Onberekenbaar

Wat kunnen oude mensen toch onberekenbaar zijn.
Waren wij afgelopen vrijdag al bijna bezig de begrafenis van mijn moeder te regelen, zat ze vanmiddag doodleuk een haring naar binnen te smikkelen!
Het is gewoon gênant. Ik zat in zak en as en u leefde met mij mee.
Zaterdag was het oude mensje nog steeds ver weg en onbereikbaar.
Zondag kwam ik bij haar en boog mij bezorgd over haar heen.
Ineens sloeg ze haar ogen helder op en verwelkomde mij met een opgetogen glimlach: Hé, jongen!
Ze zei het zoals alleen een moeder dat kan, alsof ik heelhuids uit een oorlog terugkeerde, terwijl zij toch juist degene was die zichzelf kennelijk van de dood had weggerukt.
Ik heb het nog een paar dagen aangekeken. Nooit te vroeg juichen.
Maar vanmiddag vond ook de dokter haar goed opgeknapt en mocht de voedingssonde eruit.
Ik houd mijzelf voor dat ik realistisch moet blijven. Ze is zwak en blijft een mens van een dag.
Maar we hebben weer contact, hoe verward dat soms ook is door haar dementie.
Morgen neem ik wéér haring mee.

Tags:
beter haring moeder verpleeghuis

Geef een reactie: