Ik blog, dus ik besta
Geschreven voor weblogmagazine about:blank
Zondag 04 December 2011 in categorie Incrowd: over webloggen, Elders gepubliceerd
Webloggen zou een aparte stroming in de literatuur moeten zijn. Of in elk geval een méér serieus erkende branche in het schrijfbedrijf. Het vergt namelijk talent, discipline, vakmanschap en volharding om jarenlang met regelmaat een mooi stukje 'klein proza' te produceren. Dat verdient serieuze erkenning.
Ik verdiep mij niet veel in buitenlandse blogs, maar ik heb niettemin de indruk dat het blog in de Verenigde Staten inmiddels een fenomeen is met een eigen plek tussen de krant, het boek en het tijdschrift. Een aparte 'kunstvorm' zogezegd. In Nederland is dit helaas veel minder het geval.
Hoe zou dat komen? In de eerste plaats waarschijnlijk doordat in ons land het begrip bloggen een nogal negatief imago heeft overgehouden aan de dominantie van 'shocklogs' als Retecool en later GeenStijl. Op zichzelf een kunst en een genre op zich, maar hierdoor zijn de andere 'genres' in de verdrukking gekomen en werd bloggen synoniem voor sensatie en reltrappen.
Een andere reden is de opkomst van andere sociale media, zoals Twitter, Hyves en Facebook. Miljoenen mensen hebben de drang zich persoonlijk te manifesteren op internet. Aanvankelijk werd een weblog gezien als vehikel voor die behoefte. Het verklaart het succes van webstreepjelog-blogs. Maar elke dag min of meer gedwongen een 'opstel' schrijven bleek voor de meesten op den duur een martelgang. Eigenlijk waren ze geen schrijvers.
Twitter, Hyves en Facebook waren voor hen de bevrijding. Vanaf dat moment kon het kort en simpel.
Zo te zien is nu de tijd aangebroken dat geleidelijk de bokken van de schapen worden gescheiden, zonder hiermee overigens een waardeoordeel uit te spreken. De mensen komen er gewoon achter wat hen het beste ligt.
Mijzelf bevalt het bloggen het beste. Ik begeef mij wel op Facebook, Twitter en Google+, maar eerlijk gezegd vind ik het een nogal vermoeiende aangelegenheid. Voor het leggen en onderhouden van contacten is het aardig, maar een creatieve uitlaatklep is het nauwelijks. Daarvoor is de vorm toch te zeer door anderen bepaald.
Een weblog is niet alleen een medium, het is een eigen plek. Een soort volkstuintje, dat je naar eigen goeddunken inricht en waarop van alles tot bloei kan komen. Het weblog bevat een primaire activiteit, meestal schrijven, maar ook ruimte voor multimedia en eigen vormgeving. Op het 'echte' weblog groeien allerlei zelf gekweekte gewassen, niet of nauwelijks allerlei 'gedeeld' materiaal zoals op Facebook.
Een weblog wordt daardoor ook veel meer geïdentificeerd met de eigenaar. Tot mijn eigen verbazing werd ik in de loop van de jaren ook in het echte leven nogal eens aangesproken met de naam van mijn weblog in plaats van mijn naam bij de burgerlijke stand. Dat leidde bij mij tot het besef dat bloggen onderdeel wordt van je identiteit. Dat hoeft geen nadeel te zijn. Integendeel. 'Blogito ergo sum', zou Descartes hebben kunnen zeggen, 'Ik blog, dus ik besta'.
| Tweet |
