag moesten wij weer vernemen dat die knaap van T-Rex, Mickey Finn, zaterdag al was afgereisd naar het Rock-Walhalla.
Mocht u nog ambities hebben beroemd te worden in de muzieksector, dan zou ik me nog maar eens bedenken. Je schijnt er niet oud mee te worden. Menige necrologie van een te vroeg overleden idool staat vooral in het teken van drugs- en drankverslaving.
Ik heb altijd zo'n vermoeden gehad dat de inname van grote hoeveelheden drogerende middelen door de gevierde artiesten dikwijls bittere noodzaak was, de keerzijde van de glamour.
Ga maar na: ziet ú zichzelf al staan voor volle stadions? Ik stond als kind al te shaken wanneer ik een blokfluitdeuntje tussen de schuifdeuren ten beste moest geven. Heeft ú nooit eens een off-day, waarop je je dermate beroerd voelt dat een optreden wel het laatste is waarop je zit te wachten? Niet zeuren, je hebt een contract. Niet kotsen maar doorspelen!
Lijkt het ú een eitje om de wereld rond te toeren en maandenlang in verschillende hotels te wonen? Altijd weer die stress overwinnen, de angst onderdrukken. Slechts weinigen zijn erop gebouwd en dan is een lekker dempend hulpmiddeltje snel genomen.
Nee, volgens mij is het poppodium op de lange duur een tragisch slagveld...
Dus vraag een second opinion voor je je opgeeft voor Idols...
Sinds het bekende boek van Anja Meulenbelt 'De schaamte voorbij' (1976) is het hek van de dam. Te pas en te onpas is iets aan iets voorbij. Ik las op het Volkskrantweblog de titel “De parelketting voorbij” van Hans Wansink. Er volgde zelfs nog een deel 2 van die voorbije parelketting.
