Het fotomodel

Ik had het houten zitbankje op het terras afgedekt met een dekzeil. Dan verweert het minder snel, is mijn verwachting. Ik heb namelijk een gegronde hekel aan schilderen.
Vanmorgen hoorde ik onder het dekzeil wat gerommel. Er had zich toch geen rat of ander ongedierte op mijn tuinzitje genesteld? Dat kon ik natuurlijk niet tolereren!

Ik lichtte voorzichtig het dekzeil op. Ik verwachtte naar de keel gevlogen te worden door een agressief knaagdier, maar het viel mee. Het was een jonge lijster die daar een schuilplaats had gezocht. Kijk eens aan, een minderjarige asielzoeker in mijn tuin! Wat daarmee te doen? Uitzetten? Maar waarheen?

De hangjongere liet zich gewoon aanraken en protesteerde hooguit met wat geblaas uit de opengesperde snavel. Vliegen kon hij zo te zien nog niet. Ik probeerde hem te voeren met een stukje müslibrood, toch zuivere natuurvoeding volgens de verpakking, maar dat bliefde hij niet. Ik begeleidde hem naar de beschutting van de dichtstbijzijnde heg. Meer kon ik niet doen.

Hij zal het verder zelf moeten uitzoeken. Maar ik vrees dat hij ten prooi zal vallen aan een kat. Gelukkig kan hij daarna in de hemel nog wél opscheppen over z'n carrière als fotomodel...

Geef een reactie: