death of a playwright

Zaterdag 12 Februari 2005 in categorie Kunst en Cultuur

Donderdag overleed een van de belangrijkste toneelschrijvers van de vorige eeuw, Arthur Miller op 89-jarige leeftijd. Opzienbarend was natuurlijk zijn huwelijk met Marilyn Monroe, maar het beroemdst werd hij door het stuk 'Death of a Salesman'.
In 1985 werd hiervan door de Duitse regisseur Volker Schlöndorff een filmversie gemaakt, met Dustin Hoffman en John Malkovich. Voor mij staat deze in het rijtje 'meest indrukwekkende films'. Ook schijnt er een bewerking voor televisie te zijn gemaakt.
De film is nog verkrijgbaar op DVD, dus als u hem ergens in de winkel of videotheek ziet liggen: een aanrader voor de liefhebbers van oprechte dramatiek. death of a playwright

de eenden van stenvall

Woensdag 12 Januari 2005 in categorie Kunst en Cultuur

In het programma Close Up zond de Avro op 2 januari een documentaire uit over de stripheld Donald Duck. Daarin was tevens te zien hoe de eend een prominente plaats had gekregen in het werk van andere kunstenaars. Eén van hen was Kaj Stenvall uit Finland.

Stenvall schildert al jaren achtereen figuren in prachtig verstilde, melancholieke decors. Al zijn 'personages' hebben echter een Donald Duck-achtig hoofd. Een dergelijke aanpak zou gemakkelijk tot verveling bij de kijker kunnen leiden, in de trant van: nu weten we het wel. Niet bij Stenvall. Zijn werk ontstijgt het karikaturale van de stripfiguur. Heel knap weet hij al die eendenhoofden opmerkelijke gelaatsuitdrukkingen mee te geven, gezichten die secuur een bepaalde gemoedstoestand weergeven. Bij vrijwel elk schilderij spreekt de non-verbale expressie boekdelen. Leuk om langdurig te bekijken.
de eenden van stenvall

helft van de hoop vervlogen

Dinsdag 07 September 2004 in categorie Kunst en Cultuur

Ik had er niet over willen schrijven, want iedereen deed het al. Maar het liet mij de afgelopen dagen niet los. Telkens weer die prachtige herinneringen aan de eerste voorstellingen in het Shaffy Theater in Amsterdam (nu weer braaf Felix Meritis).
We zaten op de lage smalle bankjes en raakten buiten adem van het lachen. De teksten waren vernieuwend scherp, hard, gedurfd. Het waren liedjes en woorden die onze generatie nodig had. Ze hielpen ons verder, gaven ons zelfvertrouwen. Geen taboe bleef onbesproken, ongezongen. De oude Grote Drie waren van onze ouders, maar zij waren van ons, zij waren een keerpunt in het Nederlandse Cabaret.
En nu is de helft daarvan voorgoed vertrokken, heeft hij zijn laatste buiging naar het publiek gemaakt. Zijn leven was als zijn voorstellingen, in het hoge tempo van de popmuziek, bijna teveel om allemaal bij te houden. Het verging mij als de anderen, er kwam een vloek over mijn lippen toen ik het hoorde. Een deel van onze hoop in bange dagen is dood. Staande ovatie voor wat hij ons gaf.
helft van de hoop vervlogen

in opspraak

Vrijdag 11 Juni 2004 in categorie Kunst en Cultuur

Ik moet even reclame maken voor de nieuwe gedrukte editie van het literair tijdschrift OpSpraak. Dat is puur eigenbelang, want er staan bijdragen in van mijn hand, zoals dat heet. En omdat dit nieuwsfeit anders aan de aandacht der natie onsnapt moet ik zo onbeschaamd zijn het zelf te berde te brengen.

"Vertel, vertel!" zou Bert Visser nu meteen roepen. Nou, allereerst maakte ik samen met de dichter Karel Wasch een interview met niemand minder dan de mooie podiumdichteres Tjitske Jansen. Dat 'mooie' zeg ik alleen bij om de mannelijke poëziekenners jaloers te maken, dat begrijpt u wel. Maar het gáát natuurlijk om haar werk.

Nou, en verder doe ik dan ook nog een stukje kort proza: 'De kunst van het rechtlijnig fietsen'. U merkt: het kan niet op.

OpSpraak ligt binnenkort bij 'de betere boekhandel'. Als ze het niet hebben is het geen beste boekhandel, laat staan een betere.
in opspraak

gekken en dwazen

Woensdag 28 April 2004 in categorie Kunst en Cultuur

"Een inrichting is als een spiegel van de ziel" lees ik. Dat is een mooie gedachte, overweeg ik. In de inrichting wordt de ziel van de patiënt gereflecteerd zodat deze inzicht krijgt in zijn problemen, begrijp ik.

Fout. Ik lees deze gedachte niet op de site van een psychiatrische inrichting, maar op die van Jan des Bouvrie. En zodra het alleen maar over woninginrichting blijkt te gaan wordt het een heel banaal zinnetje. Net zo nietszeggend als al die ontwerpen van Jan des Bouvrie. Zijn werk gaat ten onder aan de veelheid. Heel Nederland is ontworpen door Jan des Bouvrie.
Je hebt witte verf en witte verf van Jan des Bouvrie. Het verschil is duidelijk te zien:



gewoon wit         jan des bouvrie wit

Je hebt lelijke telefoons en je hebt lelijke telefoons van Jan des Bouvrie. Je hebt een lelijke kaasschaaf en je hebt een lelijke kaasschaaf van Jan des Bouvrie. Het gaat er ook niet om hoe het eruit ziet, het gaat erom dat er Jan des Bouvrie op staat. Dan is het minstens twee keer zo duur.
Jan des Bouvrie is al lang geleden opgehouden een ontwerper te zijn. Gelijk heeft hij. Zijn naam ergens opzetten volstaat. Het volk met teveel geld wil bedonderd worden en is tevreden. En Jan dus ook.

Maar ondertussen word ik er wel een behoorlijk gestoord van om aan zo'n beetje elk object in Nederland de naam Jan des Bouvrie gerelateerd te zien. Ik pleit dan ook voor de instelling van een keurmerk op producten die nog niet door Jan des Bouvrie zijn ontworpen. Iets in de trant van 'Gegarandeerd Bouvrie-vrij'. Het zou namelijk mooi zijn wanneer het juist een aanbeveling wordt wanneer iets niet door Jan is vormgegeven. Dat je dan de mensen overal in winkels hoort zeggen: "Goh, geweldig! En zo prachtig Non-des-Bouvrie!" Hoog tijd dus voor de Bouvriebevrijding, het zou een opluchting zijn voor ons land.

Gekken en dwazen schrijven hun naam op deuren en glazen. Nòg gekkeren en dwazeren laten zich voor veel geld belazeren. En zo zijn we toch nog terug bij die inrichting.



Update: Dille maakte naar aanleiding van dit stukje een handige button voor op uw site:




gekken en dwazen

ambitieus kunstproject

Woensdag 28 April 2004 in categorie Kunst en Cultuur

Van tijd tot tijd doe ik een art project onder de titel Out of Reality. In dat kader komen soms de meest waanzinnige concepten op mij af. Die werk ik dan uit in een volume, een soort hoofstuk zeg maar. In het eerstkomende volume maak ik mijzelf bijvoorbeeld een dag lang tot het centrum van een belangrijke historische gebeurtenis. De datum van dit volume wordt 1 mei 2004 en is getiteld: Ik ben Europa. Waarom die titel in het Nederlands is begrijpt u zometeen.

ambitieus kunstproject Lees verder...

brandend maagzuur

Donderdag 15 April 2004 in categorie Kunst en Cultuur

De Volkskrant houdt mij via email elke dag op de hoogte van het belangrijkste nieuws. Ze tippen mij ook over de film van de dag. Dit keer is dat Heartburn. Ik klik op het linkje en kom vervolgens uit bij Cinema.nl. Daar staat een redelijk positieve beschrijving van de film. Kan ik me niet voorstellen.
Ik blader door de VPRO-gids. Heartburn is zowaar ook bij de VPRO de film van de dag! Hé, dat is bijzonder eigenaardig: de beschrijving is exact dezelfde als die bij Cinema.nl. Laat ik nou gedacht hebben dat ze bij de VPRO zèlf heel veel verstand hadden van films?
Mocht u van plan zijn de 'adviezen' van de Volkskrant, van Cinema.nl of de VPRO op te volgen en te gaan kijken: niet doen!
Ondanks het feit dat in deze film Meryl Streep en Jack Nicolson meespelen is dit het grootste cinematografische wanproduct dat ik ooit heb mogen aanschouwen. Nog nimmer heb ik zo'n vervelende, saaie, slaapverwekkende neuzelfilm gezien. U bent dus gewaarschuwd. Tijdverspilling. Zoek maar wat anders uit.

brandend maagzuur