Maasmeisje
Vrijdag 13 Oktober 2006 in categorie Criminaliteit en recht, Persoonlijke notities
Vanmorgen onder de douche dacht ik (want daar denk je dat soort dingen soms): wat mag ik toch van geluk spreken dat mijn vader niet van het type was dat zijn kind om zeep helpt en de afzonderlijke onderdelen in sporttassen het ruime sop laat kiezen in de Maashaven. Sommige kinderen zijn helaas gedwongen te leven en te sterven in een totaal andere wereld. Een wereld waar wij geen weet van hebben. Een wereld waar wij ook geen weet van willen hebben, getuige de oplettendheid van de onderwijs- en hulpverleningsinstanties.
Mijn eigen vader was en is een goedmoedig man. De twee keer dat hij mij ooit sloeg was hij overdag door zijn chef getreiterd. De heer Oltmans. Die naam was berucht aan onze eettafel. Menige maaltijd is verziekt door de heer Oltmans, al heb ik hem nooit ontmoet.
Achteraf bezien was het misschien een goed idee geweest om de man eens te eten te vragen. Dan had hij zelf kunnen merken wat hij allemaal aanrichtte. Eventueel hadden wij als getergd gezin de heer Oltmans nog op het granieten aanrecht kunnen ontleden. Want mijn moeder kon goed koken, vis fileren en kippen slachten. Maar ik kan mij niet herinneren dat wij in die tijd al sporttassen in huis hadden. Dat zal ons hebben weerhouden.
Ik merk dat ik afdwaal. Mijn gedachten zijn op een ander spoor geraakt, het spoor van de verbogen fantasie. Die fantasie kan niet tippen aan de bizarre werkelijkheid van een maasmeisje. Arm kind.
| Tweet |
