Archief: artikelen van
Maandag 19 September 2005 in categorie Media
Onlangs werd ik aan het denken gezet door het programma '
Wegmisbruikers'. Dat lijkt u misschien iets teveel eer voor een dertien in een dozijn programma, maar dit keer viel mij toch iets op.
Voor degenen onder u die hun kijkgedrag beperken tot het consumeren van diepgaande cultuur- en discussieprogramma's eerst eventjes een korte toelichting.
'
Wegmisbruikers' achtervolgt met de camera van de politiewagen lieden die zich bezondigen aan extreme snelheidsovertredingen en ander asociaal verkeersgedrag. Een kloon van '
Blik op de Weg' dus, maar dan zonder die saaie 'diepte-interviews' van Leo de Haas met de daders. Daar zit de kijker niet op te wachten. Die wil gewoon hup, actie, volgende spectaculaire achtervolging.
Bij '
Wegmisbruikers' hebben ze dat begrepen en dus flitst in rap tempo de ene na de andere wegpiraat met 180 kilometer per uur over het scherm. Af en toe mag verkeersofficier van justitie Koos Spee tussendoor nog iets vermanends zeggen, maar dat is alleen om de sensatiezucht te camoufleren.
Lees verder...
Zondag 18 September 2005 in categorie Beeld en Geluid
Ja jongens en meisjes, vroeger, vroeger hadden wij het op school een stuk zwaarder dan jullie! Als wij een grote bek hadden tegen de leraar, werden we voor straf een paar uur in de hoek gezet. Of je moest een poos te kijk staan voor het front van de klas. Dat waren barre ervaringen, want een enkele keer kwam het zelfs voor dat ze je gewoon vergaten! Zoiets kon behoorlijk uit de hand lopen. Pas de volgende morgen kwam de leraar erachter dat jij nog in de hoek stond. En dan nóg moest je netjes je vinger opsteken om te vragen of je nou eindelijk een keer mocht plassen.
Vandaag kwam ik langs een school waar ze vijftig jaar geleden een paar van die lastpakken in de hoek en voor de klas hebben gezet. Niemand heeft ooit meer naar hen omgekeken. Dát waren nog eens tijden!
Lees verder...
Zaterdag 17 September 2005 in categorie Verhelderende Gesprekken
De Klaagbuurman laat weten:
“Ja, nog effe over dat wijffie van die catering, dat mokkeltje dat ontvoerd was dus, hoe heet ze... Juist, die Claudia Melchers, die bedoellik. Dat vinnik dus een hele rare zaak. Niet dat ze ontvoerd werd, want daar kun je dus op wachten als je vader een half miljard heb. Dat is bijna uitlokking. Hoe komt zo'n vent eigenlijk aan zoveel geld? Op mijn loonstrokie komt dat nooit voor. Dat ken die vent toch nooit eerlijk verdiend hebbe? Zoiets gaat altijd over de rug van een ander, neem dat maar van mij an. Maar goed, ik vinnet dus raar dat wanneer zo'n rijke madam wordt ontvoerd, er gelijk zestig wouten op die zaak worde gezet! Anders lopen ze óók zo hard niet. As er bijvoorbeeld weer 's zo'n buitenlandse vader z'n kind naar Marokko of Egypte ontvoert moet je minstens bij Tros Vermist langs om de zaak een beetje in beweging te krijge... Dan mag je al blij zijn als er één diender tijdens z'n kakpauze op de plee effe dat dossier doorleest. Ja toch? Tegen de tijd dat zo'n moeder haar kind weer terugziet komt ze erachter dat ze bij wijze van spreke al veertien achterkleinkinderen heeft. Als ze dat kind ooit nog terugziet tenminste...
Nee, hier deugt niks van. Dit is je reinste klasserecherche zeg ik u!”
Vrijdag 16 September 2005 in categorie Schandelijke taferelen
Belangrijke gebeurtenissen worden altijd rechtstreeks op televisie uitgezonden. Kenden we tot dusver vooral voetbal, Elfstedentocht, Prinsjesdag, aanslagen, royalty en andere rampen, tegenwoordig wordt ook het opentrekken van beerputten live op het scherm gebracht. Afgelopen donderdag mochten we aanschouwen hoe dit in de Tweede Kamer gebeurde tijdens het debat over het falen van justitie in de zaak van de moord op de tienjarige Nienke Kleiss in het Schiedamse Beatrixpark (22 juni 2000).
Wat daarbij het meest stinkt is niet alleen het ontlopen van verantwoordelijkheden, maar vooral ook de dieptreurige taakopvattingen binnen beroepsgroepen die geacht worden integer en betrouwbaar te zijn.
Lees verder...
Donderdag 15 September 2005 in categorie Beeld en Geluid
Het studiejaar en daarmee de ontgroeningsperiode is begonnen. De diverse corpsballenclubs in den lande onderwerpen hun kandidaat-leden weer aan een breed scala vernederingen. Zo zagen fotograaf
Thomas Schlijper en ik dinsdagavond een colonne in smoking geklede slachtoffers in ganzenpas door de stad marcheren. Zij scandeerden op de maat van hun voetstappen iets onverstaanbaars, maar het zal ongetwijfeld een verbale zelfkastijding zijn geweest.
Wij erop af! Schlijper met zijn grote Canon en ik met mijn kleine Canon. Verschil moet er tenslotte zijn. Op de Kloveniersburgwal, vlak voor de Oudemanhuispoort haalden wij ze in. Wij richtten onze Canonnen, maar dat viel niet in de smaak bij de begeleidende ouderejaars studenten. Zij namen alvast een voorschot op de bestuurlijke arrogantie die hoort bij hun toekomstige functies in de upperclass van de maatschappij en maakten ons met handen voor de camera's duidelijk dat fotograferen niet mocht.
Lees verder...
Woensdag 14 September 2005 in categorie Politieke Portretten
De regering is van plan in de toekomst de 25 politiekorpsen in ons land nationaal aan te sturen. Nu doen de burgemeesters dat nog, maar de regering denkt het zelf beter te kunnen. Na het overhoop halen van talloze andere maatschappelijke geledingen, van ziektewet tot woningbouw, is nu de politie aan de beurt. We kunnen slechts vrezen voor de afloop.
De regering heeft zich bij dit alles laten adviseren door de Commissie Leemhuis. Mevrouw Joan Leemhuis-Stout (VVD) kennen we nog als de commissaris van de koningin in Zuid-Holland die in 1999 moest aftreden vanwege de Ceteco-affaire. Bij deze kwestie had de provincie bankiertje gespeeld en dat was geheel misgegaan. De provincie is waarschijnlijk nu nóg aan het afbetalen...
Lees verder...
Dinsdag 13 September 2005 in categorie Criminaliteit en recht
Wie op een mooie nazomerdag als deze, zo vlak na de vakantie, de deur uit stapt moet haast wel getroffen worden door het levendige straatbeeld dat hij of zij daar aantreft. Naast het winkelende publiek dat in fleurige kledij langs de winkels flaneert zijn het vooral ook de personeelsleden van de winkels en bedrijven zelf die op straat zijn terug te vinden, babbelend met elkaar, de buren of zomaar een voorbijganger. Als levende uitstallingen bewegen zij, al of niet behangen in de huiskleuren van hun bedrijf, voor de etalages en gevels heen en weer, alsof ze klaar staan om aarzelende klanten of cliënten vastberaden naar binnen te trekken.
Lees verder...
Onlangs werd ik aan het denken gezet door het programma 'Wegmisbruikers'. Dat lijkt u misschien iets teveel eer voor een dertien in een dozijn programma, maar dit keer viel mij toch iets op. 
