De scheurkalender

Van Sinterklaas had ik een poëziekalender gekregen.
Een scheurkalender van Meulenhoff.
Op zich een mooi gebaar van de goedheiligman.
We hebben de kalender een prominente plek op ons toilet gegeven.
Iedere morgen bij de ochtendplas
worden wij verrast met een nieuw gedicht.

Het probleem is alleen dat dichters over het algemeen
blijkbaar niet van die opgewekte mensen zijn.
Althans niet bij uitgeverij Meulenhoff.
Bijna elke dag is er dood en drama of depressie.
Dat is natuurlijk niet zo'n fijn begin.

De overlast van Ivo Opstelten

Onlangs las ik in de krant dat onze minister van Veiligheid en Justitie, Ivo Opstelten, weer een stukje van onze rechtsstaat gaat afbreken. Zijn grote voorbeeld was Piet Hein Donner, die op dit gebied ook al het nodige sloopwerk heeft verricht.

Ivo Opstelten maakt de toegang tot de rechtspraak voor de gemiddelde Nederlander nog wat moeilijker dan ie al was.
Hij heeft zich namelijk voorgenomen om het griffierecht voor een gang naar de rechter eens even flink te verhogen. Naar de kantonrechter kost je minstens 125 euro, bij de bestuursrechter begint het bij 500 euro.

Belletje trekken voor Jezus

Er stond een mevrouw in de hal van ons flatgebouw. Ik schatte haar iets voorbij de pensioengerechtigde leeftijd.
Zij was keurig gekleed. Ik groette haar op weg naar buiten.
Behulpzaam vroeg ik of zij iemand zocht, want zij staarde naar de naambordjes naast de belknopjes.
Bij ons zijn dat er enige tientallen.
Maar nee, degene die zij zocht had zij al gevonden zag ik ineens, want in haar hand hield zij oranje flyers met de naam Jezus in koeienletters erop.
Misschien is het oneerbiedig als ik de term koeienletters gebruik om de typografie van het woord Jezus te beschrijven, maar dat hoor ik dan te zijner tijd wel.

Kuddegedrag

Geschreven voor weblogmagazine about:blank

Af en toe valt mij op dat webloggers en twitteraars soms merkwaardig kuddegedrag vertonen. Ze nemen namelijk heel snel absurde gewoontes en regeltjes van elkaar over.
Zo ontstond ergens in het begin van het weblogtijdperk een bepaald taalgebruik. Men ging Engelstalige uitdrukkingen letterlijk in het Nederlands vertalen.
'It kicks ass' werd 'het schopt kont'.
En meer van dat soort uitdrukkingen.
Er was al spoedig een grote schare aanhangers.
De gewoonte is inmiddels in onbruikt geraakt.
Wees blij, want het maakt geen bijster snuggere indruk, hoe komisch bedoeld ook.

De woonboot als beschermd stadsgezicht

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Bij Amsterdam Centraal zijn er verscheidene lezers die behoren tot het gilde der woonbootbewoners.
Hierdoor heb ik voor dit onderwerp een bijzondere belangstelling ontwikkeld.
Wonen op het water kan bijzonder idyllisch zijn.
Op mijn omzwervingen door Amsterdam kom ik soms unieke exemplaren tegen.
Kunstwerkjes bijna, die zelfs de meest fervente tegenstanders van wonen op het water zouden moeten doen inzien dat deze woonboten een unieke bijdrage leveren aan ons werelderfgoed.
Vandaag presenteer ik u een werkelijk prachtige woonboot aan de Jacob van Lennepkade, want ik heb er natuurlijk een foto van gemaakt.
Bij het Stadsdeel zou ik ervoor willen pleiten deze uit te roepen tot beschermd stadsgezicht...

Een vervelend mannetje

Wat is onze minister van Binnenlandse Zaken toch eigenlijk een vervelend mannetje.
Niet van vandaag op gisteren, maar al jarenlang.
Op diverse ministeries heeft Piet Hein Donner zich ingespannen om mensen het leven zuur te maken.
Bij voorkeur mensen die het niet zo breed hebben.
Onder 'niet zo breed' moeten wij ook de middeninkomens verstaan, want vergeleken bij het inkomen van Donner zijn de meeste salarissen een stuk smaller.

Volgens mij heeft Donner tijdens zijn diverse ministerschappen maar weinig gedaan waar het volk echt vrolijk van kon worden. Altijd was het afknijpen, inperken en bezuinigen.

Hoofddoekjes zijn best geil

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Laat ik het nog eens over de hoofddoekjes hebben, want sommige politici slagen er maar niet in om in het reine te komen met dit onderwerp. Verbazingwekkend hoe de discussie zich in de krantenkolommen wist te handhaven temidden van het tsunami- en oorlogsgeweld.
VVD-raadslid Werner Toonk maakte in de raad, maar vooral binnen zijn fractie, een statement door met een hoofddoek in de raad te verschijnen.
Helemaal duidelijk was dit statement mij aanvankelijk niet, want het leek eerder alsof hij in bijbehorende outfit op zijn skateboard naar de vergadering was gekomen.
De hoofddoekkwestie was weer uit de mottenballen gehaald door kamerlid Jeanine Hennis, die vond dat de overheid onafhankelijkheid moet uitstralen en dat de hoofddoek daarom niet gedragen mag worden door baliemedewerksters op het stadhuis.
Het leidde tot verdeeldheid binnen de Amsterdamse VVD-fractie. De ene stroming vindt dat de overheid onafhankelijk moet zijn, de andere vindt dat een verbod in strijd is met het liberale gedachtegoed.
Voor beide standpunten is wat te zeggen wanneer je zo nodig principieel wilt zijn, maar in de praktijk is de discussie allang achterhaald.