Botsende ego's
Dinsdag 11 November 2008 in categorie Criminaliteit en recht
Ons land is van links tot rechts vergeven van de moralisten. Dit hebben we waarschijnlijk overgehouden uit de ietwat mottige erfenis van het calvinisme. Regelmatig maken we dan ook mee dat de ene moralist met opgeheven vinger tegenover de andere staat. De koppen zijn rood aangelopen en in heftige bewoordingen spreken zij schande van elkaar.De meeste recente confrontatie der moralisten is die tussen Freek de Jonge en Peter R. de Vries. De ene is zoals bekend cabaretier en de ander misdaadjournalist.
Maar beiden zijn ze ook nog eens beroepsmoralist.
En dat kan gigantisch botsen, zoals bleek in een uitzending van Pauw en Witteman.
Iedereen is moralist genoeg om zélf het vingertje te heffen
De Vries had Joran van der Sloot weer eens met de verborgen camera aan de schandpaal genageld en De Jonge vond deze manier van televisie maken 'weerzinwekkend'. Waarop de misdaadverslaggever snerend begon te twijfelen aan de 'awareness' van de nationale grappenmaker.Het is voor de kijker toch altijd een wat pijnlijk tafereel, wanneer twee bekende Nederlanders live met elkaar in aanvaring komen.
Gek genoeg hadden de heren allebei wel een punt. De Vries stelt al jarenlang criminele misstanden aan de kaak, vooral in zaken waar justitie het laat afweten. Dat is goed.
Freek de Jonge kritiseert terecht de sensatiezuchtige manier waarop hij dat doet. Dat is óók goed. Want iemand als Peter R. moet je niet ongeremd zijn gang laten gaan in het boosten van z'n ego. De wandaden van een verdachte worden breed en eindeloos uitgemeten. De verslaggever laat ons tegelijk uitgebreid weten wat de kijker daarvan moet vinden en reduceert de rol van de rechter tot een juridische formaliteit. Peter R. heeft gefilmd en gesproken, de verdachte is schuldig.
Peter R. de Vries claimt zich 'slechts op de feiten te baseren' en gewoon zijn werk als misdaadverslaggever te doen. Als dat waar is, moet je dus een uitzending krijgen in de trant van Zembla. Toch verschilt de aanpak en het eindproduct van die programma's hemelsbreed.
De Vries gaat in zijn onderzoek en openbaarmaking zelfs zo ver, dat er een risico is dat een eventuele strafzaak bij voorbaat 'kapotgemaakt' wordt. Dit argumenteerde bijvoorbeeld ook advocaat Oscar Hammerstein, gisteren in Pauw en Witteman.
Het gelijk ligt dus in het midden. De Vries mag onderzoeken en feiten tonen, maar niet oordelen en moraliseren.
De Jonge mag amuseren en grollen vertonen, maar niet moraliseren en ons vermoeien met die eeuwige kouwegrondfilosofietjes van hem.
Iedereen in Nederland -waaronder ikzelf- is immers moralist genoeg om waar nodig eigenhandig het vingertje te heffen.
| Tweet |
