Feesten met veel vlees en vlaggen
Zaterdag 10 Mei 2008 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Zoals bij ons worst- en bierfabrikanten ons voorzien van toeters en petjes tijdens voetbalkampioenschappen, zo had hier de grootste bank bij iedereen een nationale vlag door de brievenbus gepropt. Aan het balkonhek hangt nu de blauw-witte vlag met de davidsster. Maar hij wil niet buitengaats blijven hangen, de wind klapt hem telkens over de reling naar binnen. Alsof hogere machten duidelijk willen maken: Israël prima, maar wél binnen de oorspronkelijke grenzen. Dit signaal wordt echter in dit land doorgaans niet opgepikt. Het patriottisme wappert overvloedig van alle gebouwen en ontelbaar veel auto's. Trots op Israël. Rita Verdonk zou kwijlen van jaloezie.De viering van de Onafhankelijkheidsdag, het zestigjarig bestaan van Israël, begon woensdagavond om acht uur en duurde de hele volgende dag. De enige die er niet van kon genieten was premier Olmert, want hij is verwikkeld in een corruptieschandaal. De media kunnen er geen genoeg van krijgen. Avonden lang is het scherm gevuld met deskundigen die speculeren over zijn schuld. Ondertussen zit de rest van het land massaal te barbecueën.
Het is druk in Nahariya woensdagavond. De hoofdstraat, Sderot Ga'aton, is de Kalverstraat op Koninginnedag. Kinderen draven rond met knipperende veelkleurige led-lampjes, eten suikerspinnen en besproeien elkaar met een soort kerstsneeuw uit grote spuitbussen. De toegangen tot de straat zijn afgezet met hekken. Iedereen die er langs wil wordt gecontroleerd op eventueel Palestijns vuurwerk. Het feestje moet tenslotte niet te heftig worden. Af en toe passeren enkele zwaarbewapende soldaten, maar zij vallen weg in het feestgedruis.
Op een pleintje speelt een Duitse fanfare
Op een podium op een pleintje speelt een Duitse fanfare. Het Luftwaffen Musik Korps uit Karlsruhe. Alle Menschen werden Brüder, het Israëlische volkslied, Abba en Israëlische evergreens. Ze maken een goede beurt. Het publiek applaudisseert en danst uitbundig. Tegenwoordig zijn de relaties met Duitsland blijkbaar uitstekend. Het korps speelt perfect, gedisciplineerd en gaat op een teken van de dirigent beleefd staan op het applaus in ontvangst te nemen. De gezichten staan toch wat gespannen. De jongere generatie voelt zich waarschijnlijk nog steeds belast met de schuld van hun grootvaders.Maar het biedt perspectieven. Misschien speelt er bij het 120-jarig bestaan op hetzelfde plein een Palestijnse harmonie. Of speelt straks de Israëlische luchtmacht bij het 25-jarig bestaan van de staat Palestina op een pleintje in Ramallah.
Voorlopig is daar echter nog geen zicht op. In Libanon laait de oorlog weer op door de ambities van de Hezbollah. De Israëliërs barbecueën ondertussen vreedzaam en vrolijk verder.
Ze hoeven niet tegen de Arabieren te vechten, zeggen ze. Die vechten wel tegen elkaar.
Iemand nog een pennetje geroosterd vlees?
| Tweet |
